Evaluation of Some Forage Pea (Pisum sativum ssp. arvense L.) Lines and Cultivars in Terms of Seed Yield and Straw Quality

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 2, 275 - 284, 30.06.2018

Erdal Çaçan , Mahmut Kaplan Kağan Kökten Halil Tutar

https://doi.org/10.21597/jist.428996

Cited By: 8

Öz

This study was conducted to determine the seed yield, straw yield and straw quality parameters of

forage pea lines and cultivars in the years 2014 and 2015. As the plant material, 14 different forage pea genotypes

including 6 lines and 8 cultivars were used. Experiments were conducted in randomized complete blocks design

with three replications. Seed yield, straw yield, thousand seed weight, crude ash ratio, crude protein ratio, crude

protein yield, acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), digestible dry matter (DDM), dry matter

intake (DMI) and relative feed value (RFV) were investigated. Seed yields varied between 33.8-180.2 kg da-1, straw

yields between 160.3-887.0 kg da-1, thousand seed weights between 99.1-150.2 g, crude ash ratios between 9.42-

11.19%, crude protein ratios between 6.54-11.91%, crude protein yields between 11.9-104.9 kg da-1, ADF ratios

between 29.5-39.8%, NDF ratios between 39.1-51.2%, DDM between 57.9-65.9%, DMI between 2.35-3.08% and

RFV between 105.5-157.4. In terms of the examined parameters; Gatem, Ürünlü, Gölyazı and Spring Pea 3-638

genotypes were found to be superior over the others under Bingöl ecological conditions.

Anahtar Kelimeler

Correlation, forage pea, straw yield, straw quality

Bazı Yem Bezelyesi Hat ve Çeşitlerinin (Pisum sativum ssp. arvense L.) Tohum Verimi ve Kes Kalitesi Açısından Değerlendirilmesi

Öz

Bu çalışma, bazı yem bezelyesi hat ve çeşitlerinin tohum verimi, kes verimi ve kes kalitesini belirlemek

amacıyla 2014-2015 yılları arasında iki yıl süreyle yürütülmüştür. Çalışmada materyal olarak 6 adet yem bezelyesi

hattı ve 8 adet yem bezelyesi çeşidi olmak üzere toplam 14 genotip kullanılmıştır. Araştırma tesadüf blokları deneme

desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada; tohum verimi, kes verimi, bin tane ağırlığı, keste ham

kül, ham protein oranı, ham protein verimi, asit çözücülerde çözünmeyen lif (ADF), nötr çözücülerde çözünmeyen

lif (NDF), sindirilebilir kuru madde (SKM), kuru madde tüketimi (KMT) ve nispi yem değerlerine (NYD) ilişkin

veriler ele alınmıştır. Araştırma sonucunda; tohum verimi 33.8-180.2 kg da-1, kes verimi 160.3-887.0 kg da-1, bin

tane ağırlığı 99.1-150.2 g, ham kül oranı %9.42-11.19, ham protein oranı %6.54-11.91, ham protein verimi 11.9-

104.9 kg da-1, ADF %29.5-39.8, NDF %39.1-51.2, SKM %57.9-65.9, KMT %2.35-3.08 ve NYD 105.5-157.4

arasında değişmiştir. İncelenen parametreler açısından; Gatem, Ürünlü, Gölyazı ve Spring Pea 3-638 genotiplerinin

Bingöl ekolojik koşullarında üstün özellikler göstererek öne çıktığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kes verimi, kes kalitesi, korelasyon, yem bezelyesi

Kaynakça

• Acar Z, Ayan İ, 2012. Yem Bitkileri Kültürü. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No:2.
• Açıkgöz E, 2001. Yem Bitkileri. Uludağ Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı, No: 182, 95 s.
• Açıkgöz E, 2013. Yem Bitkileri Yetiştiriciliği. Süt Hayvancılığı Eğitim Merkezi Yayınları Hayvancılık Serisi, Yayın No:8.
• AOAC, 1990. Association of Official Analytical Chemists. Official Method of Analysis. 15th.ed. Washington, DC. USA. 66 p.
• Avcıoğlu R, Hatipoğlu R, Karadağ Y, 2009. Baklagil Yem Bitkileri, Cilt II. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, İzmir.
• Bilgili U, Açıkgöz E, 1999. Değişik yaprak özelliklerine sahip yakın izogenik yem bezelyesi hatlarının önemli morfolojik ve tarımsal özellikleri üzerinde araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, 15-18 Kasım 1999, Adana.
• Karaköy T, Demirbaş A, Yörük V, Toklu F, Baloch FS, Ton A, Anlarsal AE, Özkan H, 2016. Sivas ekolojik koşullarında soğuğa dayanıklı bezelye (Pisum sativum ssp. sativum L. and spp. arvense L.) genotiplerinin belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 25(Özel sayı): 171-176.
• Karaman MR, 2012. Bitki Besleme. Gübretaş Rehber Kitaplar Dizisi:2. Editör: Zengin M, Toprak ve Bitki Analiz Sonuçlarının Yorumlanmasında Temel İlkeler (Bölüm 12), 874 s.
• Manga İ, Acar Z, Ayan İ, 2003. Baklagil Yem Bitkileri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Ders Kitabı No:7.
• Morrison JA, 2003. Hay and Pasture Management, Chapter 6. Illinois Agronomy Handbook, 72 p.
• Sayar MS, Anlarsal AE, 2008. Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı yem bezelyesi (Pisum arvense L.) hat ve çeşitlerinin verim ve verim öğelerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, 17 (4): 78-88.
• Sayar MS, Anlarsal AE, Açıkgöz E, Başbağ M, Gül İ, 2009. Diyarbakır koşullarında bazı yem bezelyesi (Pisum arvense L.) hatlarının verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009, Hatay.
• Sezen Y, 1995. Gübreler ve Gübreleme. Atatürk Üniversitesi yayınları No: 679, Ziraat Fakültesi Yayınları No: 303, Erzurum, 15 s.
• Tan M, Koc A, Dumlu Gul Z, 2012. Morphological characteristics and seed yield of East Anatolian local forage pea (Pisum sativum ssp. arvense L.) ecotypes. Turkish Journal of Field Crops, 17(1): 24-30.
• Timurağaoğlu KA, Genç A, Altınok S, 2004.Ankara koşullarında yem bezelyesi hatlarında yem ve tane verimleri. Tarım Bilimleri Dergisi, 10(4): 457-461.
• Toğay N, Toğay Y, Erman M, Yıldırım B, 2006. Kışlık iki bezelye hattı (Pisum sativum ssp. arvense L.)’nda farklı bitki sıklıklarının bazı tarımsal özellikler üzerine etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi, 16 (2): 97-103.
• Uzun A, Gün H, Açıkgöz E, 2012. Farklı gelişme dönemlerinde biçilen bazı yem bezelyesi (Pisum sativum L.) çeşitlerinin ot, tohum ve ham protein verimlerinin belirlenmesi. U.Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 26(1): 27-38.
• Van Soest PJ, Robertson JB, Lewis BA, 1991. Methods for dietary fiber, neutral detergent fiber and non-starch polysaccharides in relation to animal nutrition. J. Dairy Sci., 74: 3583-3597.