Role and Importance of Out-Of-School Learning Environment in the Future of Arts Education

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 2, 145 - 158, 25.12.2020

Evrim Çağlayan

Öz

Social, political, and economic factors that arise in social life affect the future of education systems of countries and enable various education models to come to the fore. In addition to social transformation; it can be said that the Z and Alpha generations, which are not only satisfied with the educational activities within the walls of the school and tend to turn almost any environment into a learning environment, are also effective on the educational models of the coming years. Learning environments, which are valid for all kinds of field education in general, are also effective in the future of visual arts education. The aim of this research is to reveal opinions about the role and importance of out-of-school learning environments in the future of visual arts education. A qualitative research approach, which includes the descriptive analysis of the documents in the literature, has been adopted to conduct the research. To achieve the stated basic objectives of the research; the related literature has been thoroughly analysed, descriptive analysis of the documents obtained has been made and the role and importance of these learning environments in the future of visual arts education has been questioned. As a result of the research, it has been understood that out-of-school learning environments have a key place both in today's education systems and in future education systems. According to many opinions presented in the related literature; formal education will not be enough for the next generations to receive visual arts education. It has been suggested that researchers who examine the future of education should carry out theoretical or practical studies related to out-of-school learning environments as soon as possible and support the development of visual arts education. 

Anahtar Kelimeler

education, art education, out-of-school learning, digitalization

Sanat Eğitiminin Geleceğinde Okul Dışı Öğrenme Ortamlarının Yeri ve Önemi

Öz

Toplumsal hayatta ortaya çıkan sosyal, politik, ekonomik vb. etmenler ülkelerin eğitim sistemlerinin geleceğini etkilemekte ve çeşitli eğitim modellerinin ön plana çıkmasını sağlamaktadır. Toplumsal dönüşüme ek olarak; yalnızca okul duvarları içinde kalan eğitim-öğretim etkinlikleriyle yetinmeyen ve hemen her ortamı öğrenme ortamına dönüştürme eğilimi sergileyen Z ve Alfa kuşaklarının da gelecek yılların eğitim modelleri üzerinde etkili olduğu söylenebilir. Genel anlamda her türlü alan eğitimi için geçerli olan öğrenme ortamları, görsel sanatlar eğitiminin geleceğinde de etkili olmaktadır. Bu araştırmanın amacı; görsel sanatlar eğitiminin geleceğinde okul dışı öğrenme ortamlarının yeri ve önemine ilişkin görüşleri ortaya çıkarmaktır. Araştırmanın gerçekleştirilmesinde genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın belirtilen temel amaçlarına ulaşmak için; ilgili literatür derinlemesine incelenmiş, elde edilen dokümanların betimsel analizleri yapılmış ve söz konusu öğrenme ortamlarının görsel sanatlar eğitiminin geleceğindeki yeri ve önemi sorgulanmıştır. Araştırma sonucunda; okul dışı öğrenme ortamlarının hem günümüz eğitim sistemlerinde hem de gelecekteki eğitim sistemlerinde önemli bir yere sahip olduğu anlaşılmıştır. İlgili literatürde sunulan pek çok görüşe göre; görsel sanatlar eğitimi alacak olan gelecek kuşaklar için yalnızca formal eğitimin yeterli olmayacaktır. Eğitimin geleceğini inceleyen araştırmacıların okul dışı öğrenme ortamları ile ilgili kuramsal veya uygulamalı çalışmaları en kısa sürede gerçekleştirmeleri ve görsel sanatlar eğitimi alanının gelişimine destek olmaları önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

