AN EVALUATION OF THE PROPHET'S COMMUNICATION WITH HIS WIVES

Yıl 2021, , 633 - 659, 30.12.2021

Ahmet Acarlıoğlu

https://doi.org/10.46353/k7auifd.1002753

Öz

The Messenger of Allah (pbuh) has the best example for Muslims. The Prophet is a human being like the people he addresses. Strong communication between spouses is very important for the continuation of family life. Communication problems are one of the biggest problems in today's family. The family is where human relations begin and are learned. Communication is an indispensable element of life for people and has an indispensable place in both personal and social life. The most important problem of the modern family is poor communication among its members. However, the deficiencies in tolerance, respect and love within the family lead the society away from basic values. Dialogue between individuals in the family should be strong, and it should be shown that children's views are valued. It is possible to see the sample of the family structure that Islam wanted to create in the family of the Prophet (pbuh). The communication between the Messenger of Allah (pbuh) and his wives is an important issue that needs to be emphasized in this regard. It is seen that the Prophet consulted with his wives and valued their opinions. The Prophet (pbuh) made an effort to be fair among his wives and to treat them equally. The Messenger of Allah (pbuh) had nine wives before he moved to the Hereafter. He used a watch system to stay with them at night, as he tried to treat them with justice. After his shift was over, it took eight days for the same lady to get her turn. The thing that most tired the Messenger of Allah (pbuh) in his married life and that he struggled the most to overcome was the feeling of jealousy among his wives. Jealousy is an emotion that exists in human nature. When this feeling is experienced where necessary, it gives positive results. The wives of the Prophet were sensitive about the days of the watch. These days, even the suspicion of a visit to one of other wives by the Prophet was enough for them to get jealous. The Messenger of Allah (pbuh) used a watch system to stay among his wives at night, as well as drawing lots to choose who would accompany him on expeditions. It is seen that the Prophet (pbuh) treated his wives equally and fairly in matters related to food, clothing and other alimony he offered them, starting with the mahr he paid while getting married. One of the responsibilities of spouses to each other in a marriage is to take care of their personal care and to appear in front of their spouse in the most beautiful and well-groomed state. It is understood that the Messenger of Allah (pbuh) paid maximum attention to his self-care in matters such as cleaning, hair and beard care, and oral hygiene. We see that the Prophet (pbuh) not only took care of his wives' material needs such as alimony, but also did not neglect to chat with them by being their life partner and was interested in their spiritual needs. The Messenger of Allah valued his wives and made them feel this with his way of addressing them and his courtesy, which was way ahead of his time. It was the Messenger of Allah (pbuh) who destroyed the bias against women in the society of that day and had the biggest share in bringing women to the place they deserved in society and in the family. The Messenger of Allah (pbuh) was careful to take care of his wives and to do his duty as a wife. He (pbuh) valued his wives, spared time for them, and did not spare their conversation. There was absolutely no place for violence in the family life of the Messenger of Allah (pbuh). It is understood that the Messenger of Allah (pbuh) did not raise his hand against anyone except for the jihad he waged against the enemy, let alone his wives and slaves.

