Out-Of-School Learning and Out-Of-School Learning Practices According to the Opinions of School Administrators

Yıl 2024, Cilt: 9 Sayı: 1, 81 - 99, 30.06.2024

Zeynep Umur Erkuş Ayşegül Taşdemir

Öz

Out-of-school learning, which refers to educational activities outside formal education environments such as schools, has become popular as a concept that has found its place in national education policies and practices in recent years. There is no research in the literature that focuses on how school administrators subjectively perceive out-of-school learning and how they make sense of out-of-school learning activities carried out through their schools. This research aims to determine school administrators' general views on out-of-school learning and their views on out-of-school learning practices carried out through their schools. This research was designed according to the basic qualitative research design. Data was collected by conducting a focus group interview with the participation of four volunteer secondary school administrators. The interview was conducted online using semi-structured interview questions. The meeting lasted 77 minutes. Content analysis of the transcribed raw data was performed with the help of the Nvivo program. As a result of the research, the data were coded under two main themes: "general views on out-of-school learning" and "out-of-school learning practices". Participants' opinions show that they interpret out-of-school learning as informal activities, different from the content of policy texts. In the research, the most prominent opinions of school administrators regarding out-of-school learning practices are that out-of-school learning activities are restricted for various reasons such as bureaucratic processes, transportation and safety.

Anahtar Kelimeler

out-of-school learning, informal education, nonformal education

Okul Yöneticilerinin Görüşlerine Göre Okul Dışı Öğrenme ve Okul Dışı Öğrenme Pratikleri

Öz

Okul gibi formal eğitim yapılan ortamların dışındaki eğitim öğretim faaliyetlerini ifade eden okul dışı öğrenme, son yıllarda ulusal eğitim politika ve uygulamalarında kendine yer bulmuş bir kavram olarak popüler hale gelmiştir. Literatürde okul yöneticilerinin, öznel olarak, okul dışı öğrenmeyi nasıl algıladıkları ve okulları aracılığıyla gerçekleştirilen okul dışı öğrenme etkinliklerini nasıl anlamlandıklarına odaklanan bir araştırma bulunmamaktadır. Okul yöneticilerinin okul dışı öğrenmeye ilişkin genel görüşleri ile okulları aracılığıyla gerçekleştirilen okul dışı öğrenme pratiklerine ilişkin görüşlerinin belirlenmesinin amaçlandığı bu araştırma temel nitel araştırma desenine göre tasarlanmış olup dört gönüllü ortaokul yöneticisinin katılımıyla bir odak grup görüşmesi yapılarak veri toplanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme sorularından yararlanılarak çevrimiçi ortamda yapılan görüşme 77 dakika sürmüştür. Yazılı hale getirilen ham verilerin Nvivo programı yardımıyla içerik analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda veriler “okul dışı öğrenmeye ilişkin genel görüşler” ve “okul dışı öğrenme pratikleri” olmak üzere iki ana tema altında kodlanmıştır. Katılımcıların görüşleri okul dışı öğrenmeleri, politika metinlerinin içeriğinden farklı olarak, daha çok informal etkinlikler olarak anlamlandırdıklarını göstermektedir. Araştırmada okul yöneticilerinin, okul dışı öğrenme pratiklerine ilişkin en çok ön plana çıkan görüşleri okul dışı öğrenme etkinliklerinin bürokratik süreçler, ulaşım, güvenlik gibi çeşitli nedenlerle kısıtlandığı yönündedir.

