The Competence Levels and Decision-Making Behaviors of Sports Administrators

Yıl 2024, , 316 - 322, 30.09.2024

Ejder Güneş

https://doi.org/10.56639/jsar.1496464

Öz

The self-efficacy levels and decision-making behaviors of sports managers are crucial factors for the effectiveness and success of sports management. Self-efficacy denotes an individual's belief in their competence and success in a particular domain. The self-efficacy levels of sports managers can influence their decision-making processes because their confidence determines their propensity for risk-taking and their ability to implement decisions. The decision-making behaviors of sports managers are often influenced by various factors, including personal traits, experiences, educational background, organizational culture, and ethical values. For instance, sports managers with high self-efficacy levels tend to take more risks and generate innovative solutions. Additionally, factors such as access to information, communication, and teamwork are important for a good decision-making process. Sports managers' decision-making behaviors should align with organizational goals, ethical standards, and societal expectations. Moreover, they need to employ strategic thinking skills by considering the long-term impacts of their decisions. Consequently, sports managers can enhance the sustainability and success of sports organizations. Therefore, it is essential for sports managers to continuously improve themselves to increase their self-efficacy levels and develop effective decision-making skills. In light of this information, the aim of the research is to examine the relationship between the self-efficacy levels and decision-making behaviors of sports managers.

Anahtar Kelimeler

Sports, Sports Manager, Decision Making, Self-Efficacy

Spor Yöneticilerinin Öz Yeterlilik Düzeyleri ve Karar Verme Davranışları

Öz

Spor yöneticilerinin öz yeterlilik düzeyleri ve karar verme davranışları, spor yönetiminin etkinliği ve başarısı için önemli bir faktördür. Öz yeterlilik, bir bireyin belirli bir alandaki yetkinlik ve başarıya olan inancını ifade etmektedir. Spor yöneticilerinin öz yeterlilik düzeyleri, karar verme süreçlerini etkileyebilir çünkü kendine güvenleri, karar alma sürecindeki risk alma eğilimlerini ve kararlarını uygulama yeteneklerini belirlemektedir. Spor yöneticilerinin karar verme davranışları, genellikle çeşitli faktörlerden etkilenmektedir. Bunlar arasında kişisel özellikler, deneyimler, eğitim düzeyi, organizasyonel kültür ve etik değerler yer almaktadır. Örneğin, yüksek öz yeterlilik düzeyine sahip olan spor yöneticileri, daha risk almaya ve yenilikçi çözümler üretmeye eğilim göstermektedir. Ayrıca, iyi bir karar verme süreci için bilgiye erişim, iletişim ve takım çalışması gibi faktörler de önemlidir. Spor yöneticilerinin karar verme davranışları, organizasyonel hedeflere, etik standartlara ve toplumsal beklentilere uyum sağlamalıdır. Ayrıca, kararlarının uzun vadeli etkilerini de göz önünde bulundurarak stratejik düşünme yeteneklerini kullanmaları gerekmektedir. Bu sayede, spor yöneticileri, spor organizasyonlarının sürdürülebilirliğini ve başarısını artırabilmektedirler. Bu nedenle, spor yöneticilerinin öz yeterlilik düzeylerini artırmak ve etkili karar verme becerilerini geliştirmek için sürekli olarak kendilerini geliştirmeleri gerekmektedir. Bu bilgiler ışığında yapılan araştırmada spor yöneticilerinin öz yeterlilik düzeyleri ve karar verme davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Spor, Spor Yöneticisi, Karar verme, Öz Yeterlilik

