The Effect of Different Sowing Rates on Some Agronomic and Yield Characteristics of Corn-Soybean Together Production

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 3, 305 - 311, 30.09.2018

Serap Kizil Aydemir

https://doi.org/10.21597/jist.458663

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to investigate the plant characteristics and forage yields of corn and soybeans

grown together at simple and different sowing rates in Bilecik conditions and to increase the forage yield and

quality by determining the contribution share of soybean without decreasing the sowing norm of corn. In 2015, the

experiment was carried out with three replications according to the randomized blocks trial design. The dominant

plant corn was planted to be 15 cm over 70 rows between rows and added with 30%, 50% and 70% soybean on the

row, soybean is grown together. In this study, the highest plant height, leaf and stem ratio, crude protein ratio, crude

protein yield and total dry matter yield were obtained from Corn + 70% soybean cultivation in order to increase

forage efficiency and quality. Besides, statistically, the highest green and dry matter yields were obtained from Corn

+ 70% soybean sowing rate. However, since the level of digestion is very slow and low, the ratio of ADF and NDF

required to be in low amounts in the region is found to be lowest in Corn + 70% soybean sowing rate. At the end

of the study, the highest total dry matter yield, the total crude protein yield, the dry matter yield rate and the crude

protein yield equivalent yield ratio were determined as Corn + 70% soybean seed rate. Bilecik conditions were also

favorable for Corn+ 70% soybean cultivation rates in order to obtain good quality forage and to increase the field

use intensity.

Anahtar Kelimeler

Corn, land equivalent ratio, soybean, seeding rate

Farklı Ekim Oranlarının Mısır-Soyanın Birlikte Üretiminin Bazı Agronomik ve Verim Özellikleri Üzerine Etkisi

Öz

Bu çalışmanın amacı, Bilecik koşullarında yalın ve farklı ekim oranlarında kullanılan soyanın ve mısırın

bitkisel özellikleri ile yem verimlerinin incelenmesi ve mısır bitkisinin ekim normunu azaltmadan soyanın katılım

oranını belirleyerek otun verim ve kalitesini ve miktarını artırmaktır. 2015 yılında, tesadüf blokları deneme

desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülen denemede, mısır sıra arası 70, sıra üzeri 15 cm olacak şekilde

ekilmiş ve mısır sıra üzerine %30, %50 ve %70 oranlarında soya eklenerek, farklı ekim oranları kullanılarak

mısır ve soya birlikte yetiştirilmiştir. Bu araştırma sonucunda; mısırda en yüksek bitki boy uzunluğu, yaprak ve

sap oranı, ham protein oranı, ham protein verimi ve toplam kuru madde verimi Mısır+%70 soya ekim oranından

elde edilmiştir. Ayrıca istatistikî olarak önemli çıkmamakla birlikte, en yüksek yeşil ot ve kuru madde verimi de

Mısır+%70 soya ekim oranından elde edilmiştir. Bununla birlikte, sindirim düzeyi çok yavaş ve düşük olduğundan,

rasyonda düşük miktarlarda olması istenen ADF ve NDF oranları da Mısır+%70 soya ekim oranından en düşük

oranda bulunmuştur. Araştırma sonunda, en yüksek toplam kuru madde verimi, toplam ham protein verimi, kuru

madde verimi bakımından alan eş değerlik oranı ve ham protein verimi bakımından Mısır+%70 soya ekim oranı

uygunluğuna karar verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Alan eşdeğer oranı, ekim oranı, mısır, soya

Kaynakça

• Akman Z, (1993). Modern Tarımda Karışık Ekimin (Intercropping) Rol. (Horwith, 1983 ‘den çeviri) Hasat Dergisi, Ekim, Sayı 101, 39-43.
• Akman Z ve Sencar Ö, (1991). Şeker Mısırında (Zea mays saccharata Sturt) Ekim Sıklığı ve Ekim Zamanının Verim ve Diğer Agronomik Karakterler üzerine Etkileri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tokat Ziraat Fak. Dergisi, Cilt 7:(1), 25-36.
• Akyıldız R, (1984). Yemler Bilgisi Laboratuar Kılavuzu, 213. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. 895, Ankara.
• Allen JR and Obura RK, (1983). Yield of Corn, Cowpea and Soybean under Different Intercropping Systems. Agronomy Journal, 75(6); 1005-1009.
• Ayaşan T, (2011). Soya silajı ve hayvan beslemede kullanımı. Erciyes Univ. Vet. Fak. Derg. 18(3): 193-200.
• Bryan WB and Materu MB, (1987). Intercropping Maize with Climbing Beans, Cowpeas and Velvet Beans. Journal of Agronomy and Crop Science, 159(4); 245-250.
• Enyi BAC, (1973). Effects of Intercropping Maize or Sorghum with Cowpeas, Pigeonpeas or Beans. Expl. Agric., 9:83-90.
• Erdoğdu İ, Altınok S ve Genç A, (2013). Farklı sıralara ekilen mısır ve soya bitkisinde ekim oranlarının bazı bitkisel özellikler ve yem verimine etkileri. Biyoloji Bil. Araştırma Dergisi, ISSN: 1308-3961, 6(1): 6-10, Ankara.
• Francis CA, (1985). Intercropping-Competititon and Yield Advantage. Cropping Systems, Rodale Research Center, Box 323, RD1, Kutziown, PA 19530.
• Hirpa T, (2013). Effect of interceding date on growth and yield of three legume crops intercropped with maize (Zea mays). Journal of Biological and Chemical Research, ISSN0970-4973 Ms30/2/84/2013, ISSN2319-3077 (Online Electronic), 30(2): 652-673, Ethiopia, http://www.jbcr.in, Erişim Tarihi: 10.01.2015.
• Kavut YT, Geren H, Soya H, Avcıoğlu R ve Kır B, (2014). Karışım Oranı ve Hasat Zamanlarının Bazı Yıllık Baklagil Yembitkileri ile İtalyan Çimi Karışımlarının Kışlık Ara Ürün Performansına Etkileri. Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg. 51 (3):279-288.
• Kılıç A, (2010). Silo Yemi Öğretimi (Öğretim, Öğrenim ve Uygulama Önerileri), Hasat Yayıncılık, 264 s.
• Pekşen E ve Gülümser A, (1995). Karışık Ekimin Karadeniz Bölgesi Tarımındaki Önemi ve Bazı Yemeklik Baklagil ve Buğdaygil Bitkilerinin Karışık Ekimde Kullanılabilme İmkânları. Karadeniz Bölgesi Tarımının Geliştirilmesinde Yeni Teknikler Kongresi, 307-315, 10-11 Ocak, Samsun.
• Rao MR and Willey R W, (1983). Effects of Pigeonpea Plant Populations and Row Arrangement in Sorghum / Pigeonpea Intercropping. Field Crops Res., 7:203-12.
• Sencar Ö, Gökmen S, Yıldırım A, Kandemir N, (1994). Tarla Bitkileri Üretimi. G.O.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları:3, Ders Kitabı:3: s.16-17, Tokat.
• Tansı V, (1987). Çukurova Bölgesinde Mısır ve Soyanın Ikinci Ürün Olarak Değişik Ekim Sistemlerinde Birlikte Yetiştirilmesinin Tane ve Hasıl Verimine Etkisi Üzerinde Araştırmalar. Çukurova Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Adana.
• Van Soest PJ, (1994). Nutritional Ecology of the Ruminant (2nd Ed.). p. 528. Cornell University Press. Ithaca, N.Y.