Social Entrepreneurship as part of Social Policies from the Islamic Perspective

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 1, 47 - 72, 30.06.2017

Ahmet Efe

https://doi.org/10.24013/jomelips.305650

Cited By: 1

Öz

Practices related with social policies and social entrepreneurs are
formed and applied with the light of western best practices. In this study,
with an approach of İslamic point of view, the underpinning basis of İslamic
economics related to social entrepreneurships are being searched. Particularly
in setting up of economic principles with their basis from the holy Koran is
being searched in brief with some specimens and comparisons with western
practices. Our argument is that since basics of Islamic economics on social entrepreneurship
are valid and pervasive and its results can be more congruent, sustainable, logical
and beneficial in providing human happiness and easing burden of worldly life.
Therefore, in comparing western practice that centralizes worldly life in
primer focus by subjugating everything that can serve material progress and
capital accumulation as means of production or productive relations, with
İslamic economics that takes world only as a temporary place but worthwhile to
the extent that it preserves life of the hereafter by subjugating whatever
exist as creature means relation of which should be based on Divine consent. Therefore
wielding new methods and approaches within İslamic tradition and virtue, social
entrepreneurship can produce more positive and sustainable results in
comparison with a secular and materialistically rent seeking backed and
positivistic approach.

Anahtar Kelimeler

İslamic Economics, employment, social policy

İslam’da Sosyal Politika Kapsamında Sosyal Girişimciliğin Değerlendirmesi

Öz

Son zamanlarda favori
konular arasına giren sosyal girişimcilik ile ilgili politika ve uygulamalar daha
çok merkez batı ülkelerinden esinlenerek oluşturulmaktadır. Bu çalışmamızda
İslami bakış açısıyla İslam ekonomisinin sosyal girişimcilik ile ilgili
temelleri incelenmektedir. İddiamız, İslam’ınevkaf gibi sosyal girişimcilik
noktasındaki uygulamalarının başarılı tarihsel örnekleriyle mevcut olduğu ve
geçmişteki iyi uygulamalardan hareketle daha tutarlı, mantıklı ve yararlı sonuçlar
doğurabildiğidir. Ekonomi, sosyal politika ve İslam dini çerçevesinde yapılan
analizlerde İslam’ınsosyal girişimciliği tesis etmedeki orijinalliği özet
olarak ortaya konulmaktadır. Buna göre, dünya hayatını merkeze alarak diğer her
şeyi dünyadaki maddi kazanımlar açısından araçsallaştıran batı kapitalizminin sosyal
girişimcilik yaklaşımına nazaran geçici dünya hayatını ve bütün gereklerini
ebedi olan ahiret hayatını kazanmak için bir araç olarak görüp her iki hayata
da değerleri kadar önem vererek dünyevi varlıkların seferberliğini sağlayan İslami
içtimai teşebbüs yaklaşımın üstünlüğü savunulmaktadır. Bu noktada her türlü
yeni gelişmeden istifade etmeye ve yenilikçiteknik araçları kullanmaya olanak
sağlanırken imanın gereğini ve ihlası koruma noktasında niyetlere ve
yaklaşımlara özel önem verilmesi gerektiği önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

