Amaç: Bilindiği gibi yüksek düzey disk hernileri klinik pratikte karşılaştığımız nadir patolojilerdir. Tedavisi diğer boyun fıtıklarına göre daha zordur. Bu çalışmada üst düzey servikal disk hernilerindeki (C2-3 ve C3-4) klinik deneyimlerimizi aktarmak istedik. Ayrıca, cerrahi yaklaşımda karşılaştığımız komplikasyonları da anlattık.
Yöntemler: Çalışmamızda geçmiş yıllarda (2010-2019) ameliyat ettiğimiz kırk iki hastanın klinik ve radyolojik kayıtlarını geriye dönük olarak gözden geçirdik. Hastaların görüntüleme testlerinde manyetik rezonans görüntüleme, bilgisayarlı tomografi ve direkt radyografilerden yararlanıldı. Cerrahi yöntem olarak anterior retrofarengeal yaklaşım kullanıldı. Hastaların değerlendirmelerinde klinik takip ve fizik muayenede modifiye Japon Ortopedi Derneği (mJOA) skoru ve Nurick Skalası kullanıldı.
Bulgular: Hastalarda en sık görülen semptom, boyundan oksipital bölgeye yayılan şiddetli ağrıdır. Hastaların ortalama yaşı 54,14 idi. Hastalarımızın ortalama mJOA skoru preoperatif dönemde 15,1, postoperatif altıncı ayda 17 olarak ölçüldü. Hastalarımızın %83,3'ünde mJOA iyileşme oranının yüzde elli ve üzerinde olduğu, %16,7'sinin ise yüzde 50'nin altında olduğu görüldü. Yedi hasta dışında hastaların şikayetleri tedaviden sonra düzeldi. Semptom süresi ile iyileşme oranı arasında negatif korelasyon vardı (P=0.003, Korelasyon Katsayısı r=-0.449). Semptom süresi daha uzun olan hastalarda iyileşme oranının daha düşük olduğu görüldü. Ameliyattan sonra üç hastamız yutma güçlüğü geliştirdi. Hastamız diyet ve egzersizle dört hafta içinde iyileşti.
Sonuçlar: Çalışmamız sonucunda retrofaringeal yaklaşımın üst servikal seviyedeki disk hernileri için güvenli bir seçenek olduğunu bulduk. Ancak ameliyat sırasında uzun ameliyat süresinden ve aşırı geri çekilmeden kaçınmazsak, sinir yapılarının gerilmesinden dolayı yutma güçlüğü gibi komplikasyonlarla karşılaşabiliriz.
Servikal Disk hernisi, Anterior Retrofarengeal Yaklaşım, Yutma Güçlüğü
Aim: High-level disc hernias are rare pathologies encountered in clinical practice. Treatment is more difficult than other cervical disc hernias. In this study, we aimed to convey our clinical experience in C2-3 and C3-4 disc herniations, also presenting the complications we encountered during surgical treatment.
Methods: In this retrospective cohort study, we reviewed the clinical and radiological records of 42 patients we operated between 2010-2019. Magnetic resonance imaging, computed tomography and direct radiographs were utilized as imaging modalities. Anterior retropharyngeal approach was the preferred surgical method. The modified Japanese Orthopedic Association (mJOA) score and Nurick Scale were used in clinical follow-up and physical examination of these patients.
Results: Among all patients, the most common symptom was severe pain radiating from the neck to the occipital region. The mean age was 54.14 years. The average mJOA scores were 15.1 in the preoperative period and 17 in the postoperative sixth month. We observed that 83.3% of our patients had an mJOA recovery rate of fifty percent and above. All but seven patients’ complaints improved well after treatment. There was a negative correlation between symptom duration and recovery rate (P=0.003, Correlation Coefficient r=-0.449). The rate of recovery was lower in patients with a longer duration of symptoms. Three of our patients developed difficulty in swallowing after the operation and recovered within four weeks with diet and exercise.
Conclusion: We determined that retropharyngeal approach is a safe option for disc hernias at the upper cervical level. However, long operation time and excessive retraction during surgery may lead to complications such as difficulty in swallowing due to the stretching of the neural structures.
Cervical disc hernia Anterior retropharyngeal approach dysphagia
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Cerrahi, Sinirbilim |
Bölüm | Araştırma makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 4 Sayı: 12 |