BibTex RIS Kaynak Göster

Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi

Yıl 2011, Cilt: 8 Sayı: 3, 69 - 80, 01.09.2011

E.e. Türkan S. Önder

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

  • Altunkasa, M.F., 2004. Adana'nın Kentsel Gelişim Süreci ve Yeşil Alanlar. Adana Kent Konseyi Çevre Çalışma Grubu Bireysel Raporu. s:17 Adana. Anonim 2011.
  • http://www.balikesir.gov.tr (şubat
  • ’son güncelleme’)
  • Aydemir, S., 2004. Kentsel Alanların Planlanması ve Tasarımı. Bölüm:12, s:284–337,Trabzon.
  • Bal, A., 2005. Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi. Z.K.Ü.Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi (Yayınlanmamış) Zonguldak.
  • Barbour, A.C., 1999. The Impact of Playground Design on the Play Behaviors of Children with Differing Levels of Physical Competence. Early Childhood Research Quarterly, 14(1):75–98.
  • Çukur, D. ve H. Özgüner, 2008. Kentsel Alanda Çocuklara Doğa Bilinci Kazandırmada Oyun Mekânı Tasarımının Rolü. S.D.Ü.Orman Fakültesi Dergisi, seri:A(2):177–187.
  • Demir Z. 2004. Düzce’nin Yeni Kentleşme Sürecinde Açık ve Yeşil Alanlara Yeni Fonksiyonlar Kazandırılması. İ.Ü.Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı Doktora Tezi (Yayınlanmamış) İstanbul.
  • Fjortof, I. and J. Sagei, 2000. The Natural Environment as a Playground for Children: Landscape Description and Analyses of a Natural Playscape. Landscape and Urban Planning, 48(1-2):83–97.
  • Heck, A., J. Collins and L. Peterson, 2001. Decreasing Children’s Risk Taking on the Playground. Journal of Applied Behavior Analysis, 34(3):349–52.
  • Jim, C.Y. and W.Y. Chen, 2006. Perception and Attitude of Residents toward Urban Green Spaces in Guangzhou (China). Environmental Managemant, 38(3):338–349.
  • Karavelioğlu C., 2002. Açıklama ve İçtihatlarla İmar Kanunu ve Mevzuatı. Cilt II, Sözkesen Matbaacılık, Ankara. ISBN:975-96668-5-5.
  • Kelkit, A. ve E. Özel, 2000. Çanakkale Kenti Çocuk Oyun Alanlarının Fiziksel Yönden İncelenmesi Üzerinde Bir Araştırma. S.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 24(4):84–95.
  • Manlun, Y., 2003. Suitability Analysis of Urban Green Space System Based on GIS. Master of Science. p: 90. International Institute for Geo-Information Science and Earth Observation Enschede, Netherlands.
  • Min, B. and J. Lee, 2006. Children’s Neighborhood Place as a Psychological and Behavioral Domain. Journal of Environmental Psychology, 26(2006):51–71.
  • Önder, S. ve Y. Memlük, 1997. Konya Kenti Selçuklu İlçesinde Çocuk Oyun Alanlarının Fiziksel Yönden İncelenmesi ve Yeterlilikleri Üzerinde Bir Araştırma. S.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(4):59–74.
  • Özgüner, H. ve C. Şahin, 2009. Isparta Kent Merkezindeki Çocuk Oyun Alanlarının Mevcut Durumu Ve Çocukların Bu Alanlara Karşı Davranış Biçimleri. seri:A(1):129–143. Fakültesi Dergisi,
  • Pehlivan, H., 2005. Oyun ve Öğrenme. Anı Yayıncılık. Ankara.
  • Sanesi, G. ve F. Chiarello, 2006. Residents and Urban Green Spaces: The Case of Bari. Urban Forestry & Urban Greening, 4:125–134.
  • Şişman, E. E. ve M. Özyavuz, 2010. Çocuk Oyun Alanlarının Dağılımı ve Kullanım Yeterliliği: Tekirdağ Örneği.Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(1):13–22
  • Tekkaya, E., 2001. Tasarlanmış Çocuk Hakları: Ankara Çocuk Oyun Alanları. Milli Eğitim Dergisi. s:151.
  • Turgut H. ve S. Yılmaz, 2010. Ekolojik Temelli Çocuk Oyun Alanlarının Oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, cilt: IV, s:1618–1630.
  • Tyrvainen, L., K. Makinen and J. Schipperijn, 2007. Tools for Mapping Social Values of Urban Woodlands and Other Green Areas. Landscape and Urban Planning, 79:5–19.
  • Ünal, M., 2009. Çocuk Gelişiminde Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi. İ.Ü.Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2):95–109.
  • Valentine, G. and J.H. McKendrick, 1997. Children's Outdoor Play: Exploring Contemporary Public Concerns about Children’s Safety and the Changing Nature of Childhood. Geoforum, 28(2): 219–235.
  • Yılmaz, S. ve Z. Bulut, 2003. Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi. Milli Eğitim Dergisi, s: 158
  • Yörükoğlu, A., 2010. Çocuk Ruh Sağlığı-Çocuk Yetiştirme Sanatı ve Kişilik Gelişimi. Özgür Yayınları, İstanbul.

Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi

Yıl 2011, Cilt: 8 Sayı: 3, 69 - 80, 01.09.2011

E.e. Türkan S. Önder

Öz

İyi tasarlanmış ve iyi yönetilen oyun alanlarında oynamak çocukta kendine güveni artırmakta, fiziksel birçok yetinin yanında dil, iletişim kurma, yüksek beyin fonksiyonları ve sosyal yetenekleri geliştirmektedir. Bu araştırma, Balıkesir kent merkezindeki çocuk oyun alanlarının bugünkü durumlarını araştırmak, yeterliliklerini belirlenmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada etüt, veri toplama, analiz ve sentez metodu kullanılmıştır. Sonuç olarak, kentte bulunan oyun alanları 42790 m2 alan geldiği vekişi başına 0,18 m2 alan düştüğü, Bayındırlık İskan Bakanlığının standartlarına göre kişi başına 1,32 m2olmak üzere 321476 m2 oyun alanı açığı bulunduğu saptanmıştır. Mevcut oyun alanlarının sahip oldukları fiziki özellikler ile bitkisel ve yapısal tasarım açısından çocukların psikolojik, zihinsel fiziksel ve sosyal gelişimini desteklemede yetersiz kaldığı tespit edilmiş, bundan sonraki düzenlemeler için öneriler geliştirilmiştir

Anahtar Kelimeler

Çocuk oyun alanları Balıkesir çocuk oyun alanlarının yeterliliği açık yeşil alanlar

