NATURE OR PEOPLE, WHICH ONE IS MORE DANGEROUS? DETERMINATION OF RISK FACTORS IN HIKING

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 18 - 26, 28.06.2020

Orçun Keçeci Ahmet Buğra Gözeller Tuba Sevil

Öz

To get physical, social and psycological benefits, and be in touch with the nature, people joining to the hiking activities. However, nature include some dangerous things which can be mortal for people. In this research, it is aimed that determine to risk factors in hiking activities and to help these people who join these activities by preparing a content which include risk factors in hiking. This study is based on the phenomenological pattern of qualitative research methods. Semi-structured interview technique was used for data collection. The codes of the research is based on themes which were determined according to the descriptive analysis method conducted before the research. Finally, it is understood that there are various elements that may hinder the safe conduct of nature walks due to the organization, nature and participants.

Anahtar Kelimeler

Risk factors, Hiking, Outdoor sports, Outdoor recreation

Doğa Mı Yoksa İnsan Mı Daha Tehlikeli? Doğa Yürüyüşlerinde Risk Faktörlerinin Belirlenmesi

Öz

İnsanlar fiziksel, sosyal ve psikoloijk faydalar elde etmek ve doğayla iç içe olmak için doğa yürüyüşlerine yönelmektedir. Ancak doğal ortamlar sonucu ölüme kadar varabilen riskler barındırır. Bu araştırmada, doğa yürüyüşlerindeki risk unsurlarını belirleyebilmek ve bu tip açık alan etkinliklerinde risk yönetimi uygulamalarına fayda sağlayabilecek bir içerik oluşturmak amaçlanmıştır. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseni üzerine kurulmuştur. Veri toplama amacıyla yarı yapılandırılmış görüşme tekniğinden faydalanılmıştır. Araştırmanın kodları, betimsel analiz metoduna göre araştırma öncesinde belirlenen temalar üzerine kurulmuştur. Sonuç olarak; organizasyondan, doğadan ve katılımcılardan kaynaklı bir şekilde, doğa yürüyüşlerinin güvenli bir şekilde yürütülmesine engel teşkil edebilecek çeşitli unsurlar olduğu anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Risk faktörleri, Doğa yürüyüşü, Doğa sporları, Açık alan rekreasyonu

