Öz
Türkçe, yapı bakımından eklemeli diller grubunun sondan eklemeli diller
sınıfında yer alır. Türkçe bu eklerle, isim ve fiil tabanlarından dil bilgilik
sözcükler türetir ya da sözcüklerin sözdiziminde kullanımını sağlar. Dildeki
yeni kavram ve durumları karşılamak için birleşik sözcük yapmak, örnekseme
yöntemini kullanmak da Türkçenin sözcük türetmede başvurduğu yöntemler
arasındadır. Bunların dışında, Türkiye Türkçesinde kimi dil bilgilik sözcüklerin,
bükün yöntemine benzer bir şekilde sözcük tabanlarında ses değişimi yoluyla
ortaya çıktığı görülmektedir. Bu çalışmada Türkiye Türkçesinde ses değişimi
yöntemi ve bu yöntemle türemiş dil bilgilik sözcükler incelenecektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKSAN, Doğan, (1983), Sözcük Türleri, Ankara: TDK.
- …….., (1995), Her Yönüyle Dil (Ana Çizgileriyle Dilbilim), Ankara: TDK.
- ADALI, Oya, (2004), Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler, İstanbul: Papatya Yayıncılık.
- AHANOV, Kaken, (2013), Dil Bilimin Esasları, (Aktaran: Murat CERİTOĞLU), Ankara: TDK.
- AYDEMİR, Adem, (2012), “Türkçede Artzamanlı Sözvarlığı Boyutuyla: ‘Yazuk/Yazık’ Kelimesi ve Soydaşları Üzerine”, Türk Dünyası Araştırmaları, İstanbul: CI, sayı: 201, 129-154.
- BANGUOĞLU, Tahsin, (2000), Türkçenin Grameri, TDK, Ankara.
- BAYAT, Fuzuli, (2008), Eski Türkçe Sözlük, İstanbul: Yalın Yayıncılık.
- BİLGİN, MUHİTTİN, (2002), Anlamdan Anlatıma Türkçemiz, Ankara: Kültür Bakanlığı.
- EKER, Süer, (2013), Çağdaş Türk Dili, Ankara: Grafiker Yayınları.
- EREN, Hasan, (1999), Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
- ERGİN, Muharrem, (1994), Türk Dili, İstanbul: Bayrak.
- ERKMAN-AKERSON, Fatma, (2008), Türkçe Örneklerle Dile Genel Bir Bakış, İstanbul: Multilingual.
- HACIEMİNOĞLU, Necmettin, (1991), Türk Dilinde Yapı Bakımından Fiiller, Ankara. Kültür Bakanlığı Yayınları.
- HUBER, Emel, (2008), Dilbilime Giriş, İstanbul: Multilingual.
- KARAAĞAÇ, Günay, (2012a), Türkçenin Dil Bilgisi, Ankara: Akçağ.
- ……….(2012b), Türkçe Verintiler Sözlüğü, Ankara: TDK
- KORKMAZ, Zeynep, (2009), Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, Ankara: TDK.
- TOKLU, Osman, (2003), Dilbilime Giriş, Ankara: Akçağ.
- TÜRKÇE SÖZLÜK, (2011), Ankara: TDK.
- ÜÇOK, Necip, (2004), Genel Dilbilim (Lengüistik), İstanbul: Multilingual.
- VARDAR, Berke, (2002), Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Multilingual.
Öz
Turkish, as a language, is structurally located in the class of
''post-agglutinative languages'' which is a part of ''agglutinative
langauages'' group. By attaching these
suffixes, Turkish language derives noun
and verb based from grammatic words or
provides these words to be used in the syntax. Also analogy and
portmanteau (combined words) methods are among the other methods of drivings
words, in order to meet the new terms and conditions. Beside these, it is
observed that some of grammatic words are derived trough switching the voices
in the stem of words. In this study, method of voice switching in Turkish and
the grammatic words, derived by means of this method, is goingto be studied.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKSAN, Doğan, (1983), Sözcük Türleri, Ankara: TDK.
- …….., (1995), Her Yönüyle Dil (Ana Çizgileriyle Dilbilim), Ankara: TDK.
- ADALI, Oya, (2004), Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler, İstanbul: Papatya Yayıncılık.
- AHANOV, Kaken, (2013), Dil Bilimin Esasları, (Aktaran: Murat CERİTOĞLU), Ankara: TDK.
- AYDEMİR, Adem, (2012), “Türkçede Artzamanlı Sözvarlığı Boyutuyla: ‘Yazuk/Yazık’ Kelimesi ve Soydaşları Üzerine”, Türk Dünyası Araştırmaları, İstanbul: CI, sayı: 201, 129-154.
- BANGUOĞLU, Tahsin, (2000), Türkçenin Grameri, TDK, Ankara.
- BAYAT, Fuzuli, (2008), Eski Türkçe Sözlük, İstanbul: Yalın Yayıncılık.
- BİLGİN, MUHİTTİN, (2002), Anlamdan Anlatıma Türkçemiz, Ankara: Kültür Bakanlığı.
- EKER, Süer, (2013), Çağdaş Türk Dili, Ankara: Grafiker Yayınları.
- EREN, Hasan, (1999), Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
- ERGİN, Muharrem, (1994), Türk Dili, İstanbul: Bayrak.
- ERKMAN-AKERSON, Fatma, (2008), Türkçe Örneklerle Dile Genel Bir Bakış, İstanbul: Multilingual.
- HACIEMİNOĞLU, Necmettin, (1991), Türk Dilinde Yapı Bakımından Fiiller, Ankara. Kültür Bakanlığı Yayınları.
- HUBER, Emel, (2008), Dilbilime Giriş, İstanbul: Multilingual.
- KARAAĞAÇ, Günay, (2012a), Türkçenin Dil Bilgisi, Ankara: Akçağ.
- ……….(2012b), Türkçe Verintiler Sözlüğü, Ankara: TDK
- KORKMAZ, Zeynep, (2009), Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, Ankara: TDK.
- TOKLU, Osman, (2003), Dilbilime Giriş, Ankara: Akçağ.
- TÜRKÇE SÖZLÜK, (2011), Ankara: TDK.
- ÜÇOK, Necip, (2004), Genel Dilbilim (Lengüistik), İstanbul: Multilingual.
- VARDAR, Berke, (2002), Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Multilingual.
Ayrıntılar
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
|---|---|
| Bölüm | Türk Dili ve Edebiyatı |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Eylül 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |