MÜZAKERECİ DEMOKRASİ VE HALKLA İLİŞKİLER: KAMU YÖNETİMİNDE ALTERNATİF BİR HALKLA İLİŞKİLER ARAYIŞI

Yıl 2012, Cilt: 7 Sayı: 27, 4589 - 4610, 01.06.2012

A.fulya Sen

Öz

Anahtar Kelimeler

-

MÜZAKERECİ DEMOKRASİ VE HALKLA İLİŞKİLER: KAMU YÖNETİMİNDE ALTERNATİF BİR HALKLA İLİŞKİLER ARAYIŞI

Öz

Halkla ilişkileri, araçsal yaklaşımla bir yönetim tekniği olarak işletme disiplini içinde değerlendirme eğilimi, halkla ilişkilerin kamu yönetimindeki işlevinin tüm boyutlarıyla anlaşılmasını engellemektedir. Kamu yönetimi, devlete ait olma özelliği nedeniyle, siyasal bir niteliğe sahiptir. Bu çalışmada, halkla ilişkiler siyasal bir varlık olarak eleştirel bir yaklaşımla ele alınmış, siyasal ve yönetsel boyutlarıyla incelenmiştir. Halkla ilişkilerin, nedensel açıklamalarına ve yönetime katılma işlevine dikkat çekilmesi ve kamusal tartışma/müzakereci demokrasi kavramları temelinde halkla ilişkilerin dinamik bir kamusal alan oluşturma işlevinin tartışılması amaçlanmıştır

