Trakya Bölgesinde Doğal Bir Merada Tespit Edilen Baklagiller ve Buğdaygiller Familyalarına Ait Bitkilerin Bazı Özellikleri

Yıl 2016, Cilt: 13 Sayı: 1, 61 - 69, 14.01.2016

Mustafa Gür , Canan Şen

Öz

Bu araştırma, Tekirdağ Karahisar köyünün doğal meralarında 2011 ve 2012 yıllarında yürütülmüştür. Araştırmada merada belirlenen 4 örneklik alanda, 4’er hat üzerinde 4 erden toplam 64 transekt ölçümü yapılmıştır. Tespit edilen buğdaygiller ve baklagiller familyasına ait bitkilerin cinsi, taksonları,  ömür uzunlukları, doruk tür özelliği, fitocoğrafik özelliği ve bitki ile kaplı alan oranları incelenmiştir. İki yıllık ortalamalara göre 46 adet buğdaygillere ve 47 adet baklagillere ait tür tespit edilmiştir. Meraların toplam bitki ile kaplı alanı % 79.06 olarak bulunmuştur. Bitki ile kaplı alanın  %18.85’i baklagiller ve %38.50’si buğdaygiller familyasına aittir. Azalıcı, çoğalıcı ve istila edici tür sayısı sırasıyla buğdaygillerde 18, 12 ve 16 adet ve baklagillerde 10, 21, ve 16 adet belirlenmiştir. Meralarda en baskın türler; buğdaygillerden  Chrysopogon gryllus (yeşil buzağı otu),  Festuca ovina (koyun yumağı), Dactylis glomerata (domuz ayrığı), Bromus tectorum L. (kır bromu), baklagillerden Lotus corniculatus (gazal boynuzu), Trifolium campestre (iri tarla üçgülü) ve Medicago minima (mini yonca) olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Mera, bitki ile kaplı alan, botanik kompozisyon, bitki türleri