Kaynakça

• Baydar, M. (2000). Risk değerlendirilmesi, ölçülmesi ve analizi. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi .
• Boulware, D. R., Forgey, W. W., & Martin, W. J. (2003). Medical risks of wilderness hiking. The American Journal of Medicine(114), 288-293.
• Chan, C. W., Lin, Y. C., Chiu, Y. H., Weng, Y. M., Li, W. C., Lin, Y. J., . . . Chiu, T. F. (2016). Incidence and risk factors associated witf acute mountain sickness in children trekking on Jade Mountain, Taiwan. Journal of Travel Medicine(?), 1-5.
• Cordes, K. A., & Hutson, G. A. (2015). Outdoor recreation: Enrichment for a lifetime (4 b.). Illinois: Sagamore Publishing.
• Cresswell, J. (2012). Educational research. Boston: Pearson Education.
• Çobanoğlu, H. O., & Sevil, G. (2013). Sporda risk yönetimi: Üst düzey futbolcuların risk değerlendirmeleri üzerine bir araştırma. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 1-15.
• De Berg, M., & Van Kreveld, M. (1997). Trekking in the Alps without freezing or getting tired. Algorithmica(18), 306-323.
• Erpelding, M., & Harrison, G. (2012). Administrative risk management. G. Harrison, & M. Erpelding içinde, Outdoor program administration: Principles and practises. Illinois: Human Kinetics.
• Fıkırkoca, M. (2003). Bütünsel Risk Yönetimi. Ankara: Pozitif Matbaacılık.
• Gaillard, S., Dellasanta, P., Loutan, L., & Kayser, B. (2004). Awareness, prevalence, medication use and risk factors of acute mountain sicknessin tourists trekking around the Annapurnas in Nepal: A 1 year follow-up. High Altittude Medicine and Biology, 5(4), 410-419.
• Gordon, P., Welch, J., Andrew, D., & Symmons, D. (2013). The dangers of trekking on Mount Kilimanjaro. Journal of Travel Medicine, 20(2), 137-138.
• Gök, Y. (2006). Türkiye Voleybol Birinci Ligi'nde yer alan spor kulüplerinin risk yönetimi açısından değerlendirilmesi . Ankara: Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi .
• Grant, B. C., Thompson, S. M., & Boyes, M. (1996). Risk and responsebility in outdoor recreation. Journal of Physical Education, Recreation and Dance, 67(7), 34-35.
• Gürer, B. (2012). Doğa sporlarında ve arama kurtarmada liderlik becerilerinin incelenmesi. Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi .
• Heaney, C. (2014). Risk management in the outdoors: A whole-of-organisation approach for education, sport and recreation. Journal of Adventure Education and Outdoor Learning, 14(3), 267-268.
• İstanbul Doğa Sporları Kulübü. (2019, 5 19). https://www.istanbuldoga.org/doga_yuruyusunde_dikkat_edilmesi_gerekenler.asp?id=118. www.istanbuldoga.org. adresinden alındı
• Johnston, M., & Pawson, E. (1994). Challenge and danger in the development of mountain recreation in New Zeland. Journal of Historical Geography, 20(2), 175-186.
• Kalkan, A. (2012). Açık alan rekreasyonu, doğa sporları yapan bireylerin bu sporları yapma nedenleri: Antalya örneği. Antalya: Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi .
• Kanters, M. A., & Crockower, K. (1996). The status of risk management practices and liability litigation in Ontario municipal recreation and parks department. Managing Leisure, 1(3), 153-161.
• Karataş, Ö. (2012). Sporda risk yönetimi: Türkiye Hentbol Süper Ligi Örneği . Elazığ: Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi.
• Lee, S., Farley, L. A., & Kwon, O. (2010). The effectiveness of risk management plans in recreational sport programs of division 1-A universities. Recreational Sports Journal, 34(1), 58-68.
• Mason, J. (2005). Qualitative researching. London: Sage Publications.
• McAvoy, L. H., & Dustin, D. L. (1990). The danger in safe recreation. Journal of Physical Education, Recreation and Dance, 61(4), 57-59.
• McKinney, J. (2008). Healthy for life: Hiking. Michigan: Cherry Lake Publishing.
• Miller, J., Veltri, F. R., & Gillentine, A. (2016). A student perspective of intramural sport risk management procedures. Recreational Sports Journal, 29(1), 22-32.
• Mulrooney, A., Styles, A., & Green , E. (2016). Risk management practices at higher education sport and recreation centers. Recreational Sports Journal, 26(2), 41-49.
• Patikatrek Doğa Sporları Eğitim Merkezi . (2019, 5 19). http://www.patikatrek.com/egitim-seminer/doga-yuruyusleri-riskli-midir/36.html. www.patikatrek.com. adresinden alındı
• Peterson, J. A., & Hronek, B. B. (2011). Risk management for park, recreation and leisure services (6 b.). Illinois: Sagamore Publishing.
• Plummer , R. (2009). Outdoor Recreation. New York: Routledge.
• Seaborg, E., & Dudley, E. (1994). Hiking and backpacking. Leeds: Human Kinetics.
• Spengler, J. O., Connaughton, D. P., & Earnshaw, J. (2002). Perspectives of lightning safety risk management in sport and recreational activities. World Leisure Journal, 44(4), 22-29.
• Spengler, J. O., Connaughton, D. P., & Pittman, A. T. (2006). Risk management in sport and recreation. Illinois: Human Kinetics .
• SportNZ. (2019, 5 19). https://sportnz.org.nz/assets/Uploads/attachments/managing-sport/Recreation/Outdoor-Activities-Guidelines-for-Leaders.pdf. 5 19, 2019 tarihinde www.sportnz.org.nz. adresinden alındı
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (11 b.). Ankara: Seçkin Yayınları.