The Recesses of the Unconscious in Eugene O’Neill’s Long Day’s Journey into Night

Yıl 2024, Cilt: 23 Sayı: 2, 542 - 553, 26.04.2024

Buket Doğan

https://doi.org/10.21547/jss.1363465

Öz

In Eugene O’Neill’s Long Day’s Journey into Night, four members of the Tyrone family make some choices about their careers and family life. It is apparent that the adverse outcomes of Tyrones’ respective decisions that they have reached hold sway and torment the rest of their lives. Although James Tyrone, the head of the family, announces his credo as keeping his family together and healthy, his two sons Jamie and Edmund and his wife Mary suffer from different types of addiction, from not being able to position themselves in a respectable environment and to develop healthy relationships. The play takes place on a single day, starting from 8.30 in the morning to midnight, which is quite parallel with the descending mood of the characters and events. Each of these characters’ tragedies can be traced not only in their seemingly conscious choices but in their collective unconscious which can be anatomized with some Lacanian conceptual backcloths. This paper forms its basis on discovering the ulterior motives of the characters’ actions and the way they speak language by scrutinizing their unconscious, which reveals itself in a structure of language in Lacanian outlook. Thus, this study aims to create a hermeneutical frame by laying the underlying reasons for why the Tyrone family suffer, which can be traced in how these family members fail to identify themselves with the symbolic father which is a functional metaphor for rules and regulations in the society and by highlighting what kind of master signifiers the Tyrone family keep using to substitute the Name-of-the-Father.

Anahtar Kelimeler

Eugene O’Neill, Long Day’s Journey into Night, American drama, Lacan, psychoanalytic reading.

The Recesses of the Unconscious in Eugene O’Neill’s Long Day’s Journey into Night

Öz

Eugene O’Neill’in Uzun Bir Günden Geceye Yolculuk isimli oyununda, Tyrone ailesinin dört üyesi kariyerleri ve aile hayatları ile ilgili bazı tercihler yaparlar. Tyrone’ların uygulamaya koydukları bu tercihleri hayatlarının geri kalanını etkisi altına alır ve yaşamlarını bir nevi işkenceye dönüştürür. Ailenin babası James Tyrone en büyük amacının ailesini birlikte ve sağlıklı tutmak olduğunu sıklıkla dile getirse de iki erkek çocuğu Jamie ile Edmund ve eşi Mary çeşitli türde bağımlılıklarla baş etmeye çalışmakta, bir türlü kendilerini saygıdeğer bir çevrede konumlandıramamakta ve sağlıklı ilişkiler yürütememektedirler. Oyun sabah 08:30’dan başlayan aynı günün gece yarısına kadar olan süreyi ele alır ve tıpkı günün geceye dönmesi gibi karakterlerin ruh durumları ve olayların akışı da kötüleşmekte ve her şey giderek daha da karanlık bir hal almaktadır. Bu ailedeki her bir karakterin trajedisi görünürdeki bilinçli tercihlerinde değil aslında Lacan’ın geliştirdiği içeriksel araçlar ışığında bilinç altındaki dürtülerinde izlenebilir. Bu makale Lacan’ın yapılanmasını dile benzettiği bilinçaltına ışık tutarak karakterlerin hareketlerinin altında yatan asıl sebepleri ve sözle ifade ettikleri ruh durumlarını açıklamayı amaçlamaktadır. Bu açıdan, bu çalışma Tyrone ailesinin hayatlarında bu denli mustarip olmalarının nedenlerini İmgesel ve Simgesel düzenler arasında gidip gelirken her birinin nasıl çeşitli bağımlılıkların etkisi altında kaldıklarını ve Simgesel düzende kendilerini aslında nasıl doğru şekilde konumlandıramadıklarını yeni bir yorumsal çerçevede açıklamayı hedeflemektedir.

Anahtar Kelimeler

Eugene O’Neill, Uzun Bir Günden Geceye Yolculuk, Amerikan Tiyatrosu, Lacan, psikanalitik okuma.

Kaynakça

• Bailly, L. (2009). Lacan: A beginner’s guide. Oxford: Oneworld.
• Berlin, N. (1982). Eugene O’Neill. London: The Macmillan Press Ltd.
• Bloom, Steven F. (1984). Empty bottles, empty dreams: O’Neill’s use of drinking and alcoholism. In J. J. Martine (Ed.), Long day’s journey into night: Critical essays on Eugene O’Neill. Boston: G.K. Hall & Co.
• Bogard, T. (1988). Contour in time. The plays of Eugene O’Neill. Oxford: Oxford University Press.
• Coolidge, O. (1966). Eugene O’Neill. New York, NY: Charles Scribner’s Sons.
• Dylan E. (2002). An Introductory Dictionary of Lacanian Psychoanalysis. Hove and New York: Brunner-Routledge.
• Eisen, K. (1994). The inner strength opposites. O’Neill’s novelistic drama and the melodramatic imagination. Georgia: The University of Georgia Press.
• Lacan, J. (1991). The seminar of Jacques Lacan Book II: The ego in Freud’s theory and in the technique of psychoanalysis. J-A. Miller (Ed.). New York & London: W.W. Norton and Company.
• Lacan, J. (1992). The ethics of psychoanalysis: The seminar of Jacques Lacan: Book VII: 1959-1960 (D. Porter, Trans.). J-A. Miller (Ed.). New York & London: W.W. Norton and Company.
• Lacan, J. (1998). The seminar Of Jacques Lacan book XI: The four fundamental concepts of psychoanalysis. J-A. Miller (Ed.). New York & London: W.W. Norton and Company.
• Lacan, J. (2001). Ecrits: A selection (A. Sheridan, Trans.). London and New York: Routledge.
• Lacan, J. (2006). Écrits: The first complete edition in English. (B. Fink, Trans.). New York: W.W. Norton.
• Lacan, J. (2017). Talking to Brick Walls (A.R. Price, Trans.). Cambridge: Polity.
• Meaney, G. (1991). Long day’s journey into night: Modernism, post-modernism and maternal loss. Irish University Review, 21(2), 204–18.
• O’Neill, E. (1956). Long day’s journey into night. New Haven ad London: Yale University Press.
• Sarup, M. (1992). Jacques Lacan. NY and London: Harvester Wheatsheaf.
• Tiusanen, T. (1968). O’Neill’s scenic images. Princeton: Princeton University Press.
• Zizek, S. (2006). How to read Lacan. London: Granta.