Entelektüel Sermaye Kavramının Sürdürülebilir Muhasebe için Sağlık İşletmelerindeki Önemi

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 2, 69 - 79, 31.12.2021

Aydın Şenol

Öz

Entelektüel sermaye kavramı son yıllarda önem kazanmaya ve çeşitlenmeye devam etmektedir. Entelektüel sermaye maddi olmayan kaynaklardan sağlanan değerler bütünü olarak özetlenebilir. Hem kurumsal imajın artırılması hem de işletmelerin gerek sosyal ve çevresel sorumluluklar edinmesiyle sürdürülebilirlik önem kazanmaktadır. Sürdürülebilirlik; çevreye zararın en az düzeye çekilmesi, sosyal fayda sağlanması ve ekonomik verimliliğin artırılmasını amaçlayan bir kavramdır. İşletmelerin sürdürülebilir kılınması ve değerlerinin artması için bu kavramların iyi anlaşılması ve sayısallaştırılması ihtiyacı doğmaktadır. Sürdürülebilir muhasebe alanı bu yönde alınacak kararlar, uygulanacak stratejiler için işletmelerin geleceğine ışık tutmaktadır. Bu çalışmada entelektüel sermaye kavramının ve sürdürülebilir muhasebenin sağlık işletmelerindeki rolü incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Entelektüel Sermaye, Sürdürülebilir Muhasebe, Yeşil Hastane, Sürdürülebilirlik

