A member of Iridaceae family, Crocus sativus L. is a triploid (2n=3x=24) plant and is reproduced
vegetatively via its corms. Stigmas of Crocus sativus flowers constitutes economically the most important part of
the plant and both the spice obtained from dry stigmas and the name of the plant is termed as saffron. Saffron gets
odor from safranal, taste from picrocrocin, colour from crocin secondary metabolites and keeps these metabolites
in its stigma. Economic value of saffron arises from extensive areas of usage in various industry branches such as
dye, food and cosmetics as well as anti-cancer properties of secondary metabolites. Not having high reproduction
rate of corms and infection with pathogens situation limit the production and reduces the quality of saffron. Because
of these negativities and diffculties of growing, decrease of annual saffron production gradually and dissatisfaction
of saffron need is concentrated the searches on in vitro production of saffron. Biotechnological methods as in vitro
culture; provide for saffron plant to obtain vast amount of multiplication material in short times, also give the
opportunity for production of commercially important chemicals such as crocin, picrocrocin and safranal. In this
article, main secondary metabolites of saffron and some studies on in vitro culture were reviewed.
Iridaceae familyasına ait olan Crocus sativus L. triploid (2n=3x=24) bir bitkidir ve korm (corm)’ları
aracılığı ile vejetatif olarak çoğaltılmaktadır. Crocus sativus çiçeklerinin stigmaları bitkinin ekonomik olarak en
önemli kısmını oluşturmakta ve hem kuru stigmalarından elde edilen baharat hem de bitkinin adı safran olarak
isimlendirilmektedir. Safran bitkisi kokusunu safranal, tadını pikrokrosin, rengini ise krosin adı verilen sekonder
bileşiklerinden almakta olup bu metabolitleri stigmasında bulundurmaktadır. Safranın ekonomik değeri, boya, gıda
ve kozmetik gibi çeşitli endüstri dallarında çok geniş kullanım alanının yanı sıra sekonder metabolitlerinin sahip
olduğu anti-kanser özelliğinden ileri gelmektedir. Kormların çoğalma oranının yüksek olmaması ve patojenlerle
bulaşık olma durumu safran üretimini kısıtlamakta ve kaliteyi düşürmektedir. Bu olumsuzluklar ve yetiştirme
zorlukları nedeniyle yıllık safran üretiminin giderek azalması ve safran ihtiyacının karşılanamaması, araştırmaları
safranın in vitro çoğaltımı üzerine yoğunlaştırmıştır. İn vitro kültür gibi biyoteknolojik yöntemler; safran bitkisi için
kısa sürede büyük miktarlarda çoğaltım materyali elde etmeyi sağlamakta ayrıca, krosin, pikrokrosin ve safranal
gibi ticari öneme sahip kimyasal maddelerin üretimi için de imkan sunmaktadır. Bu makalede, safranın başlıca
sekonder metabolitleri ve in vitro kültürü üzerine yapılan bazı çalışmalar derlenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Moleküler Biyoloji ve Genetik / Moleculer Biology and Genetic |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2017 |
Gönderilme Tarihi | 27 Ocak 2017 |
Kabul Tarihi | 27 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 7 Sayı: 2 |