Investigation of Mountaineering and Outdoor Sports Clubs with Activity Areas

Yıl 2016, Cilt: 15 Sayı: 3, 987 - 1000, 01.12.2016

Burak Gürer Fikret Alıncak Mehmet Öçalan

https://doi.org/10.21547/jss.256706

Cited By: 1

Öz

Current study aims to identify activity areas of mountaineering and outdoor sports clubs in Turkey that organize activities regularly. Universe of the study was composed of mountaineering and outdoor sports clubs that were active between the dates of 11 March 2012 and 5 January 2013. This study and the sample included 49 active outdoor sports clubs that could be reached in the region. Data were collected via surveys. Obtained data were analyzed and interpreted with the help of statistical package program (SPSS 16.0). Frequencies and percentage distributions were provided. Criteria for the provision of outdoor sports activities in clubs include requests from members and geographical conditions of the area. It is observed that those clubs provide outdoor walks approximately for 21-40 members. There are clubs without trainers. Clubs provide mountaineering and rock climbing activities the most. Aegean and Marmara Regions are more active compared to other regions. In general, most of the clubs are active in areas such as mountaineering, rock climbing and outdoor walks. It is suggested that local administrations and federations support outdoor sports clubs

Anahtar Kelimeler

Sports clubs, Outdoor sports, Sports

Türkiye’deki Dağcılık ve Doğa Sporları Kulüpleri ile Faaliyet Alanlarının İncelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de düzenli olarak faaliyet yapan dağcılık ve doğa sporları kulüplerinin faaliyet alanlarının belirlenmesine yöneliktir. Bu çalışmanın evrenini 11 Mart 2012 – 05 Ocak 2013 tarihlerinde aktif olarak faaliyet yapan dağcılık ve doğa sporları kulüpleri oluşturmaktadır. Bu çalışmanın örneklemini her bölgede aktif olarak faaliyet gösteren ve ulaşılabilen doğa sporları kulüpleri oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ulaşılabilen 49 kulüp oluşmaktadır. Araştırmanın verileri anket tekniği kullanılarak elde edilmiştir. Toplanan verilerin istatistiksel paket program (SPSS 16.0) ile frekans ve yüzde dağılımları bulunmuş ve değerlendirilmiştir. Araştırmaya 49 dağcılık ve doğa sporları kulübü katılmıştır. Kulüplerin doğa sporları faaliyeti yapma kriterlerinde üye istekleri ve coğrafi şartlar ön plana çıkmıştır. Genelde 21-40 üye arası doğa yürüyüşü faaliyeti yapılmaktadır. Eğitmeni olmayan kulüpler mevcuttur. En çok dağcılık ve kaya tırmanışı eğitimleri verilmektedir. Ege ve Marmara bölgesi diğer bölgelere göre daha aktif bölgelerdir. Genel olarak, kulüplerin çoğu dağcılık, kaya tırmanışı ve doğa yürüyüşü alanında faaliyet göstermektedir. Spor kulüplerinin yerel yönetimler ve federasyonlar tarafında desteklenmesi önerilmektedir