eğitim, sanat eğitimi, informal öğrenme, dijitalleşme

Kaynakça

• Ada, Ş. (2006). Toplumsal değişme ve yenileşme. Ö. Demirel & Z. Kaya (Eds.), Eğitim bilimine giriş içinde (s.299-333). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Akman, M. ve Uçar, T.F. (2020). Bugünün ve geleceğin grafik tasarımı. Akdeniz Sanat Dergisi, 14(25), 9-21.
• Altan, E. B., Üçüncüoğlu, İ. ve Öztürk, N. (2019). Preparation of out-of-school learning environment based on science, technology, engineering, and mathematics education and ınvestigating its effects. Science Education International, 30(2), 138-148.
• Baltaş, Z. & Baltaş, A. (2014). Değişen dünyada yeni eğitim anlayışı ve felsefesi. 12 Nisan 2020 tarihinde http://www.kaynakdergisi.net/makaleler.asp?sayi=59&sira=749 adresinden edinilmiştir.
• Braund, M. ve Reiss, M. (2006). Towards a more authentic science curriculum: the contribution of out‐of‐school learning, International Journal of Science Education, 28 (12), 1373-1388.
• Buyurgan, S. & Mercin, L. (2005). Görsel sanatlar eğitiminde müze eğitimi ve uygulamaları. V. Özsoy (Ed.). Ankara: Görsel Sanatlar Eğitimi Derneği Yayınları.
• Çağlar, A. (2008). Küreselleşme ve eğitimin geleceği: genel bir çerçeve. İstanbul: TÖDER Yayınları.
• Çağlayan, E. (2019, Nisan). Z kuşağı ve dijitalleşen sanat eğitimi. 28. Uluslararası Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulan bildiri, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Çobanlı, Z. (1995). Sanat eğitiminin gelişimi ve bu gelişim içinde Eskişehir Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi örneği. 1. Sanat Eğitimi Sempozyumunda sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Demircioğlu, G. ve Aslan, A. (2018). A review on Turkish graduate studies performed on out-of-school learning environments. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 8(16), 379-402.
• Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2006). Eğitim ile ilgili temel kavramlar. Ö. Demirel & Z. Kaya (Eds.), Eğitim bilimine giriş içinde (s.1-22). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Erbay, M. (2000). Plastik sanatlar eğitimi’nin gelişimi (2.bs). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• Erten, Z. & Taşçi, G. (2016). Fen bilgisi dersine yönelik okul dışı öğrenme ortamları etkinliklerinin geliştirilmesi ve öğrencilerin bilimsel süreç becerilerine etkisinin değerlendirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 638-657.
• Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: formal, non-formal, and informal education. Journal of Science Education and Technology, 16 (2), 171-190.
• Faramarzi, S. (2019). Art schools of the future need to teach students to understand technology. how will that change the future of art? 28 Nisan 2020 tarihinde https://news.artnet.com/art-world/art-school-tech-adapt-1742802 adresinden edinilmiştir.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. (3.baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Genç, M., Albayrak, S. ve Söğüt, S. (2019, Haziran). Fen bilimleri öğretmen adaylarının okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri. ERPA 2019 International Congresses on Education’da sunulan bildiri, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Gültekin, M. (2006). Eğitimde güncel bir kavram: gelecek. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, Kış(45), 61-83.
• Henkoğlu, H. Ş., Mahiroğlu, A., ve Keser, H. (2015). Ortaokul öğrencilerinin bilgiye erişim aracı olarak İnternete yaklaşımları: betimleyici bir çalışma. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(1), 72-110.
• Hoşgörür, V. ve Taştan, N. (2006). Eğitimin işlevleri. Ö. Demirel & Z. Kaya (Eds.), Eğitim bilimine giriş içinde (s.269-295). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Jaleniauskienė, E. & Jucevičienė, P. (2015). Reconsidering university educational environment for the learners of generation Z. Social Sciences, 88(2), 38-53.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi. (31. Baskı). İstanbul: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Karip, E. (2020). COVID-19: okulların kapatılması ve sonrası. 27 Nisan 2020 tarihinde https://tedmem.org/vurus/covid-19-okullarin-kapatilmasi-ve-sonrasi adresinden edinilmiştir.
• Kaya, Z. (2006). Eğitimin psikolojik temelleri. Ö. Demirel & Z. Kaya (Eds.), Eğitim bilimine giriş içinde (s.81-113). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Keskin, S.C. ve Kaplan, E. (2012). Sosyal bilgiler ve tarih eğitiminde okul dışı öğrenme ortamı olarak oyuncak müzeleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(41), 95-115.
• Malkoç, S. ve Kaya, E. (2015). Sosyal bilgiler öğretiminde sınıf dışı okul ortamlarının kullanılma durumları, İlköğretim Online, 14(3), 1079-1095.
• Millî Eğitim Bakanlığı (2019). Mutlu çocuklar güçlü Türkiye 2023 eğitim vizyonu. 23 Mart 2020 tarihinde http://2023vizyonu.meb.gov.tr adresinden edinilmiştir.
• National Research Council (2009). Learning science in informal environments: people, places, and pursuits. Washington, DC: The National Academies Press. https://doi.org/10.17226/12190
• Ocak, İ. ve Korkmaz, Ç. (2018). Fen bilimleri ve okul öncesi öğretmenlerinin okul dışı öğrenme ortamları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. International Journal of Field Education, 4(1), 18-38.
• Oğuzkan, A. F. (1974). Eğitim terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Öner, G. (2015). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin ‘okul dışı tarih öğretimi’ne ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Türk Tarih Eğitimi Dergisi, 4(1), 89-121.
• Öner, G. ve Öztürk, M. (2019). Okul dışı öğrenme ve öğretim mekânları olarak bilim merkezleri: sosyal bilgiler öğretmen adaylarının deneyimi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(Özel Sayı), 1-27.
• Özsoy, V. (2019). Sanat galerileri, sanatçı atölyeleri, tasarım stüdyoları ve el sanatları işlikleri. A. İ. Şen (Ed.) Okul dışı öğrenme ortamları içinde (s.276-304). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Özsoy, V. ve Mamur, N. (2019). Görsel sanatlar öğrenme ve öğretim yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Öztürk, N. ve Altan, E.B. (2019). Bir okul dışı öğrenme ortamı: Sinop çocuk üniversitesi. Uluslararası Beşeri Bilimler Ve Eğitim Dergisi, 5(10), 370-381.
• Saraç, H. (2017). Türkiye’de okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin yapılan araştırmalar: içerik analizi çalışması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 3(2), 60-81.
• Selanik Ay, T. ve Erbasan, Ö. (2016). Views of classroom teachers about the use of out of school learning environments. Journal of Education and Future, 2016(10), 35-50.
• Senemoğlu, N. (1997). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Ertem Matbaacılık.
• Seven, M. A. ve Engin, A. O. (2008). Öğrenmeyi etkileyen faktörler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 189-212.
• Sontay, G., Tutar, M. ve Karamustafaoğlu, O. (2016). “Okul dışı öğrenme ortamları ile fen öğretimi” hakkında öğrenci görüşleri: planetaryum gezisi. İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 1(1), 1-24.
• Şen, A. İ. (2019). Okul dışı öğrenme ortamı nedir? A. İ. Şen (Ed.) Okul dışı öğrenme ortamları içinde (s.1-20). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Türkmen, H. (2010). İnformal (sınıf-dışı) fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(39), 46-59.
• UNESCO (2020). COVID-19 educational disruption and response. 27 Nisan 2020 tarihinde https://en.unesco.org/covid19/educationresponse adresinden edinilmiştir.
• Yaşar, Ş. (1998, Eylül) Yapısalcı kuram ve öğrenme-öğretme süreci.” 7. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulan bildiri, Selçuk Üniversitesi, Konya.