Meşruti Rejimin Memnuniyet Ölçeği: “Kutlama Mesajları”

Yıl 2020, , 420 - 432, 25.04.2020

Ercüment Topuz

https://doi.org/10.21547/jss.557376

Öz

Meşruiyet; muktedirin iktidar iddiasını muhatabın istifadesine sunarak ve muhatabın da tepkisini tartıp muktedir iddiasının düzeyini tayin ederek düzeni ihsas ettiren dini ve beşeri ifadelere dayalı davranış biçimlerinin toplamıdır. Söz konusu toplam; kuruluştan kurumsallaşmaya, kurumsallaşmadan kuruntuya ve kuruntudan kırılmaya kadar tüm siyasal yapıların muhtaç oldukları revabıt-ı zaruretlerdendir. Meşruiyet bu hususiyetiyle muktedirlerin inisiyatiflerine mutedil bir üslup kazandırıp bunları muhatapları nezdinde onaylattıran mezkûr üslubu söylem, sembol ve seremonilerle yeniden üreten çok yönlü bir vasıtadır.
Meşrutiyet; kuşatılmış bir coğrafyada esamisi esatirlere konu edilen bir ailenin kendilerini ifade etme noktasında başvurdukları kaynaklardan birisi olmuştur. Bu çok yönlü kavram, çok dinli, dilli ve mezhebi özelliklere sahip milletlerin mukadderatlarını, mezkûr ailenin müşterek paydaşları kılmış ve altı asrı aşan ve üç kıtaya yayılan siyasi bir gelenek doğurmuştur. Bu çalışma bahsedilen geleneği, meşruti rejim üzerinden güncelleyen muktedirlerin meşrulaştırımlarına, bu bağlamda ihdas edilmiş milli bayrama ve bu tür merasimlere iştirak edenlerin hissiyatını ölçen “kutlama mesajlarına” yoğunlaşmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Osmanlı, Meşrutiyet, Meşruiyet, İttihat ve Terakki Cemiyeti, Milli Bayram

Satisfaction Scale of the Constitution Regime: “Celebration Messages”

Öz

Legitimacy; It is the sum of forms of behaviors based on religious and human expressions by presenting the claim of power to the addressee of the power and weighing the response of the interlocutor and determining the level of the claim's power. It is one of the compulsory commitments that all political structures need, from organization to institutionalization, from institutionalization to delusion and from delusion to disintegration. Legitimacy is a multi-faceted resource that determines the behavior of managers by measuring the reactions of the people and repeating them with statements, symbols and ceremonies.
One of the sources that Ottoman family whose names are mentioned in myths, apply to express themselves is the principle of legitimacy. The principle of legitimacy has made the fate of people with multi-religious, multi-lingual and multi-sectarian characteristics the common partners of the family, and has given birth to a political tradition spanning over six centuries and three continents. This study focuses on the legitimacy of those who update the mentioned tradition through the constitutional regime, the national holiday established in this context and the celebration messages that measure the feelings of the participants of the festival.  

Anahtar Kelimeler

Ottoman State, Constitutionalism, Legitimacy, The Committee of Union and Progress, National Holiday

Kaynakça

• Ahmet Refik (1328). Lale Devri. İstanbul: Kütübhane-i Askeri.
• Aksoy, H.(1995). “Fetihname”, Diyanet İşleri İslam Ansiklopedisi. C.XII, İstanbul: TDV. Yayınları, 470-471.
• And, M. (1959). Kırk Gün Kırk Gece. İstanbul: Taç Yayınları.
• Aynur, H. (1998). Sultan II. Mahmud'un Kızı Saliha Sultan Île Tophane Müşîrî Halîl Rıfat Paşa'nın Düğün Törenînî Anlatan Surnameler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Koç Üniversitesi.
• Bozdoğan, S. (1997). Ayinden Törene / Siyasal İktidarın Kurulma ve Kurumsallaşma Sürecinde Törenlerin İşlevleri. İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
• Buzpınar, Ş.T. (2009). “Surre”, Diyanet İşleri İslam Ansiklopedisi. C.XXVII, İstanbul: TDV. Yayınları, 567-570.
• Çolak, F. (2006). II. Meşrutiyetin Bayram İlan Edilmesi-Osmanlı Başkentinde Hürriyet Bayramı Kutlamaları, Toplumsal Tarih, 151, 62-69.
• Danişmend, H. İ. (1986). 31 Mart Vak’ası. İstanbul: İstanbul Kitabevi.
• Deringil, S. (2007). İktidarın Sembolleri ve İdeoloji-II. Abdülhamid Dönemi (1876-1909). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Ersoy, M. A. (1990), Mehmet Akif Külliyatı, (İ.H. Şengüler, Haz.), İstanbul: Hikmet Neşriyat.
• İleri, İ. (2005). “ Batı Gözüyle Meşrutiyet Kutlamaları Ve Genel Af”, OTAM, 17 (17), 1-10.
• İpşirli, M. (1993). “Cuma Selamlığı”, Diyanet İşleri İslam Ansiklopedisi. C.VIII, İstanbul: TDV. Yayınları, 90-92.
• Karal, E. Z. (2003), Osmanlı Tarihi- Nizam-ı Cedid ve Tanzimat Devirleri (1789-1856). Ankara: TTK. Yayınları.
• Özcan, A. (2002). “Kılıç Alayı”, Diyanet İşleri İslam Ansiklopedisi. C.XXV, İstanbul: TDV. Yayınları, 408-410.
• Şemseddin Sami (1352). Kamus-ı Türki. Dersaadet: İkdam Matbaası.
• Tuncer, Ş. (2011). The Ottoman festival of 1675: An attempt at historical contextualization. (Yayımlanmamış Master Tezi). İstanbul, Fatih Üniversitesi SosyalBilimler Enstitüsü.
• Yamak, S. (2008). “Meşrutiyetin Bayramı: “10 Temmuz Iyd-i Millisi”, İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 38, 322-340.
• A. MTZ. 20-70
• A.MTZ.KB 3/73
• BEO. 3595/269552
• BEO. 3608/270528
• BEO. 3793/284406
• DH.EUM.MH.249 – 91
• DH. MKT. 2886/14
• DH.MKT. 2914/53
• DH.MUİ. 137/28
• DH.MUİ. 137/31
• İ.DUİT. 15/62
• İ.MBH. 9/43
• İ.MBH. 12-96
• İ.MBH. 16-26
• İ. MBH. 16-28
• KB.MAA.FE. 7-49
• TFR.I.KV. 205/20489
• Tanin
• İkdam
• Silah