İş Kazalarının İş Sağlığı ve Güvenliği Açısından Analizi

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 2, 265 - 281, 17.09.2019

Kamil Horozoğlu

Öz

Sanayi devrimiyle birlikte çalışma hayatındaki bilim ve teknolojilerin gelişmesi sonucunda Avrupa’nın başlatmış olduğu çalışmalar, ülkemiz çalışma hayatına etkili bir şekilde 2012 yılında 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ile girmiştir. Bu çalışmamızda iş sağlığı ve güvenliği kavramı; tanım, önem ve tarihsel gelişim açısından incelenmiş olup, iş sağlığı ve güvenliği dört ana boyutta yani kamu, işveren, işçi ve çevre boyutu çerçevesinde ele alınmıştır. Yaşanmış olan kazaların tekrarlanmaması için bu çalışma hazırlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

İş Sağlığı ve Güvenliği, Kaza

Kaynakça

• 6331 sayılı “İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu” (2012, 30 Haziran) T.C. Resmi Gazete, 28339.
• Akbulut, T. (1996) İşçi Sağlığı ve Prensip Uygulamaları, İstanbul: Sistem Yayıncılık, 5. Baskı Haziran.
• Altunışık, R.,Çoşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2005) Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri,İstanbul: Sakarya Yayıncılık.
• Arıcı, K. (1999) İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Dersleri, Ankara: Tes-İş Eğitim Yayınları.
• Başbuğ, A. (2005) İş Hukuku, Ankara: Birlik Matbaası.
• Bayır, M. ve Ergül, M. (2006) Uluslararası Kalıp Üreticileri Birliği, Bursa: Martı Ajans, Mart.
• Demirbilek, T. (2004) İş Güvenliği Kültürü, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Yayınları.
• Doğan, C. (2001) İş Hukuku, Niğde: Tekten Ofset Matbaacılık.
• Dizdar N. Y. (2008) İş Güvenliği, Trabzon: Murathan Yayınevi, 4. Baskı.
• Durmaz, T. (2009) Yapı işlerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı ve Yeni Gelişmeler, İzmir: Doktora Tezi Eken, G. (2011) İş Kazalarını Önlemede İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Etkinliği: Perakende Sektöründe Bir Uygulama, Çanakkale: Yüksek Lisans Tezi.
• Eyrenci, Ö.,Taşkent, S.ve Ulucan, D. (2006) Bireysel İş Hukuku, İstanbul: Legal Yayıncılık, 3. Baskı.
• Fişek, A. G. ve Piyal, B. (1991) İşçi Sağlığı Kılavuzu, Ankara: Türk Tabipler Birliği Yayını.
• Gençler, A. (2007) İSG Dergisi, Temmuz-Ağustos-Eylül Sayı:35 Yıl:7 S:16
• Güzel, A ve Okur, A.R. (1999) Sosyal Güvenlik Hukuku, İstanbul: Beta Yayınevi 7. Baskı.
• Karasar, N. (2004) Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 13. Baskı.
• Karaosmanoğlu, V. (1989) Türk Çalışma Mevzuatında İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği, İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Ankara: İşçi Sağlığı Dairesi Başkanlığı Yayını.
• Kılıç, L. (2006) İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği Sağlama Hükümlülüğü ve Sorumluluğu, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Kılkış, İ. (2014) İş Sağlığı ve Güvenliği, Bursa: Dora Yayınları. Kurtuluş, K. (2004) Araştırma Yöntemleri, İstanbul: Literatür Yayıncılık. Makal, A. (1997) Osmanlı İmparatorluğunda Çalışma İlişkileri:1850-1920- Türkiye Çalışma İlişkileri Tarihi, İstanbul: İmge Kitabevi 1. Baskı Mayıs.
• McMillan J. ve Schumacher S. (1989) Research In Education: A Conceptual Introduction. Scott, Foresman and Compnay: London.
• Özdemir, A. (2003) İş Güvenliği, Ankara: Özkan Matbaacılık.
• Özkılıç, Ö. (2005) İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri ve Risk Değerlendirme Metodolojileri, Ankara: Ajanstürk, Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu.
• Pekşen, Y. ve Canbaz, S. (2005) “İş Sağlığı ve Güvenliği Politikası ve Güvenlik Kültüründe Sosyal Diyalogun Rolü”, İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, C.5, S.25, Mayıs-Haziran.
• Pilbeam S. ve Corbridge, M. (2002) People Resourcing HRM in Practise, London: PrenticeHall, Second Edition.
• Sabuncuoğlu, Z. (2000) İnsan Kaynakları Yönetimi, Bursa: Ezgi Kitabevi,
• Saraç, C. (1998) Sosyal Sigortalar Kurumları ve İşveren Açısından İş Kazası Kavramı. Ankara: YODÇEM Yayın No:10. Tekin, A. F. (1991) İş Güvenliği Ve Önemi, Anadolu Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt:9, Sayı:1-2, s. 333.
• Yiğit, A. (2011) İş Güvenliği, Bursa: Alfa Aktüel Yay. Şubat 2. Baskı.
• www.sgk.gov.tr/wps/portal/tr/kurumsal/istatistikler/sgk. (01.12.2014)