Empathy and Intentionality Representation in The Art of Animation

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 2, 699 - 722, 25.04.2021

Sabahattin Çalışkan

https://doi.org/10.18094/josc.870535

Öz

The most important asset of the animation art is the character produced by the animation artists. Characters are direct representatives with whom the audience communicates emotionally while watching an animated movie. A visual communication with the audience is attempted with the created characters. At the same time, these characters have taken the place of real actors today. It is possible to see examples of the characters of the animation art in almost all cinema productions. These characters sometimes appear before the audience in the form of a monster, a rodent, a princess, or a car. In short, they have turned into images that enrich the imagination of the human being, which do not exist in reality but are perceived as real in the perception of the audience. The most difficult and troublesome place is the character production stage and the formation of the personality connected to the story. The most important problem in the art of animation is that the actions of the animated characters convey a thought and emotions and empathy. The process of creating empathy in the art of animation appears as a very important problem for the animation artist. In this study, the relationship between character phenomenon and empathy in the art of animation was questioned and tried to be analyzed by associating it with the intentionality theory. In addition, the characters in the films The Lord of the Rings (Peter Jackson, 2001) and Inside Out (Pete Docter, 2015) were analyzed in terms of intentionality and empathy was tried to be emphasized in terms of animation.

Anahtar Kelimeler

Animation, Empathy, Character, Intentionality, Anthropomorphism

Canlandırma Sanatında Empati ve Yönelimsel Temsil

Öz

Canlandırma sanatının en önemli varlıkları canlandırma sanatçıları tarafından üretilen karakteridir. Karakterler, izleyicinin bir canlandırma filmini izlerken duygusal olarak iletişim kurduğu doğrudan temsilcilerdir. Oluşturulan karakterler ile izleyici ile görsel bir iletişim kurulmaya çalışılır. Aynı zamanda bu karakterler günümüzde gerçek aktörlerin yerini almıştır. Hemen hemen tüm sinema yapımlarında canlandırma sanatının karakterlerinin örneklerini görmek mümkündür. Bu karakterler bazen bir canavar bazen bir kemirgen bazen bir prenses bazen de bir araba formunda izleyicinin karşısına çıkarlar. Kısacası insanın hayal dünyasını zenginleştiren gerçekte var olmayan ama izleyicinin algısında gerçekmiş gibi algılanan görüntülere dönüşmüşlerdir. En zor ve zahmetli yeri karakter üretim aşaması ve öyküye bağlı kişiliğin oluşturulmasıdır. Canlandırma sanatında en önemli sorun canlandırılan karakterlerinin eylemlerinin bir düşünceyi ve duyguları aktarması ve empati kurmasıdır. Canlandırma sanatında empati oluşturma süreci oldukça önemli bir sorun olarak canlandırma sanatçısının karşısına çıkar. Bu çalışmada canlandırma sanatında karakter olgusu ve empati ilişkisi sorgulanmış ve yönelimsellik kuramı ile ilişkilendirilerek çözümlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca Yüzüklerin Efendisi (Peter Jackson, 2001) ve Ters Yüz (Pete Docter, 2015) filmlerindeki karakterlerin yönelimsellik açısından analizleri gerçekleştirilerek canlandırma sanatı açısından empatinin önemi vurgulanmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Canlandırma Sanatı, Empati, Karakter, Yönelimsellik, İnsan biçimcilik

