HALKLA İLİŞKİLER VE MEDYA: ARAÇ VE YÖNTEMLER ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA

Yıl 2021, , 66 - 78, 27.04.2021

Özer Silsüpür

https://doi.org/10.46236/jovosst.875955

Cited By: 1

Öz

Halkla ilişkiler, kurumsal amaçlara ulaşmak için iç ve dış hedef kitlelerde doğruluk esasıyla hareket edilen, karşılıklı anlayışın geliştirildiği planlı iletişim çalışmalarını ifade etmektedir. Kurumların hedef kitleler zihinlerinde olumlu şekilde algılanmasına katkı sağlayan halkla ilişkiler faaliyetleri, medya ile kurulacak iletişim açısından da önem taşımaktadır. Halkla ilişkiler birimlerinin medya ile kuracağı iletişimde samimiyet, dürüstlük, açıklık gibi özelliklerin taşınması ve bu özelliklere sadık kalınarak diyalogun sağlam temellere oturtulması gerekmektedir. Ayrıca halkla ilişkiler birimlerinin medya ile kuracağı iki yönlü iletişimle gerek kurumun kendini kamuoyuna tanıtmasına gerekse de kamuoyunun kurum hakkında bilgi sahibi olmasına ve kurumu tanımasına da katkı sağlanmaktadır. Çalışmada, kurumların iç ve dış hedef kitleler açısından halkla ilişkilerden nasıl yararlanacağı, halkla ilişkilerde kullanılan araç ve yöntemler, medya ile ilişki kurulurken yararlanılan etkinlikler literatür taraması yapılarak açıklanmıştır. Bu bağlamda çalışma, halkla ilişkiler ve medya ilişkileri bağıntısını kurmak kaydıyla Türkiye’de halkla ilişkilerin kuramsal gelişimine katkı sağlamayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Halkla İlişkiler, Medya, Medyayla İlişkiler, Araç ve Yöntemler

PUBLIC RELATIONS AND MEDIA: A STUDY ON TOOLS AND METHODS

Öz

Public relations, in order to reach corporate purposes in internal and external target group acted on the basis of trueness, refers to planned communication studies that enchances mutual understanding. Public relations activities which contribute to the perception of corporates on the target groups mind in a positive way, also imporant in terms of the relations with media. Public relation units establishing a communication with media should contain qualities such as sincerity, honesty, clarity and stick to these qualities to build on firm ground. Also, public relations units with the two-way connection they are going to make with media contributes to both corporation’s introducing themselves to the public and public’s to have knowledge about the corporation and recognize it. In this study, how corporates use public relations in terms of internal and external target groups, methods and tools used in public relations, explained with the activity used while the relations are established with the media are explained by a literature review. In this context, this study is to establish a connection with public relations and media relations while contribute to public relations’ theoretical development in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Public Relations, Media, Media Relations, Tools and Methods

Kaynakça

• Referans1 Adıgüzel, Y. (2017). “Geleneksel Medya ile İlişkiler”, İ. Vural ve U. Eriş (Ed.), Medya İlişkileri, içinde (26-45), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Referans2 Alikılıç, Ö. A. (2011). Halkla İlişkiler 2.0: Sosyal Medyada Yeni Paydaşlar, Yeni Teknikler, Ankara: Elif Yayınevi.
• Referans3 Asna, A. (2006). Kuramda ve Uygulamada Halkla İlişkiler, İstanbul: Pozitif Yayınları, İstanbul.
• Referans4 Aydede, C. (2002). Teorik ve Uygulamalı Halkla İlişkiler Kampanyaları, İstanbul: Mediacat Kitapları, İstanbul.
• Referans5 Bakan, Ö. (2011). “Halkla İlişkiler Aracı Olarak İnternet”, A. Kalender ve M. Fidan (Ed.), Halkla İlişkiler, içinde (373-389), Konya: Tablet Yayınevi.
• Referans6 Barry, A. (2003). Halkla İlişkilerin Gücü, A. Ö. Steidle (Çev.), Ankara: Kesit Tanıtım Ltd. Şti.
• Referans7 Bektaş, A. (2002). Siyasal Propaganda: Tarihsel Evrimi ve Demokratik Toplumdaki Uygulamaları, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Referans8 Bıçakçı, İ. (2006). İletişim ve Halkla İlişkiler: Eleştirel Bir Yaklaşım, İstanbul: Mediacat Yayınları.
• Referans9 Biber, A. (2006). Sivil Toplum Örgütlerinde Halkla İlişkiler, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans10 Canöz, K. (2010). Sağlık Kuruluşlarında Halkla İlişkiler Uygulamaları, Konya: Palet Yayınları.
• Referans11 Cutlip, S. M., Center, A. H. ve Broom, G. M. (1994). Effective Public Relations, New Jersey: Prentice-Hall, Englewood Cliffs.
• Referans12 İşçi, M. (2002). Halkla İlişkiler, İstanbul: Der Yayınları.
• Referans13 Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk Sarmalı ve Siyasal İletişim, İstanbul: Fide Yayınları.
• Referans14 Devran, Y. (2004). Siyasal Kampanya Yönetimi: Mesaj, Strateji ve Taktikler, İstanbul: Odak İletişim.
• Referans15 Erdoğan, İ. (2014). Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler, Ankara: Erk Yayınları.
• Referans16 Ertekin, Y. (1995). Halkla İlişkiler, Ankara: TODAİE Yayınları.
• Referans17 Göksel, A. B. (2010). Stratejik Halkla İlişkiler Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans18 Gürbüz, E. ve İnal, M. E. (2004). Siyasal Pazarlama: Stratejik Bir Yaklaşım, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans19 Gürüz, D. (1993). Halkla İlişkiler Teknikleri, İzmir: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Referans20 Grunig, J. E. ve Hunt, T. (1984). Managing Public Rrelations, New York: Wadsworth/Thomson Learning.
• Referans21 Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Referans22 Kalender, A. (2011). “Halkla İlişkiler: Kavramlar, Tanımlar ve Uygulama Alanları”, A. Kalender ve M. Fidan (Ed.), Halkla İlişkiler, içinde (11-42), Konya: Tablet Yayınevi.
• Referans23 Kalender, A. (2012). “Kavram Olarak Halkla İlişkiler, Dünyada ve Türkiye’de Halkla İlişkilerin Tarihsel Gelişimi”, A. Z. Özgür (Ed.), Halkla İlişkiler, içinde (2-29), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Referans24 Kazancı, M. (2007). Kamuda ve Özel Kesimde Halkla İlişkiler, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Referans25 Kazaz, M. (2007). “Geleneksel Habercilikten İnternet Haberciliğine Geçiş Sürecinde Spor Basını”, Selçuk İletişim, 4(4), 220-229.
• Referans26 Kocabaş, F., Elden, M. ve Yurdakul, N. (2002). Reklam ve Halkla İlişkilerde Hedef Kitle. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Referans27 Okay, A. ve Okay, A. (2002). Halkla İlişkiler: Kavram, Strateji ve Uygulamaları, İstanbul: Der Yayınları.
• Referans28 Onat, F. (2014). Dijital Çağda Halkla İlişkiler Yazarlığı, Ankara: Nobel Yayınları.
• Referans29 Özerkan Ş. ve İnceoğlu Y. (1997). İletişimde Etkileme Süreci: Seçim Kampanyalarından Örneklerle, İstanbul: Metinler Matbaacılık.
• Referans30 Özüpek, M. N. (2003). “Halkla İlişkiler Faaliyetleri ve Basın”, Selçuk İletişim, 2(4), 84-89.
• Referans31 Peltekoğlu, F. B. (2004). Halkla İlişkiler Nedir, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Referans32 Referans32 Sabuncuoğlu, Z. (2001). İşletmelerde Halkla İlişkiler, Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Referans33 Seitel, F. P., (2016). “Medya”, S. Ç. Mengü (Ed.), Halkla İlişkiler Uygulaması, içinde (167-198), Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Referans34 Sezgin, M. (2007). Halkla İlişkiler: Meslek Yüksekokulları İçin Meb Ve Yök Uyumlu, Konya: Yücemedya Yayınları.
• Referans35 Silsüpür, Ö. (2016). “Siyasal İletişim Aracı Olarak Twitter’ın Kullanımı: 07 Haziran 2015 Genel Seçimi Üzerine Bir Çalışma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 4(2), 721-747.
• Referans36 Tarhan, A. (2007). “Halkla İlişkilerde Tanıma ve Tanıtma Aracı Olarak İnternet: Belediyelerin Web Sayfaları Üzerine Bir Analiz”, Selçuk İletişim, 4(4), 75-95.
• Referans37 Tarhan, A. (2013). “Halkla İlişkilerde Medyayla İlişkiler: Medya Çalışanlarının Görüşleri Üzerine Bir Saha Araştırması”, E-Journal Of New World Sciences Academy, 8(2), 226-251.
• Referans38 Tarhan, A. ve Bakan, Ö. (2013). Belediyelerde Halkla İlişkiler ve Vatandaş Algısı, Konya: Literatürk Akademi.
• Referans39 Tengilimoğlu, D. (2001). Sağlık Kuruluşlarında Halkla İlişkiler, Ankara: Gazi Kitabevi.
• Referans40 Tengilimoğlu, D., Atilla, E. A. ve Bektaş, M. (2009). İşletme Yönetimi, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Referans41 Tortop, N. (1998). Halkla İlişkiler, Ankara: Yargı Yayınevi.
• Referans42 Tortop, N. (2009). Halkla İlişkilere Giriş, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans43 Tuna, M. ve Tuna, A. A. (2007). Kurumsal Kimlik Yönetimi, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Referans44 Tutar, H. ve Yılmaz, M. K. (2012). İletişim: Genel ve Örgütsel Boyutlarıyla, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Referans45 Vural, Z. B. A. ve Bat, M. (2013). Teoriden Pratiğe Kurumsal İletişim, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Referans46 Wood, D. (1992). “Types of Media”, W. Howard (Ed.), The Practise of Public Relations, içinde, Oxford: Butterworth-Heinemann.
• Referans47 Yalın, B. E. (2006). “Siyasal İletişimin Reklam Boyutuna İlişkin Kuramsal Bir İnceleme”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2(1), 167-180.
• Referans48 Yıldız, N. (2010). “Halkla İlişkilerde Kavramlar, Sınırlar, Sorunlar”, Selçuk İletişim, 6(2), 24-32.