islam ekonomisi, sosyal poilitika, sosyal girişimcilik, kamu yönetimi

Kaynakça

• Abu Saifan, S. (2012). Social Entrepreneurship: Definition and Boundaries. Technology Innovation Management Review, 22-28. Ahmad, I. (2011). Religion and Labor: Perspective in Islam. The Journal of Labor and Society, 589-620. Ansari, M. (1994). İslamic Perspectives on Sustainable Development. The American Journal of Islamic Studies, 394–402. Armağan, S. (1991). Ana Hatları İle İslam Ekonomisi. İstanbul: Timaş Yayınları, No :96. Aström, Z. H. (2011). Paradigm Shift for Sustainable Development: The Contribution of Islamic Economics. Journal of Economic and Social Studies, 73-84. Canbay, T., & Demir, M. (2013). Türkiye’ de Sosyal Güvenlik Açıkları ve Sosyal Güvenlik Ahlakı. Yönetim ve Ekonomi, 303-317. Çayıroğlu, Y. (2014). İslâm İktisadının karakteristik özellİkleri. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, 149-183. Debbaoğlu, A. (1979). İslam İktisadına Giriş. Dergah Yayınlar: İstanbul. Döndüren, H. (1993). Delilleriyle Ticaret ve İktisat İlmihali. İstanbul: Erkam Yayınları. Dumlu, E. (2011). Zekât, Kamu Harcamalari Açisindan. Atatük Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 218-252. Gundolf, K., & Filser, M. ( 2013). Management Research and Religion: A Citation Analysis. Journal of Business Ethics, January 1,, 177–185. Haldun, İ.-i. (1968). Mukaddeme. İstanbul: 1,2,3 Cilt, Çev: Z.Kadiri Urgan. J.Cornell, V. (2006). In the Shadow of Deuteronomy Approaches to interest and usury in Judaism and Christianity. A. Thomas içinde, Interest in Islamic Economics (s. 13-24). New York: Routledge. Jha, Y. (2013). Examining the Meta-Principles of Modern Economics and their Implications for Islamic Banking and Finance. Islamic Sciences, Vol. 11, 169-181. Kalaycı, İ. (2013). Katılım Bankacılığı: Mali Kesimde Nasil Bir Seçenek? Uluslararas ıYönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 52-76. Karaman, H. (1987). Mukayeseli İslam Hukuku, C:1,2,3. Nesil Yayınları: İstanbul. Karaman, H. (2002). Laik Düzende Yaşamak, C:1,2,3,. İstanbul: İz Yayıncılık. Khan, M. F. (2013). Theorizing Islamic Economics: Search for a Framework for Islamic Economic Analysis. Islamic Econ., Vol. 26 No. 1, 203-236. Kırılmaz, S. K. (2013). Sosyal Girişimcilerin Girişimcilik ve Dönüştürücü Liderlik Algılarının Belirlenmesi. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 104-130. Koehler, B. (2011). The Economist Mohammed Ibn Abdullah (570 – 632). Economic Affairs, 109-114. Kuran, T. (1995). Islamic Economics and the Islamic Subeconomy. Joumai of Economic Perspectives, 155-173. Marsuki, M. Z. (2009). Religious Agendas Towards Sustainable Development: An Islamic Perspective. Malaysian Journal of Science and Technology Studies, 22-39. Mevdudi, E. (1985). Faiz. İstanbul: Bir Yayıncılık, Çev: Beşir Eryarsoy, No:41. Nakvi, N. H. (1985). Ekonomi ve Ahlak. İstanbul: İnsan Yayınları. Nienhaus, V. (2013). Method and Substance of Islamic Economics: Moving Where? Islamic Economics, 169-202. Nursi, B. S. (1960). Mesnevi-i Nuriye. İstanbul: Envar Neşriyat. Nursi, B. S. (1960). Sözler. İstanbul: Envar Neşraiyat. Nursi, B. S. (1993). Münazarat. İstanbul: Envar Neşriyat. Okandan, G. D., & Görgülü, V. (2012). Türkiye'de Sosyal Girişimcilik Tanımı ve Örnekleri. B. Çınar içinde, Büyüyen Kapsayıcı Piyasalar. İstanbul: Bilgi Üniversitesi. Özdevecioğlu, M., & Cingöz, A. (2009). Sosyal Girişimcilik ve Sosyal Girişimler: Teorik Çerçeve. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 32, 81-95. Riis, O. (1989). The Role of Religion in Legitimating the Modern Structuration of Society. Acta Sociologia, 137153. Shittu, A. B. (2014). The Qur'anic worldview: A springboard for cultural reform. Intellectual Discourse, 239-242. Şirvan, İ. (1997). Risale-i Nur’da “İktisat” Bir Giriş Denemesi. Köprü Dergisi, 57. Sayı. Tabakoğlu, A. (1988). İslam ve Ekonomik Hayat. Ankara: Diyanet Yayınları. Talegani, M. (1989). İsmal ve Mülkiyet. İstanbul: Yöneliş Yayınları. Wilber, C. K. (1974). The 'New' Economic History Re-examined: R. H. Tawney on the Origins of Capitalism. American Journal of Economics & Sociology, July 1,, 249-258. Wolk, A. M. (2008). Social Entrepreneurship and Government. Washington: A root Cause. Zaim, S. (1992). İslam-İnsan-Ekonomsi. İstanbul: Yeni Asya Yayınları. Zaman, A. (2012). Crisis in Islamic Economics: Diagnosis and Prescriptions. Islamic Econ, n., Vol. 25 No. 1, 143-166.