Social Studies Education and a New Social Studies Movement

Yıl 2010, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 16, 30.11.2010

Bülent Tarman

Öz

The aim of this article is to analyze theoretically the need to improve Social Studies Education in Turkey in a pedagogical manner and on the basis of the intended contributions and goals of a New Social Studies Movement to the field.
Social Studies Education is an important teaching discipline to equip individuals with the necessary knowledge, skills, values and attitudes to operate efficiently in a knowledge society.
The New Social Studies movement of 1960s in the USA contributed to the development of Social Studies Education.
This movement tried to establish a constructivist approach. They emphasized on the importance of an inquiry based approach, and rich and real life situation in the classrooms and skills such as critical thinking, reflective thinking, cooperation and collaboration in Social Studies Education. However, the movement diminished in a short while due to the lack of research to support their theoretically sound ideas, appropriate teaching resources for teachers and students and ill-equipped teachers while their ideas were and still are gaining impetus in many countries in the world.
Social Studies Education is relatively new in Turkey. Social Studies Education in Turkey has weaknesses in terms of both in theoretically and practically. The quality of teaching resources and materials and teacher qualifications are not up-to-standards to carry out a constructivist Social Studies Education.
A new movement has started in Turkey to improve Social Studies Education. This new Social Studies movement aims to do research in the field on the area, print books and teaching resource for both teachers and students, develop policies, hold academic meetings, publish high quality journals for both academics and practitioners, to create opportunities and gateways for networking.
This article critically argues the proposed contribution of the new Social Studies movement to the field in Turkey drawing upon the experiences of the movement of 1960s in the USA.

Anahtar Kelimeler

constructivism, social studies, new social studies, association for social studies educators (ASSE)

Kaynakça

• Ata, B. (2009). Sosyal Bilgiler Öğretim Programı. C. Öztürk (ed.). Sosyal Bilgiler Öğretimi. 34-47. PegemA: Ankara.
• Aksoy, B., Sönmez, F., Merey, Z. & Kaymakçı, S. (2009). Sosyal bilgiler eğitimi alanında yapılan yüksek lisans ve doktora tezlerinin değerlendirilmesi. IV. Sosyal Bilimler Eğitimi Kongresi, İstanbul: MEB ve Marmara Üniversitesi.
• Demircioğlu, İ. H. (2004). Tarih ve coğrafya öğretmenlerinin sosyal bilimler öğretiminin amaçlarına yönelik görüşleri (Doğu Karadeniz Bölgesi örneği). Bilig, 31,71-84.
• Demircioğlu, İ. H. (2006). Sosyal Bilgiler öğretmen adaylarının sosyal bilimler hakkındaki görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(1), 161-172.
• Dewey, J. (1916). Democracy and education. New York: Free Press.
• Engle, S. H. (1960). Decision-making: The heart of social studies instruction. Social Education, 24, (7), 301–304.
• Fenton, E. (1991). Reflections on the “new social studies.” The Social Studies, 82 (May-June) 84-90.
• Geçit, Y. (2010). Sosyal Bilgiler Eğitimi “Öğretim Programları Konulu Çalışmalar” Üzerine Bir Araştırma”, 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu (20 - 22 Mayıs), Elazığ, 50-55.
• Goodlad, J. (1984). A place called school. New York: McGraw-Hill.
• Massialas, B.G.(2009). The New Social Studies: Retrospect and Prospect. The Social Studies, November/December, 246-250
• Massialas, B. G. (ed.). (1963). The Indiana experiments in inquiry: Social studies. Bulletin of the School of Education, Indiana University, 39 (3).
• Massialas, B.G. & Zevin, J. (1967). Creative encounters in the classrooms: Teaching and learning through discovery. New York. 1983. Malabar, FL., Robert E. Krieger Publishing.
• Massialas, B.G. & Zevin, J. (1969; 1970). World history through inquiry, a series of nine books. Chicago: Randy McNally.
• Massialas, B.G.(1989). The inevitability of issue-centered discourse. The Social Studies, 80 (5), 73-75.
• Oruç, Ş. & Ulusoy, K. (2008). Sosyal bilgiler öğretimi alanında yapılan tez çalışmaları. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 121-132.
• Sosyal Bilgiler Eğitimcileri Birliği (SBEB) (2010). Sosyal Bilgiler Eğitimcileri Birliği Misyon ve Vizyonu. Retrieved September 12 2010 from http://www.sosyalbilgiler.org.
• Öztürk, C. (2009). Sosyal Bilgiler: Toplumsal Yaşama Disiplinlerarası Bir Bakış, Cemil Öztürk (ed.). Sosyal Bilgiler Öğretimi, 1–28. Ankara: PegemA Yayınları.
• Safran, M. (2004). İlköğretim Programlarında Yeni Yaklaşımlar: Sosyal Bilgiler. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5 (54-55).
• Şahin, M., Göğebakan, D. & Duman, R. (2009). Türkiye’deki sosyal bilgiler eğitimi tezleri üzerine bir değerlendirme. IV. Sosyal Bilimler Eğitimi Kongresi, İstanbul: MEB ve Marmara Üniversitesi.
• Tarman, B. (2010). Sosyal Bilgiler Eğitiminde Sosyal Bilgiler Labaratuarlarının Yeri ve Önemi, R. Turan, A. M. Sünbül, H. Akdağ (ed.). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar II. Ankara: Maya Akademi Yayınları.
• Tarman, B., Acun İ. & Yüksel, Z. (2010). Sosyal Bilgiler Eğitimi alanındaki tezlerin değerlendirilmesi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9, (3), 725- 746.
• Taş, A. M. (2004). Sosyal bilgiler öğretmenliği eğitimi program standartlarının belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(1), 28- 54.
• Yılmaz, K. (2008). Social studies teachers’ views of learner-centered instruction. European Journal of Teacher Education, 31(1), 35-53.
• Yılmaz, K. (2009). Lisans düzeyinde Sosyal Bilgiler Eğitiminde karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri: Öğretmen adaylarının görüşleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 31-53.