Kaynakça

• Anderson, J., Smith, R., & Brown, L. (2022). Decision-making processes in the workplace: Implications for performance and satisfaction. Journal of Business Psychology, 37(4), 678–692.
• Aziz, A., Johnson, M., & Smith, K. (2021). The impact of self-efficacy on job satisfaction and performance. International Journal of Business Management, 15(3), 234–245.
• Balkıs, M. (2006). Öğretmen adaylarının davranışlarındaki erteleme eğiliminin, düşünme ve karar verme tarzları ile ilişkisi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191–215. https://doi.org/10.1037/0033-295X.84.2.191
• Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122–147. https://doi.org/10.1037/0003-066X.37.2.122
• Bandura, A. (1986). The explanatory and predictive scope of self-efficacy theory. Journal of Social and Clinical Psychology, 4(3), 359–373. https://doi.org/10.1521/jscp.1986.4.3.359
• Bandura, A. (1994). Self-efficacy. In V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia of human behavior (pp. 71–81). New York, NY: Academic Press.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York, NY: Freeman.
• Bautista, N. U. (2011). Investigating the use of vicarious and mastery experiences in influencing early childhood education majors’ self-efficacy beliefs. Journal of Science Teacher Education, 22(4), 333–349. https://doi.org/10.1007/s10972-011-9232-5
• Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27–40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
• Brown, K., & Jones, M. (2021). The role of self-efficacy in managing stress and anxiety. Journal of Health Psychology, 26(5), 567–580.
• Brown, K., Smith, L., & Wilson, P. (2023). Competencies of sports managers: An analysis of leadership, planning, and communication skills. Journal of Sport Management, 37(1), 56–72.
• Cede, Ç. Ş., & Gözden, A. (2021). The relationship between mindfulness and self-efficacy. International Journal of Commerce and Finance, 7(2), 184–205.
• Certel, Z., Bahadır, Z., & Sönmez, G. T. (2013). Takım sporları açısından karar vermede öz saygı ve karar verme stillerine yönelik bir araştırma. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 7(1).
• Chan, S. C. H. (2020). Transformational leadership, self-efficacy and performance of volunteers in non-formal voluntary service education. Journal of Management Development, 39(7/8), 929–943. https://doi.org/10.1108/JMD-03-2020-0078
• Chelladurai, P. (2006). Human resource management in sport and recreation. Human Kinetic.
• Chelladurai, P., & Kerwin, S. (2017). Human resource management in sport and recreation. Human Kinetics.
• Chelladurai, P., & Saleh, S. D. (1980). Dimensions of leader behavior in sports: Development of a leadership scale. Journal of Sport Psychology, 2(1), 34–45. https://doi.org/10.1123/jsp.2.1.34
• Daloğlu, B. D. (2023). Müzik eğitimde başarı, motivasyon ve özyeterlik ilişkisi. The Journal of Social Sciences, 65(65), 532–548. https://doi.org/10.29228/SOBIDER.70822
• Devecioğlu, S., Çoban, B., & Yıldırım, E. (2003). Amatör spor kulüplerinin yönetim problemleri ve çözüm önerileri. Beden Eğitimi ve Sporda Sosyal Alanlar Kongresi. Ankara.
• Doherty, A. J., & Danylchuk, K. E. (1996). Transformational and transactional leadership in interuniversity athletics management. Journal of Sport Management, 10(3), 292–309. https://doi.org/10.1123/jsm.10.3.292
• Ekici, S., Bayrakdar, A., & Uğur, A. O. (2009). Ortaöğretim kurumlarındaki yöneticilerin ve öğrencilerin ders dışı etkinliklere bakış açılarının incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 430-444.
• Ekici, S., Bayrakdar, A., & Ugur, O. (2009). The attitudes of managers and students of secondary schools, towards interscholastic activities. Journal of Human Sciences, 6(1), 430-444.
• Feist, J., & Fesit, G. J. (2008). Theories of personality (6th ed.). New York, NY: McGraw Hill Companies. Feltz, D. L., Short, S. E., & Sullivan, P. J. (2008). Self-efficacy in sport. Human Kinetics.
• Fişekçioğlu, İ. B., Şahin, M., Çağlayan, H. S., & Tanır, H. (2008). Turkcell Süper Ligi’nde oynayan kulüplerin yönetici yeterliliklerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi BES Bilim Dergisi, Konya.
• Fredricks, J. A., & Eccles, J. S. (2006). Is extracurricular participation associated with beneficial outcomes? Concurrent and longitudinal relations. Developmental Psychology, 42(4), 698–713. https://doi.org/10.1037/0012-1649.42.4.698
• Ghazaei, M., Khaki, M., Naderi, S., & Shams, S. (2016). The study of relationship between the awareness level of management tasks with self-efficacy in sport managers of Isfahan City. Bulletin de La Société Royale Des Sciences de Liège, 678–689. https://doi.org/10.25518/0037-9565.5585