Anahtar Kelimeler

okul dışı öğrenme, informal eğitim, nonformal eğitim, okul yöneticileri

Kaynakça

• Aslan, Ö. (2020). Okul dışı öğrenme ortamları düzenlemeye yönelik eğitim yöneticileri ve öğretmen algıları. Yayınlanmamış Tezsiz Yüksek Lisans Projesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Aydemir, İ. ve Toker-Gökçe, A. (2016). Okul yöneticilerinin okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri. In 3rd International Eurasian Educational Research Congress Bildiri Kitabı (Ss. 630-638).
• Arabacı, S. ve Dönel Akgül, G. (2020). Okul Dışı Öğrenme Ortamlarına Yönelik Fen Bilgisi Öğretmenlerinin Görüşleri. International Journal of Scholars in Education, 3(2), 276-291.
• Baker, C. (1995). Zorunlu Eğitime Hayır. (Çev. A. Sönmezay. İstanbul ayrıntı yayınları; İnal, 1996
• Bezzekçi, S. (2020). Okul dışı öğrenme ortamlarına ililkin okul yöneticilerinin algıları Merkezefendi ve Sarayköy ilçe örneği). Yayınlanmamış Tezsiz Yüksek Lisans Projesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Bozdoğan, A. E. (2008). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Bilim Merkezlerini Fen Öğretimi Açısından Değerlendirmesi: Feza Gürsey Bilim Merkezi Örneği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 19-41.
• Creswell, J. W. (2015). Nitel araştırma yöntemleri. (Çev. Ed. M. Bütün ve S.B. Demir). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çokluk, Ö., Yılmaz, K., ve Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme yöntemi: Odak grup görüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim. 4(1), 95-107.
• Demir, Y. (2023). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin aile katılımlı inceleme gezilerine yönelik görüşlerinin incelenmesi. Trakya Eğitim Dergisi, 13(1), 188-208, Doi: 10.24315/tred.1019968
• Durel, E. (2019). Okul dışı fen etkinliklerinin fen bilimleri öğretmen ve öğretmen adayları ile öğrenciler üzerine etkileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: Formal, non-formal, and informal education. Journal of science education and technology, 16, 171-190.
• Falk, J. H., & Dierking, L. D. (2002). Lessons without limit: How free-choice learning is transforming education. Rowman Altamira.
• Freire, P. (1995) Ezilenlerin Pedagojisi. (Çev. D. Hattatoğlu-E. Özbek). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Herrington, J., Reeves, T.C., Oliver, R. (2014). Authentic Learning Environments. In: Spector, J., Merrill, M., Elen, J., Bishop, M. (eds) Handbook of Research on Educational Communications and Technology. Springer, New York, NY. https://doi.org/10.1007/978-1-4614-3185-5_32
• İllich, I. 1998. Okulsuz Toplum (Çev. M. Özay). İstanbul: Şule yayınları
• Kesik, F. ve Bayram, A. (2015). Eğitim Sisteminin Eleştirel Pedagoji Perspektifinden Bir Değerlendirmesi . Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi , 11 (3) , . Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/mersinefd/issue/17398/182005
• Köse, E. (2013). Eğitim kurumlarında gerçekleştirilen ders dışı etkinliklerin sınıflandırılmasına yönelik bir öneri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 2(2), 336-353.
• MEB . (2019b). Okulum Elazığ, Okul Dışı Öğrenme Ortamları Kılavuz Kitabı. www.elazig.meb.gov.tr Erişim Tarihi: 30/03/2023
• MEB.(2018).2023EğitimVizyonu. https://www.gmka.gov.tr/dokumanlar/yayinlar/2023_E%C4%9Fitim%20Vizyonu.pdf Erişim Tarihi: 30/03/2023
• MEB.(2019a).OkulDışıÖğrenmeOrtamlarıKılavuzu. https://acikders.ankara.edu.tr/pluginfile.php/118732/mod_resource/content/0/13.hafta%20%28mebkilavuz%29.pdf Erişim tarihi: 30/03/2023
• Merriam, S.B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber. (Çev. Ed. S.Turan). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. (Orijinal eserin yayın tarihi 2009)
• YÖK. (2018). Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. https://www.yok.gov.tr/kurumsal/idari-birimler/egitim-ogretim-dairesi/yeni-ogretmen-yetistirme-lisans-programlari Erişim Tarihi: 30/03/2023.
• Ocak, İ. ve Korkmaz, Ç. (2018). Fen Bilimleri ve Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamları Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi. International Journal of Field Education, 4(1), 18-38.
• Özür, N. K. ve Şahin, S. (2010). Sosyal Bilgiler Dersinde Sınıf Dışı Etkinliklerin Öğrenci Başarısına Etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 324-347.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (Çev. Ed. M. Bütün ve S.B. Demir). Ankara: Pegem.
• Spring, J. (1997). Özgür Eğitim. (Çev. Ayşen Ekmekçi). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Şen, A.İ. (2019). Okul dışı öğrenme nedir? A.İ. Şen (Ed.) Okul dışı öğrenme ortamları içinde (s. 2-28). Pegem Akademi.
• Şenli-Kızılhan, H. (2022). Okul yöneticileri ve öğretmenlerin okul dışı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış Tezsiz Yüksek Lisans Projesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Temel, F. ve Kölemen, E. B. (2021). Okul Öncesi Öğretmenlerin Alan Gezisi Düzenlemeye İlişkin Öz- Yeterlilik İnançlarının İncelenmesi. International Primary Education Research Journal, 5(1), 46-58.
• Topçu, E. (2017). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Okul Dışı Öğrenme Ortamları: Öğretmen Adayları İle Fenomenolojik Bir Çalışma. International Education Studies 10 (7). 1-27.
• Tösten, (2022). Okul dışı eğitim ve öğrenme. A. Küçükoğlu ve H.İ. Kaya (Ed.). Kuramdan uygulamaya okul dışı öğrenme ortamları içinde (s. 2-21). Pegem Akademi.
• Yaşar Çetin, B. (2021). Okul yöneticilerinin, öğretmenlerin, öğrencilerin ve velilerin okul dışı öğrenmeye ilişkin görüşleri. Yayınlamamış yüksek lisans tezi. Hacetttepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen Adaylarının Eleştirel Pedagoji ile İlgili Görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (3), 195-213 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/kefad/issue/59494/855132