Eleştirel Düşüncede Entegrasyon Süreci Olarak Eğitim

Yıl 2007, Cilt: 6 Sayı: 1, 45 - 52, 01.06.2007

Özgür Sarı Güncel Önkal

Öz

Eğitim olgusu, kendi içerisinden bakılarak değerlendirilebilecek bir süreç değildir. Çağdaş gereksinimler ve değişimin hızı karşısında gerek toplumun devamı, gerekse bireyin öz benlik ihtiyaçlarının tatmini açısından eğitim, bilgi, iktidar, meşruiyet, estetik, değerler, teknoloji kullanımı gibi diğer olgularla olan ilişkileri bağlamında irdelenmesi gereken bir gerçekliktir. Diğer olgularla olan ilişkiler ağı içinde eğitimi doğru şekilde tanımlayabilmek ve anlayabilmek için, felsefi, antropolojik ve sosyolojik bazı tahlil ve bakış açılarından yararlanmak gerekmektedir. Bu çalışmada, eğitimin antropolojik ve sosyolojik işlevleri ile eleştirel felsefenin eğitime olan yaklaşımları temel alınmıştır. Eğitimin iktidar, egemen güç, toplumsal eğilimler, sanat gibi diğer olgularla olan ilişkileri ve toplumsal olanla bireysellik arasındaki işlevleri tartışılmıştır. Çalışmanın amacı; özerk bireyin, toplumun değerleri ile çakışması yerine, çağdaş değerleri temel alan ve modern toplumun gelişimine katkıda bulunan bir eğitim modelinde gelişebileceğini ifade etmektir. Çalışmanın bir diğer katkısı bireysel gelişimin ve varoluşsal doyumun da hedef alındığı bir eğitim modeline nasıl kavuşabileceğini belirleyen etkin politikaların geliştirilmesini sağlayacak düşünsel temellerin irdelenmesidir. Bu amaçla Lyotard, Foucault, Adorno, Althusser, Nietzsche, Kant gibi düşünürlerin eleştirel yaklaşımları ekseninde eğitim olgusu ele alınmıştır

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Birey, Değer, Meşruiyet, İktidar, Sanat

Education as an Integration Process in Critical Thought

Öz

Education is not the fact that can be analyzed through looking insight of the process itself. Education is the fact that must be studied on the basis of contemporary needs and fast transformations of society and self satisfaction of individual, in related to the other facts such as knowledge, power, legitimacy, aesthetics, values, and technology usage. Philosophical, anthropological, and sociological arguments and critics will be useful to analyze education correctly in related to the other facts. In this study, anthropological and sociological functions of education, and arguments of critical philosophy about education are taken as the base. The relations of education to the other facts like power, hegemony, social tendencies, and arts, and the functions of education between social and individual are argued. The aim of the study is to emphasize and underlie that autonomous individual can improve within the education model which is based on contemporary values and useful for development of modern society, instead of contradiction of social values and individual needs. The other contribution of the study is to explain how to improve efficient education policies in order to achieve an educational model that can satisfy necessary improvement and existentialist needs of individual. Thus, education is considered within the framework of the critical approaches of thinkers like Lyotard, Foucault, Adorno, Althusser, Nietzsche, Kant

Anahtar Kelimeler

Education, Individual, Value, Legitimacy, Power, Arts

Kaynakça

• Adorno, T. (1991). The Culture Industry: Selected Essays on Mass Culture. Bernstein, J.M., (Ed.), Routledge, London, pp.52-54.
• Althusser, L. (1989). Ideology and Ideological States Apparatuses. Lenin and Philosophy and Other Essays. New Left Books, London, pp.170-186.
• Cassierer, E. (1984). Devlet Efsanesi. Arat, N. (Çev.), Remzi Kitabevi, İstanbul, s.175.
• Dickopp, K.H. (1977). Paedagogische Anthropologie. Wörterbuch der Paedagogik. Verlag, H.B. (Ed.), Freiburg, pp.38-41.
• Foucault, M. (1978). Discipline and Punish:The Birth of The Prison. Sheridan, A. (Trans.) Wintage Books, New York, s.175.
• Günay, M. (1998). Dünya, Anlam ve Değerler. 23. Kitap, Felsefe Tartışmaları, İstanbul, ss.110- 111.
• Hilmann, K.H. (1982). Wörterbuch der Soziologie. Begründet von Günter Hartfield, Alfred Kröner Verlag, Stuttgart, 556-557.
• Illich, I. (1973). Deschooling Society, Harper and Row Publishing, New York, s.9.
• Jay, M. (1973). The Dialectical Imagination: A History of the Frankfurt School and the Institute of Social Research 1923-1950. Little, Brown and Co. Ltd., Canada, p.52.
• Kob, J. (1976). Soziologische Theorie der Erziehung. Verlag W., Kohlhammer GmbH, Stuttgart, pp.9-12.
• Kracauer, S. (1971). Die Angstellten. Taschenbuchverlag, Frankfurt, pp.66-73.
• Kuçuradi, İ. (1999). Eğitim Diktatörlüğü Kavramı ve Atatürk’ün Eğitim Devrimi. 70. Yılında Ulusal ve Uluslararası Boyutlarıyla Atatürk’ün Büyük Nutuk’u ve Dönemi, Kundakçı, G.E. (Çev.), ODTÜ Tarih Bölümü Yayınları, Ankara, ss.163-167.
• Lefebvre, H. (1998). Modern Dünyada Gündelik Hayat. Gürbüz, I. (Çev.), Metis Yayınları, İstanbul, ss.80-81.
• Losonsky, M. (2001). Enlightenment and Action from Descartes to Kant: Passionate Thought. Cambridge University Press, New York, p.10.
• Lyotard, F. (2000). Postmodern Durum. Çiğdem, A. (Çev.), Vadi Yayınları, Ankara, ss.16-24.
• Mounier, E. (1986). Varoluş Felsefelerine Giriş. Kırkoğlu, S.F. (Çev.), Alan Yayıncılık, İstanbul, s.107.
• Nietzsche, F. (2002). Güç İstenci. Umran, S. (Çev.), Birey Yayıncılık, İstanbul, ss.422-424.