Kaynakça

• Alan, M., ve H. Ekiz. 2001. Bala-Küredağı Orman içi Merasında Bir Vejetasyon Etüdü. Tarım Bilim. Derg. 7(4): 62–69.
• Altın, M., A. Gökkuş ve A. Koç. 2011. Çayır ve Mera Yönetimi (2. Cilt). Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Ankara
• Altın, M. ve M. Tuna. 1991. Değişik Islah Yöntemlerinin Banarlı Köyü Doğal Merasının Verim ve Vejetasyonu Üzerindeki Etkileri. p. 28–31. In Türkiye 2. Çayır Mera Bitkileri Kongresi.
• Altın, M., C. Tuna ve M. Gür. 2007. Bir ıslah çalışmasının doğal mera ekosisteminin vejetasyonu üzerindeki bazı etkileri. In Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi. 25-27 Eylül 2007, Erzurum.
• Altın, M., C. Tuna ve M. Gür. 2010. Tekirdağ, Taban ve Kıraç Meralarının Verim ve Botanik Kompozisyonuna Gübrelemenin Etkisi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Derg. 7(2): 191–198.
• Anonim. 2008. Türkiye’nin çayır ve mera bitkileri (Y Serin, Ed.). TC Tarım ve Köyişleri Bakanlığı.
• Anonim. 2013. Tekirdag Directorate of Meteorology. Climate Data.
• Aydın, A., E. Çaçan ve M. Başbağ. 2014. Mardin İli Derik İlçesinde Yer Alan Bir Meranın Botanik Kompozisyonunun Belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilim. 7(7): 1625–1630.
• Babalık, A.A. 2008. Isparta yöresi meralarının vejetasyon yapısı ile toprak özellikleri ve topoğrafik faktörler arasındaki ilişkiler.
• Babalık, A.A. ve K. Sönmez. 2010. Isparta İli Bozanönü Köyü Kırtepe Merasında Botanik Kompozisyonun Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Bartın Orman Fakültesi Derg. 12(17): 27–35.
• Bakır, Ö. 1970. Ortadoğu Teknik Üniversitesi arazisinde bir mera etüdü. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları
• Bakoğlu, A., and A. Koç. 2002. Otlatılan ve korunan iki farklı mera kesiminin bazı toprak ve bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması I. bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilim. Derg. 14(1): 37–47.
• Bayraktar, E. 2012. Taban ve Orman İçi Meralarda Bitki Örtülerinin Verimleri, Tür Bileşimi ve Önemli Türlerin Bazı Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitk. Anabilim Dalı (Doktora Tezi), Tekirdağ.
• Çaçan, E., A. Aydın, and M. Başbağ. 2014. Korunan ve Otlatılan İki Farklı Doğal Alanın Botanik Kompozisyon Açısından Karşılaştırılması. Türk Tarım ve Doğa Bilim. 7(7): 1734–1741.
• Çınar, S. 2012. Çukurova Bölgesinde Bazı Kamışsı Yumak (Festuca arundinaceae Schreb.) Çeşit ve Populasyonlarının Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Derg. 29(1): 29–33.
• Çınar, S., R. Hatipoğlu, A. Mustafa, İ. İlker, C. Yücel, and A. Arife. 2014. Hatay ili Kırıkhan ilçesi taban meralarının vejetasyon yapısı üzerine bir araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Derg. 2014(2).
• Daşcı, M. 2002. Şekerli Beldesi (Narman-Erzurum) Yayla Vejetasyonunun Mevcut Durumu. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitk. Anabilim Dalı,(Yüksek Lisans Tezi), Erzurum.
• Demirel, R., V. Saruhan, M.S. Baran, N. Andiç, and D.Ş. Demirel. 2010. Farklı Oranlarda Ak Üçgül (Trifolium repens) ve Arpa (Hordeum vulgare L.) Karışımlarının Silolanma Özelliklerinin Belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilim. Derg. 20(1): 26–31.
• Ensminger, M.E., J.E. Oldfield, and W.W. Heinemann. 1990. Feeds and nutrition (Formely, Feeds and Nutritiom–complete). Feed. Nutr. Feed. Nutr.
• Erkovan, H.İ. 2000. Çiğdemlik Köyü (Bayburt) mera vejetasyonları mevcut durumu. Atatürk Üniversitesi. Fen Bilim. Enstitüsü, Tarla Bitk. Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzurum.
• Gökkuş, A. 1994. Türkiye’nin Kaba Yem Üretiminde Çayır-Mera ve Yem Bitkilerinin Yeri ve Önemi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Derg. 25(2): 250–264.
• Gül, İ., and M. Başbağ. 2005. Karacadağ’da otlatılan ve korunan meralarda bitki tür ve kompozisyonlarının karşılaştırılması. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Derg. 9(1): 9–13.
• Gül Dumlu, Z., and M. Tan. 2013. Baklagil Yem Bitkilerinin Silajlık Olarak Kullanılması. J. Fac. Agric. 44(2): 189–193.
• Kacar, B. 1977. Bitki Besleme (Plant Feeding). Ankara Universitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No:367, Ankara.
• Kamil, Ş., K. Ömer, Ş. Palta ve H. Şensoy. 2009. Bartın Uluyayla Yöresindeki Mera Vejetasyonunun Bazı Kantitatif Özelliklerinin Saptanması ve Ekolojik Yapının Belirlenmesi. Bartın Orman Fakültesi Derg. 11(16).
• Kutlu, H.R., ve L. Çelik. 2005. Yemler bilgisi ve yem teknolojisi. Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi. Ders Kitapları Yayın No A-86, Adana.
• Nelson, C.J. and L.E. Moser. 1995. Morphology and systematics. An Introd. to Grassl. Agric.: 15–30.
• Taşdemir, V. 2015. Elazığ ili Karakoçan ilçesi Bahçecik köyü merasında verim ve botanik kompozisyonunun saptanması üzerine bir çalışma. Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitk. Anabilim Dalı,(Yüksek Lisans Tezi), Bingöl.
• Terzioğlu, Ö. ve N. Yalvaç. 2004. Van yöresi doğal meralarında otlatmaya başlama zamanı, kuru ot verimi ve botanik kompozisyonun belirlenmesi üzerine bir araştırma. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilim. Derg. 14(1): 23–26.
• Tosun, F., and M. Altın. 1986. Çayır Mera Yayla Kültürü ve Bunlardan Faydalanma Yöntemleri (2. Baskı). OMÜ Yayınları (5).
• Tubives. 2013. http://turkherb.ibu.edu.tr. Tübitak.
• Tuna, C., M. Gür ve M. Altın. 2013. Tekirdağ yeşilsırt köyü mera vejetasyonunun bazı floristik özellikleri. In Ekoloji Sempozyumu 2013. Tekirdağ.
• Ünal, S., Z. Mutlu, A. Mermer, Ö.U.E. Ünal, K.A. Özaydın, A. Avağ, H. Yıldız, O. Aydoğmuş, B. Şahin ve S. Aslan. 2012. Çankırı İli Meralarının Mera Durumu ve Sağlığının Belirlenmesi Üzerine Bir Çalışma. Tarım Bilim. Araştırma Derg. 5(2): 131–135.
• Watson, L., and M.J. Dallwitz. 1992. The grass genera of the world. CAB international.