Arabuluculuk Kanunu ve Arabuluculuk Yönetmeliğinde temel ilkeler düzenlenmiştir. Bu temel ilkelerin bir kısmı aslında arabulucunun uyması gereken etik ilkeleri de içermektedir. Dolayısıyla doğrudan etik ilkeler ayrı bir başlık altında düzenlenmemiştir. Bu konuda ki eksiklik Adalet Bakanlığı Hukuk İşleri Genel Müdürlüğü Arabuluculuk Daire Başkanlığı tarafından hazırlanan ve Arabuluculuk Kurulu tarafından gözden geçirilen etik ilkelerin kabulü ile tamamlanmaya çalışılmıştır. Bu etik ilkeler tamamen ihtiyari arabuluculuk süreci bakımından hazırlanmıştır. Ancak bilindiği üzere 7036 sayılı İş Muhakemeleri Kanunu ile birlikte dava şartı olan arabuluculuk uygulamaya girmiştir. Dava şartı olan arabuluculuk sürecinin temel ve etik ilkeleri ile ihtiyari arabuluculuk sürecinin temel ve etik ilkeleri arasında sürecin kendisinden kaynaklanan bazı farklılıklar olmalıdır. Zaten bu nedenle de 12/10/2017 tarihli 7036 sayılı Kanunun ile Arabuluculuk Kanununda bazı değişikliklere gidilmiştir. Bu değişiklikler ile birlikte aslında arabulucunun rolü de değişikliğe uğramıştır. İşte biz burada dava şartı olan arabuluculuk sürecinin kendi özellikleri nedeniyle arabuluculukta bulunan eşitlik ve tarafsızlık ilkelerinin yeniden yorumlanması gerekliliğinden ve bunların sebeplerinden bahsetmeye çalışacağız.
Eren, Y. (2016). Teori ve Uygulamada Uluslararası Arabulculuk . Ankara : Adalet .
Kar, B. (2013). İş Yargılamasına Hakim Olan İlkeler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), s. 869-882.
Karcabey, K. (2016, 1). Zorunlu Arabuluculuğun Hukukun Temel İlkelerine Aykırılığı ve Uygulanabilirliliğine Dair Sorunlar. Ankara Barosu Dergisi(1), s. 457-489.
Kekeç, K. E. (2011). Arabuluculuk Yoluyla Uyuşmazlık Çözümünde Temel Aşamalar ve Taktikler. Ankara: Adalet.
Konuralp, C. S. (2011). Alternatif Uyuşmazlık Çözüm yolları: Tahkim. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
Kurt, R. (2018, Mart-Nisan). İş Yargısında "Arabuluculuk". Türkiye Barolar Birliği Dergisi(135), 405-444.
Özbek, M. (2004). Alternatif Uyuşmazlık Çözümü. Ankara: Yaklaşım.
Özmumcu, S. (2013). Arabulucunun Rolü Kolaylaştırıcı ve Değerlendirici Arabuluculuk. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71(1), 1369-1389.
Tıktık, Y. Ç. (2013). Arabuluculukta Gizliliğin Korunması. İstanbul: XII Levha.
Tanrıver, S. (2006). Hukuk Uyuşmazlıkları Bağlamında Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları ve Özellikle Arabuluculuk. Türkiye Barolar Birliği Dergisi(4), s. 151 vd.
Tuğsavul, T. M. (2012). Türk Hukukunda Arabuluculuk. Ankara: Yetkin.
Yeşilırmak, A. (2017). Arabuluculuk Nedir? Bölüm 2 / Modül 2. A. D. Başkanlığı içinde, Temel Arabuluculuk Eğitimi - Eğitici Kitabı (s. 75-94). Ankara: Arabuluculuk Daire Başkanlığı.
THE NECESSİTY TO RE-EVALUATE THE PRİNCİPLES OF EQUALİTY AND IMPARTİALİTY İN THE CONTEXT OF COMPULSORY MEDİATİON
Yıl 2018,
Cilt 17 Etik Özel Sayı, 12 - 24, 25.12.2018
Basic principles were laid down in the mediation law and the mediation directive. Some of these basic principles also contain ethical principles that the mediator must obey. Therefore, direct ethical principles are not organized under a separate heading. For this reason, the Mediation Department has established some ethical principles. These ethical principles are fully prepared for the arbitrary mediation process. As it is known, however, with the Law No. 7036 on Work Procedures, mediation has been put into practice. There should be some differences between the basic and ethical principles of the mediation process, which is the trial condition, and the basic and ethical principles of the discretionary mediation process. As a matter of fact, some changes have been made to the Law on Mediation by Law no. 7036 dated 12/10/2017. With these changes, the role of the mediator has also changed. Here we will try to examine the necessity of re-evaluation of some of the basic and ethical principles of mediation.
Eren, Y. (2016). Teori ve Uygulamada Uluslararası Arabulculuk . Ankara : Adalet .
Kar, B. (2013). İş Yargılamasına Hakim Olan İlkeler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), s. 869-882.
Karcabey, K. (2016, 1). Zorunlu Arabuluculuğun Hukukun Temel İlkelerine Aykırılığı ve Uygulanabilirliliğine Dair Sorunlar. Ankara Barosu Dergisi(1), s. 457-489.
Kekeç, K. E. (2011). Arabuluculuk Yoluyla Uyuşmazlık Çözümünde Temel Aşamalar ve Taktikler. Ankara: Adalet.
Konuralp, C. S. (2011). Alternatif Uyuşmazlık Çözüm yolları: Tahkim. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
Kurt, R. (2018, Mart-Nisan). İş Yargısında "Arabuluculuk". Türkiye Barolar Birliği Dergisi(135), 405-444.
Özbek, M. (2004). Alternatif Uyuşmazlık Çözümü. Ankara: Yaklaşım.
Özmumcu, S. (2013). Arabulucunun Rolü Kolaylaştırıcı ve Değerlendirici Arabuluculuk. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71(1), 1369-1389.
Tıktık, Y. Ç. (2013). Arabuluculukta Gizliliğin Korunması. İstanbul: XII Levha.
Tanrıver, S. (2006). Hukuk Uyuşmazlıkları Bağlamında Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları ve Özellikle Arabuluculuk. Türkiye Barolar Birliği Dergisi(4), s. 151 vd.
Tuğsavul, T. M. (2012). Türk Hukukunda Arabuluculuk. Ankara: Yetkin.
Yeşilırmak, A. (2017). Arabuluculuk Nedir? Bölüm 2 / Modül 2. A. D. Başkanlığı içinde, Temel Arabuluculuk Eğitimi - Eğitici Kitabı (s. 75-94). Ankara: Arabuluculuk Daire Başkanlığı.
Albayrak, H. (2018). Eşitlik ve Tarafsızlık İlkelerinin Zorunlu Arabuluculuk Bağlamında Yeniden Değerlendirilmesi Zorunluluğu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 12-24. https://doi.org/10.21547/jss.452214