IMAGINING SCIENCE COMMUNICATION AS A POLITICAL COMMUNICATION

Yıl 2023, Cilt: 1 Sayı: 1, 76 - 93, 27.12.2023

Eda Yetiş

Öz

This study discusses the science communication approach on the basis of the development of democracy culture by discussing the boundaries of "science communication" studies, which have not found much place in the Turkish literature in the communication research literature, on the axis of the political context. In the contemporary world, scientific developments have an undeniable impact on the development of daily life and democratic culture. In this respect, citizens' relationship with science in the course of science is considered as a new necessity of democracy, and it is stated that citizens should be aware of scientific developments. In this respect, citizens' relationship with science is considered a political necessity, and the existence of science communication is analyzed in the context of political economy. In this context, this study tries to show the phenomenon of science communication as a political strategy by opening the science communication approach to discussion on the axis of political debates.

Anahtar Kelimeler

Science Communication, Science Literacy, Citizen Science

POLİTİK İLETİŞİM OLARAK BİLİM İLETİŞİMİNİ TAHAYYÜL ETMEK

Öz

Bu çalışma iletişim araştırmaları literatüründe Türkçe alan yazında pek yer edinemeyen “bilim iletişimi” çalışmalarının sınırlarını politik bağlam ekseninde ele alarak bilim iletişimi yaklaşımını demokrasi kültürünün gelişimi düzleminde tartışmaktadır. Çağdaş dünyada bilimsel gelişmelerin gündelik yaşamın ve demokrasi kültürünün gelişimi üzerinde yadsınamaz bir etkisi bulunmaktadır. Bu açıdan bilimin seyri noktasında yurttaşların bilimle ilişkisi demokrasinin yeni bir gerekliliği olarak düşünülmekte, bilimsel gelişmelere karşı yurttaşların farkındalığa sahip olması gerektiği ifade edilmektedir. Bu açıdan yurttaşların bilimle ilişkisi politik bir gereklilik olarak düşünülmekte, bilim iletişiminin varlığı ekonomi politik bağlamda analiz edilmektedir. Bu çerçevede bu çalışma bilim iletişimi yaklaşımını politik tartışmalar ekseninde tartışmaya açarak bilim iletişimi olgusunu politik bir strateji olarak demokratik kültürün gelişmesindeki rolüne odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bilim İletişimi, Bilim Okuryazarlığı, Yurttaş Bilimi

Kaynakça

• Bourdieu, P. (2017). Karşı Ateşler-1, Neoliberal İstilaya Karşı Direnişe Hizmet Edecek Sözler. (S. Canbolat, Çev.) İstanbul: Sel.
• Brown, W. (2020). Neoliberalizmin Harabelerinde. (B. Doğan, Çev.) İstanbul: Metis. Bucchi, M. (2004). Science in Society: An Introduction to Social Studies of Science. London: Routledge.
• Buckner, E. (2017). The changing discourse on higher education and the nation-state, 1960– 2010. Higher Education by Springer, 473-489.
• Davies, S. (2020). An Empirical and Conceptual Note on Science Communication’s Role in Society. Science Communication, 1-18.
• Davies, S., & Horst, M. (2016). Science Communication, Culture, Identity and Citizenship. London: Palgrave Macmillan.
• Dietz, T. (2013). Bringing values and deliberation to science communication. PNAS, 14081- 14087.
• Dursun, Ç. (2010). Dünyada Bilim Đletisiminin Gelisimi ve Farklı Yaklasımlar: Toplum Đçin Bilimden Toplumda Bilime*. Kurgu Online International Journal of Communication Studies, 1- 31.
• Dursun, O. (2018). Bilim Gazeteciliğinde Popülaritenin ve Pozitif Bilimlerin Hegemonyası. Galatasaray İletişim Dergisi, 83-114.
• Evans, G. (2007). Akademisyenler ve Gerçek Dünya. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Gelmez Burakgazi, S. (2017). Kritik ,Olaylar, Politik Dokümanlar, Raporlar ve Araştırmalar Işığında Türkiye'de Bilim İletişimi. Selçuk İletişim Fakültesi Dergisi, 232-261.
• James, V. (2020). Science Communication Efforts and Identity at Popular Culture Conventions. Science Communication, 1-24.
• Kulkarni, P. (2013). Rethinking "Science" Communication. Issues in Science and Technology, 25-29.
• Martin, V. (2017). Citizen Science as a Means for Increasing Public Engagement in Science: Presumption or Possibility? Science Communication, 1-27.
• Meyer, G. (2018). The Science Communication Challenge. London: Anthem Press. Özdemir, Ş., & Koçer, D. (2020). 21. Yüzyılda Türkiye’nin Bilim İletişimi Uygulamaları Üzerine Bir Çalışma. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 373-392.
• Pelikan, J. (2015). Üniversite Fikri. (C. Orhan, Çev.) İstanbul: Küre Yayınları.
• Ruiz-Mallén, I., Riboli-Sasco, L., Ribrault, C., Heras, M., Laguna, D., & Perié, L. (2016). Citizen Science: Toward Transformative Learning. Science Communication, 1-12.
• Scheufele, D. (2014). Science Communication As a Political Communication. PNAS, 13585- 13592.
• Scrimshaw, S. (2019). Science, health, and cultural literacy in a rapidly changing communications landscape. PNAS, 7650-7655.
• Sprain, L. (2018). Framing Science for Democratic Engagement. S. Priest, J. Goodwin, & M. Dahlstorm içinde, Ethics and Practice in Science Communication (s. 74-94). London: The University of Chicago Press.
• Süerdem, A. (2021). Yurttaş Bilimi, Katılımcı Bilim Açısından Tanımlar, Kavramlar, Konumlar. Ç. Dursun, & O. Dursun içinde, Bilim İletişimi (s. 137-154). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Tuna, S., & Arslanoğlu, O. (2022). Bilime Dokunmak, Bilim İletişimi El Kitabı. İstanbul: Abaküs.
• Yi-Fan Su, L., Cacciatore, M., Scheufele, D., Brossard, D., & Michael , A. (2014). Inequalities in Scientific Understanding: Differentiating Between Factual and Perceived Knowledge Gaps . Science Communication, 352-378