Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 4, 1580 - 1595, 30.10.2020
https://doi.org/10.21547/jss.748928

Öz

Kaynakça

  • Akmani, H. (2015).’ Yugoslavya’nın Dağılma Sürecinde Türkiye’nin İç Siyasi Durumu ve Dağılmaya Yaklaşımı’, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3:16, ss. 139-156.
  • Aktaş, M. (2010) ‘Türkiye İslam Konferansı Örgütüne Üye Midir?’9 Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11:9, ss.1-97.
  • Alpkaya,G.(1991). ‘Türkiye ve İslam Konferansı Örgütü’, Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, C.XL VI, ss.55-70.
  • Armaoğlu, F. (2005). 20.YY Siyasi Tarihi (Cilt: II), İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Ataman, M. (2003). Özalist Dış Politika: Aktif ve Rasyonel Bir Anlayış, Bilgi Dergisi, sayı:2, ss.49-64.
  • Aykan, M.A (1995). The OİC and Turkey’s Cyprus Cause, The Turkish Yearbook, vol:XXV, ss.48-70.
  • Baabood, A. (2014). Gulf Countries and Arab Transition: Role, Support and Effects, IEMed. Mediterranean Yearbook, pp.42-48.
  • Barnett, M. & Solingen, E. (2007). ‘Designed to fail or failure of design? The origins and legacy of the Arab League. In A. Acharya & A. Johnston (ed), Crafting Cooperation: Regional International Institutions in Comparative Perspective (pp.180-220). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Bilgeli, M (2008). Sadabat Paktı, DİA, cilt:35, ss. 381-382.
  • Börzel, T.A. (2016) ‘Theorizing Regionalism: Cooperation, Integration and Governance’ in Börzel & Risse, T (ed) The Oxford Handbook of Comparative Regionalism (pp 41-64). Oxford: Oxford University Press.
  • Castillo, V. (2014). ‘The Organization of Islamic Cooperation in contemporary international society’. Revista Electrónica De Estudios Internacionales, Revista Electrónica de Estudios Internacionales, Issue 27.
  • Çandar, C (2001). İKÖ ve Türkiye’nin Müslümanları, https://www.yenisafak.com/arsiv/2001/ekim/12/ccandar.html (Erişim:29.12.19)
  • Dursun, D. (2001). İslam Konferansı Teşkilatı, DİA, cilt:23, ss.49-53.
  • Kürkçüoğlu, Ö. (1972). Türkiye’nin Arap Ortadoğu’suna Karşı Politikası:1945-70, Ankara: Sevinç Matbaası.
  • Fawcett, L. & Gandois, H. (2010). ‘Regionalism in Africa and the Middle East: Implications for EU Studies’, Journal of European Integration, 32:6, pp.617-636.
  • Hettne, B & Söderbaum, F. (2006). ‘Theorising Comparative Regionalism: Bridging Old Divides’ Comparative Regional Integration, pp. 1-26.
  • Hurrell, A. (1996) ‘Regionalism in Theoretical Perspective’. In Fawceet & Hurrell (ed) Regionalism in World Politics: Regional Organization and İnternational Order (pp.37-73). Oxford: Oxford University Press.
  • İnsanoğlu, E. (2013). Yeni Yüzyılda İslam Dünyası: İslam Konferansı Teşkilatı,1969-2009, İstanbul: Times Yayınları.
  • KKTC, (2019) https://mfa.gov.ct.tr/tr/dis-politika/uluslararasi-orgutler/oic/ (Erişim: 29.12.2019).
  • Kuşoğlu, B. (2012). ‘Libya Arap Baharına NATO Katkısı’, Yasama Dergisi, Sayı:22. ss.100-120.
  • Milliyet Gazetesi Arşiv.: 9.12.1997.
  • Milliyet Gazetesi Arşiv: 27.01.1985.
  • Oran, B. (2009). Türk Dış Politikası 1918-1980, Cilt:II, 15. Basım, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özkan,M. (2008). İslam Konferansı Örgütü: Sorular ve Sorunlar, http://metkan.blogspot.com/2008/01/islam-konferansi-orgutu-sorular-ve.html (Erişim: 28.12.2019).
  • Pinfari, M. (2016). ‘Regional Organizations in the Middle East’, Oxford Handbooks Online. Available at https://www.oxfordhandbooks.com/view/10.1093/oxfordhb/9780199935307.001.0001/oxfordhb-9780199935307-e-86 (Accessed date: 28.12.2019).
  • Söderbaum, F. (2011). ‘Theory of Regionalism’. In Beeson, M & Stubbs, R (ed) The Routledge Handbook of Asian Regionalism (pp.1-23). New York: Routledge.
  • Tireli, M & Çoşkun, S & Kunduracı, N. (2013). ‘ İİT ülkeleri ve Türkiye’ye Ait Sosyal Göstergeler ile İnsani Gelişim Göstergeleri Arasındaki İlişkinin Karşılaştırmalı Analizi’, Sosyal Politika Çalışmaları, Cilt: 7:30 ss.61-87.
  • World Population (2019) http://www.worldometers.info/world-population/
  • Tercüman Gazetesi Arşiv: 07.03.1985