Kaynakça

• Adanır, O. (2007). İşitsel ve görsel anlam üretimi. PMP Yayıncılık.
• Bancroft, T. (2006). Creating characters with personal. New York: Crown Publishing Group.
• Batty, C. (2014). Screenwriters and Screenwriting: putting practice into context. Springer.
• Brüne, M., & Brüne, U. (2006). Theory of mind evolution, ontogeny, brain mechanisms and psychopathology. euroscience & Biobehavioral Reviews, 30(4), 437-455.
• Cevizci, A. (2002). Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Cubitt, S. (2005). EcoMedia. Amsterdam: Rodopi.
• Daston, L., & Mitman, G. ( 2005). Thinking with animals: New perspectives on anthropomorphism. Columbia University Press.
• De Waal, F. (2014). Empati çağı. İstanbul: Akılçelen Kitapları.
• Decety, J., & Jackson, P. L. (2004). The functional architecture of human empathy. Behavioral and Cognitive Neuroscience Reviews, 3(70), 71-100. doi:10.1177/1534582304267187
• Dennett , D. (1999). Aklın türleri: Bir bilinç anlayışına doğru. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Egan , K. (2010). The soul factor: Deception in intimations of life in computer-generated characters. Deception, 113-122.
• Aralık 21, 2020 tarihinde https://www.pdcnet.org/zeta-deception/content/zeta-deception_2010_0000_0000_0113_0122 adresinden alındı
• Eisenberg, N., & Janet , S. (1990). Empathy and its development. CUP Archive.
• Faulkne, N. (2018). Put yourself in their shoes”: Testing empathy's ability to motivate cosmopolitan behavior. Political Psychology(39), 218. doi:https://doi.org/10.1111/pops.12411
• Fleming, M. (2020). Oscar hopeful Serkis “Towers” over CGI brethren. Daily Variety. Aralık 21, 2020 tarihinde https://variety.com/2002/voices/columns/oscar-hopeful-serkis-towers-over-cgi-brethren-1117876425/?jwsource=cl adresinden alındı
• Furniss, M. (1998). Art in motion: animation aesthetics. Indiana University Press.
• Goleman, D. (2016). Duygusal Zeka-Neden IQ'dan Daha Önemli. (B. S. Yüksel, Çev.) İstanbul: Varlık Yayınları.
• Guthrie, E. (1995). Faces in the clouds: A new theory of religion. Oxford University Press on Demand.
• Hooks, E. (2000). Acting for Animators. Heinemann Portsmouth.
• Keen, S. (2007). Empathy and the Novel. Oxford University Press on Demand.
• Lanzoni, S. (2018). Empathy: A History. Yale University Press.
• Majkut, P. (2010). Empathy's Impostor: Interactivity and Intersubjectivity. Phenomenology and Media. Zeta Books.
• Parkan, M. (1993). Sinema estetiği ve godard. İzmir: İleri Kitabevi.
• Power, P. (2008). Character animation and the embodied Mind—Brain Animation. Animation: an interdisciplinary journal, 1(3), 24-48. Eylül 07, 2020 tarihinde https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/1746847708088734 adresinden alındı
• Prince, S. (1996). True lies: Perceptual realism, digital images and film theory. 27-37. Eylül 10, 2020 tarihinde http://www.jstor.org/stable/1213468 adresinden alındı
• Sennett, R. (2002). Karakter aşınması. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sheldon, Z. (2019). The Gollum problem: Empathy and digital characters in cinema . Animation, 14(3), 207-221. Ekim 21, 2020 tarihinde https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/1746847719881702 adresinden alındı
• Siewert, C. (2002). Consciousness and intentionality. Ekim 11, 2020 tarihinde https://stanford.library.sydney.edu.au/archives/sum2017/entries/consciousness-intentionality/ adresinden alındı
• Smith, M. (1995). Engaging characters: Fiction, emotion, and the cinema. Oxford: Clarendon Press.
• Sobchack, V. (2004). Carnal thoughts: Embodiment and moving image culture. Univ of California Press.
• Tarhan, N. (2017). Toplum Psikolojisi ve Empati. İstanbul: Timaş Yayınları.
• Thomas, F., & Johnston, O. (1981). The illusion of life: Disney animation. New York: Disney Editions.
• Topakkaya, A. (2009). E. Husserl'de noema ve noesis kavramları. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 121-136. Ekim 01, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/803663 adresinden alındı
• Tunalı, İ. (1989). Estetik. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Türkgeldi, S. K. (2019). Sinepati Kavramı Bağlamında “Jean-Luc Dardenne Kardeşler” Sineması. SineFilozofi Dergisi, 623-641. Ocak 01, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/717298 adresinden alındı
• Uhrig, M. ( 2018). Emotion in Animated Films. Routledge.
• Usubütün, S. (2017). Kuram-Yorum Post-sinema ıı: vıvıan sobchack. SEKANS Sinema Kültürü Dergisi(6), 77-87. Kasım 07, 2020 tarihinde http://sekans.org/docs/e-sayilar/2017-e6/SEKANS_e6_05a-KuramYorum_PostSinemaIIVivianSobchack.pdf adresinden alındı
• Van Rooij, M. (2019). Carefully constructed yet curiously real: How major American animation studios generate empathy through a shared style of character design 191-206. Animation, 3(14), 191-206. doi:https://doi.org/10.1177/1746847719875071
• Wells, P. (2013). Understanding Animation. Routledge.
• Zahavi, D. (2014). Yönelimsellik ve bilinç. Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi(22), 167-182. Kasım 08, 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/149812 adresinden alındı