ALTERNATIVE MEDIA PRACTICES OF MIGRANT COMMUNITIES IN TURKEY: THE CASE OF AL HARMAL NEWSPAPER

Yıl 2022, , 2117 - 2134, 19.10.2022

İlker Rağbetli , Bayram Oğuz Aydın

https://doi.org/10.21547/jss.1096850

Öz

Alternative media refers to the media practices created by segments outside the dominant discourse that cannot find a place in the mainstream media to make their voices heard in the public arena. Alternative media, again, to keep local cultures alive, to create a democratic public opinion, to ensure polyphony in the media; It can contribute to the voice of immigrants, minorities, marginalized groups or certain interest groups in the media. In this respect, it differs from the mainstream media. It can be said that especially immigrant communities benefit from the opportunities of alternative media to make their voices heard in the geography they migrated, to keep their mother tongue alive or to communicate with their homeland. Alternative media show different features from the mainstream media, either in terms of organizational structure or production style. In this context, in order for a media practice to be defined as an alternative media, it is expected to have the qualities arising from its nature. In the light of these considerations, in our study, whether the Al Harmal Newspaper, published by Syrian immigrants in Şanlıurfa, shows the structural and functional characteristics of alternative media, has been examined by content analysis. When the data obtained are examined, it is understood that Al Harmal Newspaper offers an alternative perspective to the mainstream media in terms of its structural and functional features.

Anahtar Kelimeler

Mainstream Media, Alternative Media, Community Communication, Immigrant Media, Diaspora

TÜRKİYE’DEKİ GÖÇMEN TOPLULUKLARIN ALTERNATİF MEDYA PRATİKLERİ: AL HARMAL GAZETESİ ÖRNEĞİ

Öz

Alternatif medya, ana akım medyada kendine yer bulamayan hâkim söylemin dışında kalan kesimlerin kendi seslerini kamusal alanda duyurmak için oluşturdukları medya pratiklerini ifade eder. Yine alternatif medya, yerel kültürlerin yaşatılmasına, demokratik bir kamuoyunun oluşmasına, medyada çok sesliliğin sağlanmasına; göçmenlerin, azınlıkların, marjinal grupların ya da belirli ilgi gruplarının medyada seslerini duyurmasına katkı sunabilir. Bu yönüyle ana akım medyadan farklılaşır. Özellikle göçmen toplulukların, göç ettikleri coğrafyada seslerini duyurmada, anadillerini yaşatmada ya da anavatanları ile iletişim kurmada alternatif medyanın olanaklarından faydalandıkları söylenebilir. Alternatif medya ister organizasyon yapısıyla isterse üretim biçimiyle ana akım medyadan farklı özellikler gösterir. Bu çerçevede bir medya pratiğinin alternatif medya olarak tanımlanabilmesi için onun doğasından kaynaklanan niteliklere sahip olması beklenir. Bu düşünceler ışığında çalışmamızda Şanlıurfa’da Suriyeli göçmenler tarafından çıkarılan Al Harmal Gazetesi’nin alternatif medyanın yapısal ve işlevsel özellikleri gösterip göstermediği içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Elde edilen veriler incelendiğinde ise Al Harmal Gazetesi’nin yapısal ve işlevsel özellikler bakımından ana akım medyaya alternatif bir bakış açısı sunduğu anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Ana akım Medya, Alternatif Medya, Topluluk İletişimi, Göçmen Medyası, Diaspora

Kaynakça

• Algül, F. (2012). Rizomatik yaklaşım bağlamında karşıt kamusallığın sesi olarak topluluk medyasına Türkiye’ den bir uygulama örneği: Nor Radyo. Yayımlanmış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Atton, C. (2014). Alternatif medyaya yaklaşmak: teori ve metodoloji, (Haz.) Yanıkkaya, B. ve Çoban, B. Kendi medyanı yarat, alternatif medya, kavramlar, tartışmalar, örnekler. İstanbul, Kalkedon Yayınları, Cilt 2, s.21-62.
• Bailey, G.O., Cammaerts, B. & Carpentier, N. (2015). Alternatif medyayı anlamak. (Ç. Öztürk, Çev. ) İstanbul. Kafka Yayınları.
• Berrigan, J.F. (1979). Community communication “the role of community media in development”. Unesco 1981. Printed İn France.
• Carpentier, N., Lie, R. & Servaes, J. (2003). Community media: muting the democratic media discourse?. Continuum: Journal Of Media & Cultural Studies, 17:1, 51-68.
• Güçlü, İ. (2019). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, teknik-yaklaşım-uygulama. Ankara. Nobel Yayınları.
• Güler, A., Halıcıoğlu, B.M., & Taşğın, S. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma. Ankara. Seçkin Yayınları.
• Güney, S. (2009). Tüm yönleriyle topluluk radyoları. İstanbul. Punto Yayınları.
• Fraser, C. ve Estrada, R. (2001). Community radio handbook. Ncl. bibl. Thai version pub. İn 2005 by UNESCO Office Bangkok. S. 18-122.
• Fuchs, C. (2010). Alternative media as critical media. European Journal of Social Theory, 13(2), 173–192. Doi: 10.1177/1368431010362294
• Hazar, M.Ç. (2017). Toplumsal biçimler okulunun iki̇ öncüsü Tönnies ile Simmel’i̇n iletişime katkısı. Gazi Üniversitesi, İletişim Fakültesi, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi- Sayı 44 / Bahar 2017.
• Hollander, E., Stappers, J. & Jankowski, N. W. (2002). “Community media and community communication”, Nicolas W. Jankowski & O. Prehn (Ed.). Community media in the information age- perspectives and prospect. (s.25). New Jersey: Hampton Press.
• Howley, K. (2010). Understanding community media. USA. Sage Publication, INC.
• İçağasıoğlu Çoban, A. ve Buz, S. (2008). Eleştirel teori: gelişimi, kabulleri ve sosyal hizmette kullanımı. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi Cilt 19, Sayı 1, Nisan 2008.
• Köksalan, E. (2010). Alternatif televizyon, olanaklar ve uygulamalar. İstanbul: Punto Yayınları.
• Köksalan, M. (2014). Alternatif bir medya olarak topluluk televizyonları Y, (Haz.) Yanıkkaya, B. ve Çoban, B. Kendi medyanı yarat, alternatif medya, kavramlar, tartışmalar, örnekler. İstanbul, Kalkedon Yayınları, Cilt 2, s.253-282.
• Leunissen, J. (1986). 'Community' en 'community development' bij de australische aborigines, ın: Van Bakel. M., Borsboom, A., Dagmar, H. (Eds.), Traditie İn Verandering; Nederlandse Bijdragen Aan Antropologisch Onderzoek İn Oceanië. Leiden: DSWO Press, Pp. 57-82.
• Lewis, P. (Ed). (1993). Alternative media: linking global and local, repost and papers on mass communication No.107. Paris: UNESCO.
• Rennie, E. (2006). Community media, a global ıntroduction. New York: Rowman&Littlefield Publisher, INC.
• Taylan, A. (2012). Alternatif medya ve Bianet örneği: Türkiye’de alternatif medyaya dair etnografik çalışma. Yayımlanmış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi. Ankara.
• Uluslararası Azınlık Hakları, (2007). Bir eşitlik arayışı: Türkiye’de azınlıklar. Uluslararası Azınlık Hakları Grubu, (MRG).
• syrianprints.org : https://syrianprints.org/ar/issues?agency=119 (Erişim tarihi 08.03.2020)