Bölgeselleşme Kapsamında Türk Dış Politikasının Ekinliği ve İslam İşbirliği Teşkilatı Örneği

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 4, 1580 - 1595, 30.10.2020
https://doi.org/10.21547/jss.748928

Öz

Öz
Bölgeselcilik üzerine yapılan çalışmalar, II. Dünya savaşından sonra ortaya çıkmıştır. Farklı amaçlar ve belirli bir düzeni sağlamak üzere ortaya çıkan bölgesel yapılanmalar, uluslararası siyaset arenasında önemli görevler ve fonksiyonlar icra etmektedir. Bu çalışmada bölgeselleşme teorisi kapsamında Türk Dış Politikasının girişimleri ve etkinliği İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) özelinde incelenmiştir. 1969 yılında İİT üye olan Türkiye, Ortadoğu da ortaya çıkan olaylarda İİT ile birlikte hareket etmiştir. Türkiye ayrıca, kendi belirlediği gündem konularını da İİT içerisine taşıyarak, bölgesel konularda kendisine destek aramıştır. İİT’nin Türk Dış Politikasındaki yeri bu çalışmada ele alınarak, tarihsel süreç içerisinde yaşanılan olaylarda Türk dış politikasının birlik üzerindeki etkisi ve etkinliği analiz edilecektir.
Anahtar Kelimeler: Bölgeselcilik, Türk Dış Politikası, İslam İşbirliği Teşkilatı, Ortadoğu