Anahtar Kelimeler

Spor kulübü, Doğa sporları, Spor

Kaynakça

• Ardahan F., Mert M. (2013). Bireyleri doğa yürüyüşü yapmaya motive eden faktörler ölçeği ve bu faaliyetlere katılarak elde edilen faydalar ölçeğinin Türk popülasyonu için geçerlilik güvenirlilik çalışması. International Journal of Human Sciences, 10(2), 338-355.
• Ardahan F., Yerlisu Lapa T. (2011). Açık alan rekreasyonu: Bisiklet kullanıcıları ve yürüyüşçülerin doğa sporu yapma nedenleri ve elde ettikleri faydalar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. Cilt:8 Sayı:1. s. 1327-1341
• Buckley R. (2006). Adventure Tourism, Oxford: CAB International.
• Bentley T., Page, S. ve Macky, K.A. (2007), “Adventure Tourism and Adventure Sports Injury: The New Zealand Experience”, Applied Ergonomics, 38(6):791-796.
• Bulgu N., Demirhan G. ve Akcan, F. (2010). Yaşam Tarzı Sporlarında Alt Kültürel Kimliğin İnşası: Türkiye’de Dağcılık Örneği, TÜBİTAK Proje No: 108K598,1-45.
• Çakıcı A.C., Yavuz G., Çiçek M. (2014). Dağcılık Turizmine Katılımda Dikkate Alınan Hususlar Üzerine Bir Araştırma. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Cilt-Sayı: 7(3) ss: 75-94
• Demir C., (2003). Demografik özellikler ile sağlanan imkanların sportif faaliyet tercihleri üzerine etkileri: üniversite gençliğine yönelik bir uygulama. 1. Gençlik, Boş Zaman ve Doğa Sporları Sempozyumu. Türk Hava Kurumu Basım Evi İşletmeciliği. Ankara, 1-24.
• Draper N., Jones G. A. Fryer S. Hodgson C., Blackwell G. (2008). Effect of an onsight lead on the physiological and psychological responses to rock climbing. Journal of Sports Science and Medicine, 7(4), p. 492-498.
• Elmas B., Akkuş Ç., Cengiz G. (2013). Erzurum İli Temel ve Destekleyici Turistik Ürün Çeşitlerinin Değerlendirilmesi. Lefke Avrupa Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: IV, Sayı: I, s. 84-109
• Ekici S., Çolakoğlu T., Bayrakdar, A. (2011), “Dağcılık Sporuyla Uğraşan Bireylerin Bu Spora Yönelme Nedenleri Üzerine Bir Araştırma”, Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 5(2); 110-119.
• Ercan A. A. ve Şar, S. (2004). Edremit Körfez Bölgesindeki Eczane Eczacılarının Stres Kaynakları. Ankara Ecz. Fak.Dergisi, 33(4): 217–242.
• Erdoğan N. (2013). Sürdürülebilir Turizm, Ekoturizm, Doğa Turizmi Farklılıkları Nelerdir ya da Farklı mı? http://files.nazmiye-erdogan.webnode.com.tr/ 200000176-a3471a 4420/ Nazmiererdogan_makale.docx, (Erişim Tarihi: 23.06.2015).
• Giles L. V., Rhodes E. C., Taunton J. E. (2006). The Physiology of Rock Climbing. Sports Medicine. 36 (6): 529-545.
• Graydon D. ve Hanson K. (2005). Dağcılık Zirvelerin Özgürlüğü. Homer Kitabevi ve Yayıncılık Ltd. Şti.
• Hansen K., Parker M. (2009). Rock Climbing. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 80:2, p. 17-55.
• Hörst E.J. (2008). Training for climbing. Falcon Publishing and Choclestone Pres.
• Kalkan A. (2012). Açık Alan Rekreasyonu, Doğa Sporları Yapan Bireylerin Bu Sporları Yapma Nedenleri: Antalya Örneği”, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Spor Yöneticiliği Ana Bilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi
• Kaplan A., Ardahan F. (2013). Doğa Sporları Yapan Bireylerin Profilleri, Doğa Sporu Yapma Nedenleri ve Elde Ettikleri Faydalar: Antalya Örneği. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt:5, Sayı:8, s. 93-114
• Kiper T., Arslan M. (2007). Anadolu’da Doğa Turizmi Kapsamında Doğa Yürüyüşü Güzergahlarının Belirlemesinde Örnek Bir Çalışma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2), 165-174.
• Koçak F., Balcı V. (2010). Doğada Yapılan Sportif Etkinliklerde Çevresel Sürdürülebilirlik. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi 2(2), 213-222
• Llewellyn D. J., Sanchez X., Asghar A., Jones G. (2008). Self-Efficacy, Risk Taking and Performance in Rock Climbing. Personality and Individual Differences. 45 (1): 75-81.
• Lourens T. (2010). Her yönüyle dağcılık ve tırmanış kitabı (çev: P. F. Özülkü). 1. Basım. İstanbul: Alfa basım Yayım ve Dağıtım.
• Plummer R. (2009). OutdoorRecreation. First Edition PublishedbyRoutledge, New York.
• Romero V. S., Ruiz J. R., Ortega F. B. F., Artero E. G., Rodriguez G. V., Moreno L. A., Castillo M. J., Gutierrez A. (2009). Body FatMeasurement in Elite Sport Climbers: Comparison of Skinfold Thickness Equations with Dual Energy X-ray Absorpyiometry. Journal of Sport Sciences. 27 (5): 469-477.
• TDF (Türkiye Dağcılık Federasyonu) (2015). Aktif ve tescilli dağcılık kulüpleri. www.tdf.gov.tr, Erişim tarihi: 22.06.2015).
• Moynier J. (2004). Herkes İçin: Dağcılık. Bilge Sanat Yapım Yay. Tant. Kağ. Tur. San. Tic. Ltd. Şti.
• Urcan N. (2015). Geleneksel tırmanış. TC. Kültür ve Turizm Bakanlığı. Ajans Ankara Reklam tasarım Matbaa ve Tan. Hiz. İzmir. s. 116
• Ülker İ. (1992). Dağ Turizmi. Ankara: T.C. Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Yakut H., Met, A. (2012). Sivil Toplum Kuruluşlarında Üye Beklentileri ile Genel Merkez Hedefleri Arasındaki Uyum Derecesinin Araştırılması: Zirve Dağcılık ve Doğa Sporları Kulübü Örneği. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 25, s. 241-250.