TÜRKİYE’DEKİ ÖZEL FİRMALARIN VE HALKLA İLİŞKİLER AJANSLARININ HALKLA İLİŞKİLER MEZUNLARINA BAKIŞ AÇILARI VE HALKLA İLİŞKİLER ÇALIŞANLARINDAN BEKLENTİLERİ

Yıl 2020, Sayı: 3, 37 - 53, 28.05.2020

Hatice Özcan , Tahsin Işık Pınar Dünya İsmail Kocabaş

Öz

Günümüzde halkla ilişkilerin çalışma sahası giderek genişlemektedir. Özel sektörde, kamu kuruluşlarında, sivil toplum kuruluşları ve siyasi partiler gibi yapılarda uygulama alanı genişlemekte ve bu genişleme de sektörel istihdam ve kaliteli iş gücünün artmasına karşılık gelmektedir. Halkla ilişkilerin uygulama sahası genişledikçe kurumların kalifiye personel ihtiyacı da artmakta ve kurumlarda halkla ilişkiler uzmanının hangi süreçlerin içinde yer alması gerektiği daha iyi tanımlanmaktadır. Bu tanım, halkla ilişkiler uzmanının sürekli öğrenmenin yanı sıra kendini sürekli geliştirmesi anlamı taşımaktadır. Bu çalışma, Türkiye’deki özel firmalar ve halkla ilişkiler ajanslarının halkla ilişkiler mezunlarına bakış açıları ve halkla ilişkiler çalışanlarından beklentilerini ortaya koymak amacıyla hazırlanmıştır. Araştırma kapsamında, özel firmalar ve halkla ilişkiler ajanslarının yöneticileri ile yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Capital Dergisi’nin “Capital 500 Listesi’nin” Türkiye’nin en büyük 500 firması arasından farklı sektörlerde yer alan 11 firma ile ulusal ve uluslararası firmalara danışmanlık hizmeti veren 10 farklı halkla ilişkiler ajansı ile iletişime geçilerek geri dönüş yapan 5 halkla ilişkiler ajansı oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Halkla İlişkiler, Halkla İlişkiler Ajansları, Halkla İlişkiler Mezunları, Özel Firmalar, Halkla İlişkiler Çalışanları

Kaynakça

• Asna, A. (1997). Halkla İlişkiler Public Relations P.R., İstanbul: Sabah Kitapçılık. Asna, A. (2004). Notlar ve Değinmelerle Bir PR’cının Meslek Anıları (1. Baskı), İstanbul: Mediacat Yayınları. Asna, A. (2006). Kuramda ve Uygulamada Halkla İlişkiler (1. Baskı), İstanbul: Pozitif Yayınları. Aydede, C. (2002). Teorik ve Uygulamalı Halkla İlişkiler Kampanyaları, Ankara: Mediacat Kitapları. Aydede, C. (2004). Profesyonel Bir İlişki: Medya ve Halkla İlişkiler (1. Baskı), İstanbul: Rota Yayınları. Bakan, Ö. (2002). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Teori-Pratik Dengesi Bakımından Türkiye İçin Bir Model Önerisi”, Selçuk İletişim Dergisi, 2(1), 63-72. Becerikli, Y. S. (2005). Uluslararası Halkla İlişkiler, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Çamdereli, M. (2005). Ana Çizgileriyle Halkla İlişkiler (2. Baskı), İstanbul: Salyangoz Yayınları. Erdoğan, İ. (2008). Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler (2. Baskı), Ankara: Erk Yayınları. Gülsünler, E. (2008). Halkla İlişkiler Eğitimi, Konya: Tablet Yayınları. Gürel, T. (2006). “Halkla İlişkiler Profesyonelleri İletişim Fakülteleri Mezunlarında Neler Arıyorlar: Ajans Yöneticilerinin Bakış Açıları”, Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu: 21. Yüzyılda Halkla İlişkiler, Yeni Yönelimler, Sorunlar, Çözümler, 352-368. Güz, H. (2006). “Halkla İlişkiler Profesyonelleri İletişim Fakülteleri Mezunlarında Neler Arıyorlar: Ajans Yöneticilerinin Bakış Açıları”, Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu: 21. Yüzyılda Halkla İlişkiler, Yeni Yönelimler, Sorunlar, Çözümler, 294-304. Kadıbeşegil, S. (1999). Halkla İlişkilere Nereden Başlamalı, Ankara: Mediacat Yayınları. Kalender, A. (1999). “Türkiye’de Halkla İlişkilerin Meslekleşmesi: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Selçuk İletişim Dergisi, 3(1), 23- 33. Kalender, A. ve Fidan, M. (2008). Halkla İlişkiler (1. Baskı), Konya: Tablet Yayınları. Kazancı M. (2004). “Halkla İlişkiler Eğitimi Üzerine Bazı Düşünceler ve Yeni Eğitim Program”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Antalya İletişim Fakültesi Dergisi Yayın No:1. Kocabaş, F., Pira, A. ve Sohodol, Ç. (2004). “Halkla İlişkiler Eğitiminin Kalitesinin Artırılmasında Eğitimci-Uygulamacı-Öğrenci Rolleri ve İşbirliği: Mevcut Durum ve Öneriler Üzerine Bir Araştırma” International Symposium Communication in the Millennium A Dialogue Between Turkish and American Scholars, 17-19 Mart, İstanbul. Mutlu, E. (2000). “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Kişisel Bir Tarih Denemesi”, İletişim Dergisi, (8), 234-259. Okay, A. ve Okay, A. (2007). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları (3. Baskı), İstanbul: Der Yayınları. Peltekoğlu, F. (2007). Halkla İlişkiler Nedir? (5. Baskı), İstanbul: Beta Yayınları. Sezgin, D. ve Ateş, S. (2014). “Halkla İlişkiler Yöneticileri ve Duygusal Zeka”, Uluslar arası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(33), 855-871. Solmaz, B., Arslan, A., Aydın, O. ve Duğan, Ö. (2012). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Lisans Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 253-269. Taş, İ. E. ve Kestellioğlu, G. (2011). “Halkla İlişkilerde İnternetin Yeri ve Önemi”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 73-92. Tokgöz, O. (2003). “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirilmesi”, Kültür ve İletişim Dergisi, 6(2), 7-32. Vural, B. A. ve Yurdakul, N. B. (2004). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Müfredat ve Uygulamalar: Türk ve Amerikan Üniversitelerine Yönelik Kıyaslamalı Bir Çalışma”, 2. Uluslararası İletişim Sempozyumu, İstanbul. White J., Laura M. (1995). Strategic Communication Management. Great Britain: Addison – Wesley Publishing Company. Yurdakul, N. B. ve Coşkun, G. (2008). Teoriden Pratiğe Halkla İlişkiler Projeleri-Ödüllü Örnek Uygulamalar (1. Baskı), Ankara: Nobel Yayınları. http://beycon.com.tr/sosyal-medya/sosyal-medya-ve-halkla-iliskiler, (Erişim Tarihi: 14.12.2014).