The aim
of the current study was to determineperspectives between parents who are
teachers, children of these teachers, and students who are in the same class
with children of teachers. In line with the main aim, phenomenology was used as
qualitative research methods. The participants of the study composed of three
groups which were selected from Erzurum city. The first group consisted of
class or branch teachers who have student children, persons whose at least one
parents are teacher was belonged to second group, and the last group consisted
of the classmates of these persons. Each
group had 10 people, in total 30 people were determined as experiment group.
Because of the three-different sample group, different interview forms were
prepared for each group. For differently prepared interview forms, it was tried
to reached perspectives of people within
the same phenomenon towards same situations and comments about these
situations. In the study, the data
obtained from interview were analyzed with descriptive analysis. Themes were
organized regarding interview questions and answers were gathered judiciously.
The findings were analyzed and interpreted in terms of the answers of parent
teachers. According to findings of the study, it was found that teachers keep
their children in the background in the class. They avoided to assign an
important task to their children in the class and behave their children more
primly and harder. In this manner, teachers aimed to show that their children
are not different and privileged from the rest of the class. Woman teachers did
not find enough time for meeting their children needs. Teachers had a quick
temper toward their children at home. They cannot show patience toward their
children when comparing their students
Araştırma ile ebeveyn olan öğretmenler,
öğretmen çocukları ve öğretmen çocukları ile aynı sınıfta okuyan öğrencilerin
birbirileri ile olan ilişkilerine olan bakış açıları belirlenmeye
çalışılmıştır. Bu temel amaç doğrultusunda nitel araştırma yöntemlerinden olgu
bilim deseni kullanılmıştır. Araştırmanın
katılımcıları, Erzurum ilinden seçilen üç ayrı gruptan oluşmaktadır. Birinci
grup okul dönemi çocuğu bulunan sınıf ya da branş öğretmenlerinden, ikinci grup
ebeveynlerinden en az biri öğretmen olan bireylerden ve son grup ise bu
bireylerin sınıf arkadaşlarından oluşmaktadır. Her grup 10 kişiden, toplam 30
kişi çalışma grubu olarak belirlenmiştir. Araştırmada üç farklı örneklem grubu olduğundan, her grup için farklı
görüşme formu hazırlanmıştır. Gruplar için düzenlenen farklı görüşme
formlarıyla, belli bir olgu içindeki kişilerin aynı durumlara bakış açılarına
ve bu durum hakkındaki yorumlarına ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırmada görüşme yöntemi ile elde edilen
veriler betimsel analizle incelenmiştir. Temalar görüşmelerde sorulan sorulara
göre düzenlenmiş ve sorulara dikkat edilerek cevaplar mantıklı bir şekilde bir
araya getirilmiştir. Öğretmen anne ve babaların verdikleri cevaplara göre
bulgular analiz edilip yorumlanmıştır. Araştırmada
sonuçlarına göre öğretmenlerin, kendi çocuklarını okuttukları zaman sınıf
içinde çocuğunu geri planda tutmaktadır. Öğretmenler çocuklarına sınıf içinde
önemli görevler vermemektedir. Çocuklarına karşı daha kuralcı ve sert
davranmaktadırlar. Bu şekilde onun farklı ve ayrıcalıklı olmadığını göstermeyi
amaçlamaktadırlar. Bayan öğretmenler okuldan sonra çocuklarının birçok
ihtiyaçlarını karşılamak için yeterli zamanı bulamamaktadır. Öğretmenler evde
çocuklarına karşı daha kolay sinirlenmekteler. Öğrencilerine gösterdikleri
sabrı çocuklarına gösterememektedirler.
Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 21 Mart 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 2 Sayı: 2 |