GÖLMARMARA HALİME HATUN VAKFI

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 3, 1373 - 1385, 01.07.2020

Hanife Alaca

https://doi.org/10.21547/jss.756584

Cited By: 1

Öz

Halime Hatun, Manisa’da doğan, III. Murad’ın oğlu Şehzade Mehmed’in dayesidir. Manisa’ya bağlı Marmara Kasabası’nda cami, medrese, şadırvan, mektep, han, kütüphane, çeşme ve imaret yaptırmıştır. Bu çalışmanın konusunu Halime Hatun külliyesini oluşturan kurumlar, bu kurumlarda yer alan vakıf görevlileri, bu görevlilere ödenen ücretler oluşturmaktadır. Ayrıca vakıf görevlilerinin yerine getirmek zorunda olduğu yükümlülükler ile birlikte vakfın gelir ve giderleri de bu çalışmanın konusunu teşkil etmektedir.
Halime Hatun Vakfiyesi, III. Mehmed dönemine ait olup, evasıt-ı Rebiülahir H.1011 M.1602/1603) tarihlendirilmiştir. Çalışmamızın ana kaynağını Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi’nde bulunan 582 numaralı vakfiye defterinin 265-269 sayfaları oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Halime Hatun, Vakıf, Manisa, Gölmarmara

Kaynakça

• Kaynakça I. Arşiv Kaynakları a. Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi (VGMA) 582 Numaralı Defter b. Başbakanlık Osmanlı Arşivi (BOA) Cevdet: C.EV.0168.8354.001,C.EV.00364.18488.001,C.EV.35.1739,C.EV.124.6161, C.M.F. 3.139, C.M.F. 2.83, C.MF.104.5157, C.BLD.127.6322, C.EV.00155.07747.001, C.EV.321.16324, C.EV.364.18488. İbnülemin: İE.EV.9.1003, İE.EV.26.3071, İE.EV.27.3173. Ali Emiri, AE.SAMD.III.9.1003, AE.SMST.III.340.27481. Bab-ı Ali Evrak Odası: BEO, 142.10583.
• II.Araştırma ve İncelemeler Barkan, Ö.L (1942). “Osmanlı imparatorluğunda bir iskân ve kolonizasyon metodu olarak vakıflar ve temlikler I-istilâ devirlerinin kolonizatör Türk dervişleri ve zaviyeler”. Vakıflar Dergisi, 2 , 279-386. Berki, A.H. (1962). “Vakıf kuran ilk Osmanlı padişahları”. Vakıflar Dergisi,5, 127-129. Bilgicioğlu, B. (1997). “Halime Hatun külliyesi”. DİA, 15, 338-339. Emecen, F. (1996).“Fodula”. DİA, 13, 167-170. Emecen, F. (2009). “Saruhanoğulları”.DİA, 36, 170-173. Eedem, S. (1992).“Buhur”. DİA, 6, 383-384. Kallek, C. (2006). “Kile”. DİA, 25, 568-571. Kallek, C. (2006). “Müd”. DİA, 31,457-459. Kılcı, A. (2010), “Şadırvan”. DİA, 38, 219-221. Köprülü, F. (1942).“Vakıf müessesesinin hukukî mahiyeti ve tarihî tekâmülü”. Vakıflar Dergisi , 2, 1-35. Kütükoğlu, S.M (1998). Osmanlı belgelerinin dili (diplomatik). İstanbul: Kubbealtı Akademisi Kültür ve Sa’nat Vakfı Yayınları. Nasıroğlu, M. (2019). “Hasankeyf İmam Abdullah camii ve zaviyesi vakfı (16.-18. Yüzyıllar), Vakıflar Dergisi, 52, 59-73. Özcan, A (2001). “Kapıcı”. DİA, 24, 345-347. Özkul, N (1997).“Gölmarmara Halime Hatun külliyesi”, Türk Etnografya Dergisi, XX, 131-162. Pakalın, M.Z. (1983). Osmanlı tarih deyimleri ve terimleri sözlüğü I, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi. Saydam, A. (2015). Osmanlı medeniyeti tarihi, İstanbul: Kitabevi Yayınları. Uluçay, Ç. (1992). Harem II. Ankara: TTK Basımevi. Uzunçarşılı, İ. H. (1982). Osmanlı tarihi. I, Ankara: TTK Yayınları. Yediyıldız, B. (2012). “Vakıf”. DİA, 42, 479-486.