Kaynakça

  • Akmani, H. (2015).’ Yugoslavya’nın Dağılma Sürecinde Türkiye’nin İç Siyasi Durumu ve Dağılmaya Yaklaşımı’, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3:16, ss. 139-156.
  • Aktaş, M. (2010) ‘Türkiye İslam Konferansı Örgütüne Üye Midir?’9 Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11:9, ss.1-97.
  • Alpkaya,G.(1991). ‘Türkiye ve İslam Konferansı Örgütü’, Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, C.XL VI, ss.55-70.
  • Armaoğlu, F. (2005). 20.YY Siyasi Tarihi (Cilt: II), İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Ataman, M. (2003). Özalist Dış Politika: Aktif ve Rasyonel Bir Anlayış, Bilgi Dergisi, sayı:2, ss.49-64.
  • Aykan, M.A (1995). The OİC and Turkey’s Cyprus Cause, The Turkish Yearbook, vol:XXV, ss.48-70.
  • Baabood, A. (2014). Gulf Countries and Arab Transition: Role, Support and Effects, IEMed. Mediterranean Yearbook, pp.42-48.
  • Barnett, M. & Solingen, E. (2007). ‘Designed to fail or failure of design? The origins and legacy of the Arab League. In A. Acharya & A. Johnston (ed), Crafting Cooperation: Regional International Institutions in Comparative Perspective (pp.180-220). Cambridge: Cambridge University Press.
  • Bilgeli, M (2008). Sadabat Paktı, DİA, cilt:35, ss. 381-382.
  • Börzel, T.A. (2016) ‘Theorizing Regionalism: Cooperation, Integration and Governance’ in Börzel & Risse, T (ed) The Oxford Handbook of Comparative Regionalism (pp 41-64). Oxford: Oxford University Press.
  • Castillo, V. (2014). ‘The Organization of Islamic Cooperation in contemporary international society’. Revista Electrónica De Estudios Internacionales, Revista Electrónica de Estudios Internacionales, Issue 27.
  • Çandar, C (2001). İKÖ ve Türkiye’nin Müslümanları, https://www.yenisafak.com/arsiv/2001/ekim/12/ccandar.html (Erişim:29.12.19)
  • Dursun, D. (2001). İslam Konferansı Teşkilatı, DİA, cilt:23, ss.49-53.
  • Kürkçüoğlu, Ö. (1972). Türkiye’nin Arap Ortadoğu’suna Karşı Politikası:1945-70, Ankara: Sevinç Matbaası.
  • Fawcett, L. & Gandois, H. (2010). ‘Regionalism in Africa and the Middle East: Implications for EU Studies’, Journal of European Integration, 32:6, pp.617-636.
  • Hettne, B & Söderbaum, F. (2006). ‘Theorising Comparative Regionalism: Bridging Old Divides’ Comparative Regional Integration, pp. 1-26.
  • Hurrell, A. (1996) ‘Regionalism in Theoretical Perspective’. In Fawceet & Hurrell (ed) Regionalism in World Politics: Regional Organization and İnternational Order (pp.37-73). Oxford: Oxford University Press.
  • İnsanoğlu, E. (2013). Yeni Yüzyılda İslam Dünyası: İslam Konferansı Teşkilatı,1969-2009, İstanbul: Times Yayınları.
  • KKTC, (2019) https://mfa.gov.ct.tr/tr/dis-politika/uluslararasi-orgutler/oic/ (Erişim: 29.12.2019).
  • Kuşoğlu, B. (2012). ‘Libya Arap Baharına NATO Katkısı’, Yasama Dergisi, Sayı:22. ss.100-120.
  • Milliyet Gazetesi Arşiv.: 9.12.1997.
  • Milliyet Gazetesi Arşiv: 27.01.1985.
  • Oran, B. (2009). Türk Dış Politikası 1918-1980, Cilt:II, 15. Basım, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Özkan,M. (2008). İslam Konferansı Örgütü: Sorular ve Sorunlar, http://metkan.blogspot.com/2008/01/islam-konferansi-orgutu-sorular-ve.html (Erişim: 28.12.2019).
  • Pinfari, M. (2016). ‘Regional Organizations in the Middle East’, Oxford Handbooks Online. Available at https://www.oxfordhandbooks.com/view/10.1093/oxfordhb/9780199935307.001.0001/oxfordhb-9780199935307-e-86 (Accessed date: 28.12.2019).
  • Söderbaum, F. (2011). ‘Theory of Regionalism’. In Beeson, M & Stubbs, R (ed) The Routledge Handbook of Asian Regionalism (pp.1-23). New York: Routledge.
  • Tireli, M & Çoşkun, S & Kunduracı, N. (2013). ‘ İİT ülkeleri ve Türkiye’ye Ait Sosyal Göstergeler ile İnsani Gelişim Göstergeleri Arasındaki İlişkinin Karşılaştırmalı Analizi’, Sosyal Politika Çalışmaları, Cilt: 7:30 ss.61-87.
  • World Population (2019) http://www.worldometers.info/world-population/
  • Tercüman Gazetesi Arşiv: 07.03.1985
Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Siyaset Bilimi
Bölüm Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler
Yazarlar

Fatih TUNA 0000-0001-9549-9972

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2020
Gönderilme Tarihi 8 Haziran 2020
Kabul Tarihi 26 Ağustos 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 19 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA TUNA, F. (2020). Bölgeselleşme Kapsamında Türk Dış Politikasının Ekinliği ve İslam İşbirliği Teşkilatı Örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 19(4), 1580-1595. https://doi.org/10.21547/jss.748928