• Gruber, D. (2011). The effects of the enhanced summer college readiness program on academic self-efficacy. (Unpublished doctoral dissertation). University of Toledo.
• Hefferon, K., & Boniwell, I. (2011). Positive psychology: Theory, research and applications. McGraw-Hill Education.
• Honicke, T., & Broadbent, J. (2016). The influence of academic self-efficacy on academic performance: A systematic review. Educational Research Review, 17, 63–84. https://doi.org/10.1016/j.edurev.2015.11.002
• Lunenburg, F. C. (2010). The decision making process. National Forum of Educational Administration and Supervision Journal, 27(4), 1–12.
• Luthans, F., Avey, J. B., Avolio, B. J., Norman, S. M., & Combs, G. M. (2006). Psychological capital development: Toward a micro-intervention. Journal of Organizational Behavior, 27(3), 387–403. https://doi.org/10.1002/job.373
• Maddux, J. E. (2009). Self-efficacy: The power of believing you can. In S. J. Lopez & C. R. Snyder (Eds.), The Oxford handbook of positive psychology (pp. 334–344). Oxford University Press.
• Markman, G. D., Balkin, D. B., & Baron, R. A. (2002). Inventors and new venture formation: The effects of general self-efficacy and regretful thinking. Entrepreneurship Theory and Practice, 27(2), 149–165. https://doi.org/10.1111/1540-8520.00004
• Peebles, J. L., & Mendaglio, S. (2014). The impact of direct experience on preservice teachers’ self-efficacy for teaching in inclusive classrooms. International Journal of Inclusive Education, 18(12), 1321–1336. https://doi.org/10.1080/13603116.2014.899635
• Phan, H. P. (2012). Relations between informational sources, self-efficacy and academic achievement: A developmental approach. Educational Psychology, 32(1), 81–105. https://doi.org/10.1080/01443410.2011.625612
• Satıcı, S. A. (2013). Üniversite öğrencilerinin akademik öz-yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Situmorang, K. (2022). Improving the academic English achievement through developing students’ self-efficacy of verbal persuasions: A classroom action research. Journal of Languages and Language Teaching, 10(3), 403. https://doi.org/10.33394/jollt.v10i3.5534
• Slack, T., & Parent, M. M. (2006). Understanding sport organizations. Human Kinetics.
• Stajkovic, A. D., & Luthans, F. (1998). Social cognitive theory and self-efficacy: Going beyond traditional motivational and behavioral approaches. Organizational Dynamics, 26(4), 62–74. https://doi.org/10.1016/S0090-2616(98)90006-7
• Suiçmez, H. (2000). Türkiye ve İngiltere'deki sportif rekreasyon yöneticilerinin karakteristik özellikleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi.
• Supervía, P. U., & Robres, A. Q. (2021). Emotional regulation and academic performance in the academic context: The mediating role of self-efficacy in secondary education students. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(11), 5715. https://doi.org/10.3390/ijerph18115715
• Tosun, K. (1990). Yönetim ve işletme politikası. İstanbul: İşletme İktisadı Enstitüsü Yayını.
• Üngören, E. (2011). Psikobiyolojik kişilik kuramı ekseninde yöneticilerin kişilik özellikleri, karar verme stilleri ve örgütsel sonuçlara yansımaları. (Yayınlanmamış doktora tezi). Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
• Weinberg, R., Gould, D., & Jackson, A. (1979). Expectations and performance: An empirical test of Bandura’s self-efficacy theory. Journal of Sport Psychology, 1(4), 320–331. https://doi.org/10.1123/jsp.1.4.320
• Weiss, M. R., Ebbeck, V., McAuley, E., & Wiese, D. M. (1990). Self-esteem and causal attributions for children’s physical and social competence in sport. Journal of Sport and Exercise Psychology, 12(1), 21–36. https://doi.org/10.1123/jsep.12.1.21
• Wendling, E., & Sagas, M. (2020). An application of the social cognitive career theory model of career self-management to college athletes’ career planning for life after sport. Frontiers in Psychology, 11. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2020.00009
• Wilson, P. B., Madrigal, L. A., & Burnfield, J. M. (2016). Weight control practices of division I national collegiate athletic association athletes. The Physician and Sportsmedicine, 44(2), 170–176. https://doi.org/10.1080/00913847.2016.1149420
• Wood, R., & Bandura, A. (1989). Social cognitive theory of organizational management. The Academy of Management Review, 14(3), 361. https://doi.org/10.2307/258173
• Wu, F., & Sheng, Y. (2019). Social support network, social support, self-efficacy, health-promoting behavior and healthy aging among older adults: A pathway analysis. Archives of Gerontology and Geriatrics, 85, 103934. https://doi.org/10.1016/j.archger.2019.103934
• Yetim, Ü. (2001). Toplumdan bireye mutluluk resimleri. Bağlam Yayıncılık.
• Yukl, G. (2010). Leadership in organizations (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.