Yeni Dünya Düzeninde Öğrenen Örgütler, Değişim ve İnovasyon Yönetimi

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 1, 51 - 58, 30.12.2019

İpek Eroğlu İşıl Eroğlu

Öz

Dünyamızın
kaotik ortamında bilgi çağından akıllı toplum çağına geçtiğimiz süreçte,
işletmelerde insana yatırım yeni dünya düzeninin önemli bir aracıdır. Bu yapıyı
oluştururken riskleri fırsata dönüştürebilen işletmeler öğrenen örgüt yapısına
sahip olanlardır. Öğrenen örgüt, bilgi yaratma, bilgi edinme, bilgi transfer
etme ve davranışlarını yeni bilgi ve anlayışları yansıtacak şekilde
değiştirebilmede yetenekli olan organizasyondur. Öğrenen örgüt teorisi,
örgütlerin nasıl öğrenmesi gerektiği, etkin ve çevre koşullarına adaptasyon
konusunda başarılı örgütleri öne çıkaran uygulamaların neler olduğu ve hangi
süreçlerin örgütsel öğrenmeyi kolaylaştıracağı üzerine odaklanmaktadır. Öğrenen
örgüt olabilmek için değişim yönetiminde makro düzey örgütsel hedefler ile
mikro düzeyde çalışanların çıkarlarını dengeleyen değişim stratejilerine
ihtiyaç duyulmaktadır. Değişim olmadan inovasyon olamayacağı gibi, inovasyon
için de ortak vizyon yaratabilen bir yönetim anlayışı, açık iletişim, sınırsız
paylaşım ve işbirliği uyumu önemlidir. Bu araştırmada, işletme ve içinde hayat
bulduğu ekosistemin etkinliği, verimliliği ve sürdürülebilirliği için öğrenen
örgüt olarak adlandırılan yaklaşım ile işletmelerde değişim ve inovasyon
yönetimi yapmanın önemi ortaya koyulmuş ve bu alanda araştırmacıların ampirik
çalışma yapmalarına ihtiyaç duyulduğu yönünde öneride bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Öğrenen Örgüt, Değişim Yönetimi, İnovasyon Yönetimi