Kaynakça

• [1] S. Betül, B. Keklik, ve E. Ekmen, “Entelektüel Sermayenin Örgüt Performansına Etkisi: Hastaneler İçin Akreditasyon Standartları Üzerinden Bir Değerlendirme”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilim. Fakültesi Derg., c. 25, sy 4, ss. 525-538, 2020.
• [2] S. Amin ve S. Aslam, “Intellectual Capital, Innovation and Firm Performance of Pharmaceuticals: A Study of the London Stock Exchange”, J. Inf. Knowl. Manag., c. 16, sy 02, s. 1750017, 2017.
• [3] D. U. Erhan, “Entellektüel Sermaye Ölçülmesi, Değerlemesi, Muhasebeleştirilmesi Bir Teknoloji Şirketi Uygulaması”, PhD Thesis, Anadolu University (Turkey), 2015.
• [4] S. Karacaer ve M. Aygün, “Entellektüel Sermayenin Firma Performansi Üzerindeki Etkisi”, Hacet. Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilim. Fakültesi Derg., c. 27, sy 2, ss. 127-140, 2009.
• [5] H. A. Kutlu, “Entellektüel Sermaye: Türkiye Muhasebe Sisteminde Raporlanabilir mi?”, Hacet. Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilim. Fakültesi Derg., c. 27, sy 1, ss. 235-257, 2009.
• [6] M. W. McElroy, “Social Innovation Capital”, J. Intellect. Cap., 2002.
• [7] B. Akkaya ve S. Balı, “Entelektüel Sermaye ve Ölçümüne Yönelik Bazı Yaklaşımlar.”, J. Int. Soc. Res., c. 11, sy 55, 2018.
• [8] C. D. Goldin, “Human Capital”, 2016.
• [9] N. Paoloni, G. Mattei, A. Dello Strologo, ve M. Celli, “The Present and Future of Intellectual Capital in the Healthcare Sector: A Systematic Literature Review”, J. Intellect. Cap., c. 21, sy 3, ss. 357-379, Mar. 2020, doi: 10.1108/JIC-10-2019-0237.
• [10] M. Karagül ve M. Masca, “Sosyal Sermaye Üzerine Bir İnceleme”, Ekon. Ve Sos. Araştırmalar Derg., 2005.
• [11] B. Özcan ve D. M. Z. Dinçer, “Sosyal Sermaye Ve Ekonomik Kalkinma”, Yayinlanmamis Doktora Tezi Istanb. Üniversitesi Sos. Bilim. Enstitüsü Istanb., 2011.
• [12] L. M. Gogan, D. C. Duran, ve A. Draghici, “Structural Capital-A proposed Measurement Model”, Procedia Econ. Finance, c. 23, ss. 1139-1146, 2015.
• [13] N. Bontis, W. C. C. Keow, ve S. Richardson, “Intellectual Capital and Business Performance in Malaysian İndustries”, J. Intellect. Cap., 2000.
• [14] Z. Halil ve F. Gürün, “Kurumsal Başarının Gizli Anahtarı: Entelektüel Sermaye”, içinde Journal of Social Policy Conferences, 2011, sy 53, ss. 295-312.
• [15] A. Onur, “Müşteri Sermayesi Yönetimi”, 2005.
• [16] G. Tamer, “Sağlık Örgütlerinde Kurumsal Sürdürülebilirlik”.
• [17] A. Özkan, Ş. G. Tanç, ve B. Taşdemir, “Sürdürülebilirlik Açıklamaları Kapsamında Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Kârlılık Üzerine Etkisi: Bist Sürdürülebilirlik Endeksinde Bir Araştırma”, Muhasebe Bilim Dünya. Derg., c. 20, sy 3, ss. 560-577, 2018.
• [18] H. Tunçluer, “Sürdürülebilirlik: Kalkınma, Pazarlama, Mutlak Organik Tekstil”, İstanbul Tunçluer Yayın., 2010.
• [19] A. Özmen, M. Karakoç, ve E. Yeşildağ, “Sürdürülebilirlik Raporlaması: Sürdürülebilirlik Endeksinde Yer Alan Şirketler Üzerine Bir Uygulama”, Dumlupınar Üniversitesi Sos. Bilim. Derg., sy 63, ss. 153-174, 2020.
• [20] E. N. Demircioğlu ve E. Demet, “Sürdürülebilirlik Muhasebesinin Teorik Açıdan İncelenmesi”, Çukurova Üniversitesi Sos. Bilim. Enstitüsü Derg., c. 28, sy 3, ss. 59-72, 2019.
• [21] F. Altınkaynak ve M. Gözel, “Sürdürülebilir Muhasebede Denetim Komitesinin Rolü”, Oltu Beşeri Ve Sos. Bilim. Fakültesi Derg., c. 2, sy 1, ss. 144-152.
• [22] A. T. Altınay, “Entegre Raporlama ve Sürdürülebilirlik Muhasebesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sos. Bilim. Enstitüsü Derg., sy 25, ss. 47-64, 2016.
• [23] T. Kayahan, “Kurumsal Sürdürülebilirlik ve Muhasebeye Yansımaları: Sürdürülebilirlik Muhasebesi”, Akad. Yaklaşımlar Derg., c. 5, sy 1, 2014.
• [24] M. Saban, H. Küçüker, ve M. Küçüker, “Kurumsal Sürdürülebilirlik ile İlgili Raporlama Çerçeveleri ve Sürdürülebilirlik Raporlamasında Muhasebenin Rolü ”, İşletme Bilimi Derg., c. 5, sy 1, ss. 101-115, 2017.
• [25] H. Yildiz, “Sürdürülebilirlik Bağlamında Sağlık Sektöründe İnovatif Uygulamalar: Yeşil Hastaneler”, Kafkas Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilim. Fakültesi Derg., c. 7, sy 13, ss. 323-340, 2016.
• [26] G. Terekli, O. Özkan, ve G. Bayın, “Çevre Dostu Hastaneler: Hastaneden Yeşil Hastaneye”, Ank. Sağlık Hizmetleri Derg., c. 12, sy 2, ss. 37-54, 2013.
• [27] Y. Çilhoroz ve I. Oğuz, “Yeşil Hastane Sertifika Sistemleri”, Sağlık Bilim. Ve Meslekleri Derg., c. 6, sy 1, ss. 161-169, 2019.