Sinema tarihinin başlangıcından günümüze değin kurgu, sinemanın en önemli unsurlarından biri olmuştur. Kameranın yerinin değişebileceğinin keşfedilmesi ve farklı planlarla anlatının kurulabileceğinin anlaşılması kurgunun ortaya çıkmasını sağlamıştır. Teknolojik imkanlarla anlatım olanaklarının artması ve yeni yaklaşımlarla filmlerin yapılmaya başlanması, aynı zamanda farklı kurgu anlayışlarının da ortaya çıkmasına olanak sağlamıştır. Sovyet montaj teorisyenlerinde olduğu gibi kimi yönetmenler diyalektik kurguyla filmlerini yaparken kimi yönetmenler de alan derinliğini kullanarak uzun planlarla anlatılarını kurmayı tercih etmişlerdir. Kurgu bağlamında biçimci ve gerçekçi yaklaşımlar olarak değerlendirilen bu anlayışlara üçüncü bir yaklaşımı da eklemek gerekmektedir. Bu yaklaşım, Peleshian tarafından geliştirilen, imajların çatışması yerine aralarında mesafe bırakılmasına dayanan mesafe montajıdır. Mesafe montajı, tekrar eden imajlar ve döngüsel bir yapı üzerinden ilerlemektedir. Filmin anlatısında aynı imgeyi birden fazla görmek mesafe montajının olmazsa olmazıdır. Bu bağlamda mesafe montajıyla kurguya farklı bir yaklaşım getiren isim Artavazd Peleshian’dır. Bu çalışma, Peleshian’ın mesafe montajı kuramını odağına alarak, Godfrey Reggio'nun Koyaanisqatsi (1982) adlı belgeselini fenomenolojik çözümleme yöntemiyle incelemeyi amaçlamaktadır. Amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilen Koyaanisqatsi, içerdiği tekrar eden imajlar, imajlar arasındaki mesafe, döngüsel yapı ve görsel anlatı biçimiyle mesafe montajı kuramına uygun örneklerden biri olarak değerlendirilmiştir.
Mesafe Montajı Kontrapunt Düzenleme Belgesel Sinema Kurgu Koyaanisqatsi
Fiction has been an essential part of the filmmaking process since its origin. The finding that the camera could move and that a story could be told using numerous shots cleared the way for fiction. As technological developments outspread, the devices of storytelling became more varied, allowing for the study of different fiction styles. While some filmmakers, influenced by Soviet montage theorists, adopted a dialectical approach to fiction, others favoured more realistic practices, consuming deep focus and long shots. These approaches are typically identified as formalist or realist. However, there is also the need to consider a third perspective: distance montage. Peleshian's theory of distance montage shifts the focus from the direct collision of images to the space between them. This method stresses the habitual repetition of certain visuals to establish the narrative rhythm. The recurring use of specific images is vital to this approach. Peleshian, through his unique vision, introduces a new way of thinking about the method of editing. This study aims to examine Godfrey Reggio's documentary Koyaanisqatsi (1982) with a phenomenological analysis method, centering on Peleshian's theory of distance montage. Koyaanisqatsi, which was selected through purposive sampling method, is considered as one of the examples suitable for the distance montage theory with its repetitive images, distance between images, cyclical structure and visual narrative form.
Distance Montage Counterpoint Editing Documentary Cinema Editing Koyaanisqatsi
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Radyo-Televizyon |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 3 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 10 Eylül 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 18 Sayı: Sinema Özel Sayısı |