Anahtar Kelimeler

Müzakereci demokrasi, halkla ilişkiler, katılım, kamusal tartışma

Kaynakça

• AKBULUT, Örsan (2007). Küreselleşme, Ulus-Devlet ve Kamu Yönetimi, TODAİE, Ankara.
• AKDOĞAN, Argun (2007). “Habermas’ın Sistem Kuramı Eleştirisi Çerçevesinde Yeni Kamu İşletmeciliği ve Müzakereci Demokrasi”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 40, Sayı 4, s. 21-44.
• BENHABİB, Şeyla. (1999). Modernizm, Evrensellik ve Birey, Çev. Mehmet Küçük, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
• BOX, Richard C. (2004). Critical Social Theory in Public Administration, M.E. Sharpe Inc., USA.
• BURKART, Roland (1994). “Consensus Oriented Public Relations as a Solution To the Landfill Conflict”,
• Waste Management & Research, Vol.12, No.3, p.223-232. BURKART, Roland (2007). “On Jürgen Habermas and public relations”, Public Relations Review, Vol.33, p.249-254.
• CALHOUN, Craig (1992). “Introduction: Habermas and the Public Sphere”, in: C. Calhoun (ed.),
• Habermas and the Public Sphere, Cambridge, Mass: MIT Press, pp. 1-48. DAHLGREN, Peter (2002). “In Search Of The Talkative Public: Media, Deliberative Democracy and Civic Culture”, The Public, Vol. 9, 3, pp.5-26.
• DENHARDT, Janet and Robert Denhardt (2003). The New Public Service: Serving, Not Steering, M.E. Sharpe, Armonk-NY.
• DOĞANAY, Ülkü (2003). Demokratik Usuller Üzerine Yeniden Düşünmek, İmge Kitabevi, Ankara.
• ERDOĞAN, İrfan (2006). Teori ve Pratikte Halkla İlişkiler, Erk Yayınları, Ankara.
• FOX, Charles J. and Hugh T. Miller (1995). Postmodern Public Administration: Toward Discourse, Sage
• Publications, Inc., USA. GELDERS, Dave and Øyvind Ihlen (2010). “Government communication about potential policies:
• Public relations, propaganda or both?”, Public Relations Review, 36(1), p.59-62. GRUNIG, James and Todd Hunt (1984). Managing Public Relations, New York: Holt, Rinehart and Winston, Inc.
• GRUNIG, James and Larissa Grunig (1992). “Models of Public Relations and Communication”,
• Excellence in Public Relations, Edited by James Grunig, Lawrence Erlbaum Associates, Inc. HABERMAS, Jürgen (1992). Rasyonel Bir Topluma Doğru, A. Çiğdem-M. Küçük (çev.), Vadi Yayınları, Ankara.
• HABERMAS, Jürgen (2000). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, Tanıl Bora-Mithat Sancar (çev.), İletişim Yayınları, İstanbul.
• HABERMAS, Jürgen (2001). İletişimsel Eylem Kuramı I-II, Mustafa Tüzel (çev.), Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
• HABERMAS, Jürgen (2004). “Kamusal Alan”, Kamusal Alan, M. Özbek (ed.) içinde, Hil Yayın, İstanbul.
• HOLTZHAUSEN, Derina (2002). “Towards a postmodern research agenda for public relations”, Public
• Relations Review, Vol.28, No.3, p.251-264. JACKSON, Nigel (2010). “Political Public Relations: spin, persuasion or relationship building?”, http://www.psa.ac.uk/journals/pdf/5/2010/1192_1076.pdf , Erişim Tarihi: 02.02.2011.
• KAZANCI, Metin (1982). Halkla İlişkiler, Savaş Yayınları, Ankara.
• KENT, Michael L. and Maureen Taylor (2002). “Toward a dialogic theory of public relations”, Public
• Relations Review 28, pp. 21–37. KIM, Joohan and KIM, Eun Joo (2008). “Theorizing Dialogic Deliberation: Everyday Political Talk as
• Communicative Action and Dialogue”, Communication Theory, 18, pp. 51–70. LEE, Mordecai (1998). “Public Relations in Public Administration: A Disappearing Act in Public
• Administartion Education”, Public Realtions Review, 24(4), p.509-520. LEE, Mordecai (2009). “The Return of Public Relations to the Public Administration Curriculum?”,
• Journal of Public Affairs Education, 15(4), p.515-533. L’ETANG, Jacquie (2004). Public Relations in Britain: A History of Professional Practice in the 20th
• Century, Lawrence Erlbaum Associates, Inc., Publishers New Jersey. MICKEY, Thomas (1997). “A postmodern view of public relations: Sign and reality”, Public Relations
• Review, Volume 23, Issue 3, p. 271-284. MOLONEY, Kevin (2006). Rethinking Public Relations, 2nd Edition, Routledge, New York.
• MOTION, Judy, “Participative public relations: Power to the people or legitimacy for government discourse?”, Public Relations Review 31, pp. 505–512. MOUFFE, Chantal (1992). “Democratic Politics Today (preface)”, içinde Dimensions of Radical
• Democracy, Chantal Mouffe (ed.), Verso, London-New York. MOUFFE, Chantal (2000a). “Radikal Demokrasi Modern mi, Postmodern mi?”, içinde Modernite
• Versus Postmodernite, M. Küçük (der.), Vadi Yayınları, Ankara. MOUFFE, Chantal (2000b). “Deliberative Democracy or Agonistic Pluralism”, Institute for Advanced Studies, Vienna.
• MUTLU, Erol (2004). İletişim Sözlüğü, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
• SABUKTAY, Ayşegül (2009). Türkiye’de Devlet ve Kamu Yönetimi Mülksüzleştirmenin Yönetimi, TODAİE, Ankara.
• SARTORI, Giovanni (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş, Yetkin Yayınları, Ankara.
• SIMON, Herbert, Donald W. Smithburg, Victor A. Thompson (1985). Kamu Yönetimi, Çev. Cemal
• Mıhçıoğlu, SBF Yayını, Ankara. SMITH, William (2011). “Civil Disobedience and the Public Sphere”, The Journal of Political
• Philosophy: Volume 19, Number 2, pp. 145–166. ŞENER, Hasan Engin (2005). “Kamu Yönetiminde Katılım ve Çoğulculuk”, Amme İdaresi Dergisi, C.38, S.4, s.1-22.
• THEUNISSEN, Petra, Wan Norbani Wan Noordin (2012). “Revisiting the concept ‘dialogue’ in public relations”, Public Relation Review 38, pp. 5-13.
• UYSAL, Birkan (1998). Siyaset Yönetim Halkla İlişkiler, TODAİE, Ankara.
• ÜŞÜR, Serpil Sancar (1997). İdeolojinin Serüveni, İmge Kitabevi, Ankara.