Kaynakça

  • Altunkasa, M.F., 2004. Adana'nın Kentsel Gelişim Süreci ve Yeşil Alanlar. Adana Kent Konseyi Çevre Çalışma Grubu Bireysel Raporu. s:17 Adana. Anonim 2011.
  • http://www.balikesir.gov.tr (şubat
  • ’son güncelleme’)
  • Aydemir, S., 2004. Kentsel Alanların Planlanması ve Tasarımı. Bölüm:12, s:284–337,Trabzon.
  • Bal, A., 2005. Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi. Z.K.Ü.Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi (Yayınlanmamış) Zonguldak.
  • Barbour, A.C., 1999. The Impact of Playground Design on the Play Behaviors of Children with Differing Levels of Physical Competence. Early Childhood Research Quarterly, 14(1):75–98.
  • Çukur, D. ve H. Özgüner, 2008. Kentsel Alanda Çocuklara Doğa Bilinci Kazandırmada Oyun Mekânı Tasarımının Rolü. S.D.Ü.Orman Fakültesi Dergisi, seri:A(2):177–187.
  • Demir Z. 2004. Düzce’nin Yeni Kentleşme Sürecinde Açık ve Yeşil Alanlara Yeni Fonksiyonlar Kazandırılması. İ.Ü.Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı Doktora Tezi (Yayınlanmamış) İstanbul.
  • Fjortof, I. and J. Sagei, 2000. The Natural Environment as a Playground for Children: Landscape Description and Analyses of a Natural Playscape. Landscape and Urban Planning, 48(1-2):83–97.
  • Heck, A., J. Collins and L. Peterson, 2001. Decreasing Children’s Risk Taking on the Playground. Journal of Applied Behavior Analysis, 34(3):349–52.
  • Jim, C.Y. and W.Y. Chen, 2006. Perception and Attitude of Residents toward Urban Green Spaces in Guangzhou (China). Environmental Managemant, 38(3):338–349.
  • Karavelioğlu C., 2002. Açıklama ve İçtihatlarla İmar Kanunu ve Mevzuatı. Cilt II, Sözkesen Matbaacılık, Ankara. ISBN:975-96668-5-5.
  • Kelkit, A. ve E. Özel, 2000. Çanakkale Kenti Çocuk Oyun Alanlarının Fiziksel Yönden İncelenmesi Üzerinde Bir Araştırma. S.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 24(4):84–95.
  • Manlun, Y., 2003. Suitability Analysis of Urban Green Space System Based on GIS. Master of Science. p: 90. International Institute for Geo-Information Science and Earth Observation Enschede, Netherlands.
  • Min, B. and J. Lee, 2006. Children’s Neighborhood Place as a Psychological and Behavioral Domain. Journal of Environmental Psychology, 26(2006):51–71.
  • Önder, S. ve Y. Memlük, 1997. Konya Kenti Selçuklu İlçesinde Çocuk Oyun Alanlarının Fiziksel Yönden İncelenmesi ve Yeterlilikleri Üzerinde Bir Araştırma. S.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(4):59–74.
  • Özgüner, H. ve C. Şahin, 2009. Isparta Kent Merkezindeki Çocuk Oyun Alanlarının Mevcut Durumu Ve Çocukların Bu Alanlara Karşı Davranış Biçimleri. seri:A(1):129–143. Fakültesi Dergisi,
  • Pehlivan, H., 2005. Oyun ve Öğrenme. Anı Yayıncılık. Ankara.
  • Sanesi, G. ve F. Chiarello, 2006. Residents and Urban Green Spaces: The Case of Bari. Urban Forestry & Urban Greening, 4:125–134.
  • Şişman, E. E. ve M. Özyavuz, 2010. Çocuk Oyun Alanlarının Dağılımı ve Kullanım Yeterliliği: Tekirdağ Örneği.Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(1):13–22
  • Tekkaya, E., 2001. Tasarlanmış Çocuk Hakları: Ankara Çocuk Oyun Alanları. Milli Eğitim Dergisi. s:151.
  • Turgut H. ve S. Yılmaz, 2010. Ekolojik Temelli Çocuk Oyun Alanlarının Oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, cilt: IV, s:1618–1630.
  • Tyrvainen, L., K. Makinen and J. Schipperijn, 2007. Tools for Mapping Social Values of Urban Woodlands and Other Green Areas. Landscape and Urban Planning, 79:5–19.
  • Ünal, M., 2009. Çocuk Gelişiminde Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi. İ.Ü.Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2):95–109.
  • Valentine, G. and J.H. McKendrick, 1997. Children's Outdoor Play: Exploring Contemporary Public Concerns about Children’s Safety and the Changing Nature of Childhood. Geoforum, 28(2): 219–235.
  • Yılmaz, S. ve Z. Bulut, 2003. Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi. Milli Eğitim Dergisi, s: 158
  • Yörükoğlu, A., 2010. Çocuk Ruh Sağlığı-Çocuk Yetiştirme Sanatı ve Kişilik Gelişimi. Özgür Yayınları, İstanbul.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

E.e. Türkan Bu kişi benim

S. Önder Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Eylül 2011
Gönderilme Tarihi 2 Kasım 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2011 Cilt: 8 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Türkan, E., & Önder, S. (2011). Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80.
AMA Türkan E, Önder S. Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. JOTAF. Eylül 2011;8(3):69-80.
Chicago Türkan, E.e., ve S. Önder. “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 8, sy. 3 (Eylül 2011): 69-80.
EndNote Türkan E, Önder S (01 Eylül 2011) Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 8 3 69–80.
IEEE E. Türkan ve S. Önder, “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”, JOTAF, c. 8, sy. 3, ss. 69–80, 2011.
ISNAD Türkan, E.e. - Önder, S. “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 8/3 (Eylül 2011), 69-80.
JAMA Türkan E, Önder S. Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. JOTAF. 2011;8:69–80.
MLA Türkan, E.e. ve S. Önder. “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, c. 8, sy. 3, 2011, ss. 69-80.
Vancouver Türkan E, Önder S. Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. JOTAF. 2011;8(3):69-80.