Kaynakça

• [1] D. Zohar, Rewiring The Corporate Brain: Using The New Science To Rethink How We Structure And Lead Organizations. San Francisco, CA: Berrett-Koehler, 1997.
• [2] J. Schot and W. E. Steinmueller, “Three Frames For Innovation Policy: R&D, Systems Of Innovation And Transformative Change,” Research Policy, vol. 47, pp. 1554-1567, 2018.
• [3] M. Dziallas and K. Blind, “Innovation Indicators Throughout The Innovation Process: An Extensive Literature Analysis,” Technovation, vol . 3, no. 29, pp. 80-81, 2019.
• [4] Keidanren, “Society 5.0,” . Available: http://www.keidanren.or.jp/en/policy/2018/095.html. [1 June 2019].
• [5] A. Savaneviciene, G. Statnicke and S. Vaitkevicius, “Individual Innovativeness of Different Generations in the Context of the Forthcoming Society 5.0 in Lithuania,” Inzinerine Ekonomika-Engineering Economics, vol. 30, no. 2, pp. 211-222, 2019.
• [6] P. R. J. Simons and M. C. P. Ruijters, “The dynamics of VET and HRD systems,” içinde Work-Related Learning: Elaborate, Expand And Externalise, W. J. Nijhof and L. F. M. Nieuwenhuis, Dü, Twente University Press, 2001, pp. 101-114.
• [7] J. W. Moran and B. K. Brightman, “Leading Organizational Change,” Career Development International, vol 6, no. 2, pp. 111-118, 2001.
• [8] B. Burnes, Managing Change: A Strategic Approach to Organisational Dynamics, 4th edition. Harlow: Prentice Hall, 2004.
• [9] F. Graetz, “Strategic Change Leadership,” Management Decision, vol. 38, no. 8, pp. 550-562, 2000.
• [10] J. B. Rieley and I. Clarkson, “The Impact of Change On Performance,” Journal of Change Management, vol. 2, no. 2, pp. 160-172, 2001.
• [11] M. Will and J. Mueller, “Change Management: The Organization as a Micro–Macro System,” içinde Management for Scientists, R. Mellor, Dü., Emerald Publishing Limited, 2019, pp. 99-111.
• [12] R. Leifer, “Understanding Organizational Transformation Using A Dissipative Structural Model,” Human Relations, vol. 42, no. 10, pp. 899-916, 1989.
• [13] K. Lewin, “Action Research And Minority Problems” The Society for the Psychological Study of Social Issues, vol. 2, no. 4, pp. 34-46, 1946.
• [14] K. Lewin, Field Theory in Social Science. New York: Harper and Row, 1952.
• [15] D. R. Bamford and P. L. Forrester, “Managing Planned And Emergent Change Within An Operations Management Environment,” International Journal of Operations & Production Management, vol. 23, no. 5, pp. 546-564, 2003.
• [16] R. J. Bullock and D. Batten, “It’s Just A Phase We’re Going Through: A Review And Synthesis Of OD Phase Analysis,” Group and Organization Studies, vol. 10, pp. 383-412, December 1985.
• [17] B. Senior, Organisational Change, 2. Baskı. London: Prentice Hall, 2002.
• [18] D. C. Wilson, A Strategy of Change. London: Routledge, 1992.
• [19] A. M. Pettigrew and W. R., Managing Change for Competitive Success. Cambridge: Blackwell, 1993.
• [20] R. M. Kanter, B. Stein and T. D. Jick, The Challenge of Organizational Change. New York: The Free Press, 1992.
• [21] J. P. Kotter, Leading Change. Boston : Harvard Business School Press, 1996.
• [22] R. Luecke, Managing Change and Transition. Boston: Harvard Business School Press, 2003.
• [23] T. G. Cummings and E. F. Huse, Organization Development and Change. St. Paul: West Publishing Company, 2005.
• [24] P.F. Drucker, Innovation and Entrepreneurship. London: Pan Books, 1985.
• [25] H. Edison, N. Ali and R. Torkar, “Towards Innovation Measurement in The Software Industry,” Journal of Systems and Software, vol. 86, no. 5, p. 1390–1407, 2013.
• [26] OECD/Eurostat, (2005). Oslo Manual: Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data, (3b.). Paris: OECD Publishing.
• [27] OECD, Science, Technology and Industry Scoreboard 2011.Innovation and Growth in Knowledge Economies. Paris : OECD Publishing, 2011.
• [28] R. Garcia and R. Calantone, “A Critical Look at Technological Innovation Typology and Innovativeness Terminology: A Literature Review,” The Journal of Product Innovation Management, vol. 19, pp. 110-132, 2001.
• [29] R. Austin and L. Devin, “Successful Innovation Through Artful Process,” Leader to Leader: Executive Forum, vol. 32, pp. 48-55, 2004.
• [30] T. M. B. Aasen and S. Johannessen, “Managing Innovation as Communicative Processes: A Case of Subsea Technology R&D,” International Journal of Business Science and Applied Management, vol. 4, no. 3, pp. 22-33, 2009.
• [31] I. Bens, Facilitating To Lead Leadership Strategies For A Networked World. San Francisco: Jossey-Bass, 2006.
• [32] J. Tidd, J. Bessant ve K. Pavitt, Managing Innovation: Integrating Technological, Market and Organizational Change, 3. Baskı. Chichester: Wiley, 2005.
• [33] J. Buur and H. Larsen, “The Quality Of Conversations In Participatory Innovation,” CoDesign: International Journal of CoCreation in Design and the Arts, vol. 6, no. 3, pp. 121-138, 2010.
• [34] P. Senge, Beşinci Disiplin, 17. Baskı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2016.
• [35] D. Garvin, “Building a Learning Organization,” Harvard Business Review, pp. 75-85, July-August 1993.
• [36] D. D. Perkins, “Community Organizational Learning: Case Studies Illustrating A Three Dimensional Model Of Levels And Orders Of Change,” Journal Of Community Psychology, vol. 35, no. 3, pp. 303-328, 2007.
• [37] M. Mcill and J. Slocum, The Smarter Organization.Toronto: John Wiley & Sons, Inc, 1994.
• [38] R. P. Holan, “Managing Organizational Forgetting,” MIT Sloan Management Review, vol. 45, no. 2, pp. 45-51, 2004.
• [39] S. Pool, “The Learning Organization: Motivating Employees by Integrating TQM Philosophy in a Supportive Organizational Culture,” Leadership & Organization Development Journal,vol. 21, no. 8, pp. 373-378, 2000.