Anahtar Kelimeler

Islamic History, Sirah, Prophet, Family, Multiple Marriage, Communication

HZ. PEYGAMBER'İN (S.A.S.) EŞLERİ İLE İLETİŞİMİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Aile kurumunun temeli, mayası sevgidir. Aile, insanların huzur buldukları, mutlu oldukları, paylaşım içinde oldukları bir ortamdır. Günümüz ailesinde yaşanan en büyük sıkıntılarından bir tanesi iletişim problemleridir. Eşlerarası sağlıklı iletişim, aile hayatının devamı adına önem arz etmektedir. Hz. Peygamber, hitap ettiği insanlar gibi bir insandır. Allah Resûlü’nde (s.a.s.) Müslümanlar için en güzel örnek bulunmaktadır. Bu onun örnekliği ve dinin yaşanabilirliği adına gayet önemlidir. İslâm dininin oluşturmak istediği aile yapısının numûnesini Hz. Peygamber'in (s.a.s.) ailesinde görmek mümkündür. Hz. Peygamber’in eşleriyle istişare ettiği, onların görüşlerine kıymet verdiği görülmektedir. Hz. Peygamber (s.a.s.) eşleri arasında adil olabilmek ve onlara eşit muamele etmek için azami gayret sarf etmiştir. Resûlullah'ı (s.a.s.) evlilik hayatında en çok yoran ve kendisinin üstesinden gelmek için en çok mücadele ettiği konu, hanımları arasında var olan kıskınçlık hissi olmuştur. Resûlullah (s.a.s.) gerek geceleri yanlarında kalma hususunda nöbet sistemi uyguladığı gibi seferlere çıkarken kendisine kimin eşlik edeceği konusunda da kura çekme yoluna gitmiştir. Hz. Peygamber'in (s.a.s.) eşlerine karşı nafaka hususunda evlenirken ödediği mehirden başlayarak, kendilerine sunduğu gıda, giyim ve diğer nafaka ile ilgili konularda eşit ve adil davrandığı görülmektedir. Bir evlilikte eşlerin birbirlerine karşı olan sorumluluklardan bir tanesi kişisel bakımlarına özen göstermek ve eşinin karşısına en güzel ve bakımlı haliyle çıkmaktır. Resûlullah'ın (s.a.s.) temizlik, saç sakal bakımı, ağız temizliği gibi hususlarda öz bakımına itina göstermiştir. Hz. Peygamber'in (s.a.s.), eşlerine değer verir, bunu da onlara olan hitap tarzı ve çağının çok üstünde olan nezaketiyle hissettirirdi. O günün toplumunda kadına bakışı yıkan, kadının toplumda ve ailede hak ettiği yere gelmesinde en çok pay sahibi olan Resûlullah (s.a.s.) olmuştur. Eşler arasında iyi bir iletişimden bahsedebilmek için fiziksel, sözlü, duygusal, psikolojik ve ekonomik şiddetin hiç birinin o ailede bulunmaması gerekir. Resûlullah'ın (s.a.s.) savaşlarda düşmana karşı yaptığı cihat dışında kimseye el kaldırmadığı özellikle de eşlerine ve kölelerine karşı daha bir şefkatle davrandığı anlaşılmaktadır. Bu çalışmada Resûlullah'ın (s.a.s.) eşlerine karşı davranışlarından hareketle, bir ailede iletişimin ve eşlerin birbirlerine karşı davranışlarının nasıl olması gerektiği üzerinde durulacaktır.

Anahtar Kelimeler

İslam Târihi, Siyer, Hz. Peygamber, Aile, Çok Evlilik, İletişim.

Teşekkür

Teşekkürler kolay gelsin

Kaynakça

• Abbott, Nabia. Hz. Muhammed’in Sevgili Eşi Ayşe. çev. Tuba Asrak Hasdemir. Ankara: Yurt Kitap Yayın, 1999.
• Acarlıoğlu, Ahmet. Sahâbe Ailesinde Sorumluluklar. İstanbul: Siyer Yayınları, 2020.
• Afifi, Abdullah. el-Mer’e fi Cehiliyyetihe ve İslâmihe. 4 Cilt. Medine: Mektebetü’s Sikafe, 2. Basım, 1932.
• Aişe Abdurrahman bt. Şatı. Resûlullah (sav)’in Hanımları (Annelerimiz). Konya: Uysal Kitabevi, 1987.
• Apak, Adem. “Hz. Peygamber’in Çocuklarla İlişkileri Üzerine Tespit ve Değerlendirmeler”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19/1 (01 Ocak 2010), 43-67.
• Aybey, Sali̇h. “Aile İçi İletişim Problemlerinde Dini Danışmanlığın Önemi (Diyanet İşleri Başkanlığı Örneği)”. BEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi 4/1 (30 Haziran 2017), 19-33.
• Aydın, Nevzat. “Hz. Peygamber’in Aile Hayatında Eşler Arası İletişimin Temel İlkeleri”. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi 10/1 (01 Haziran 2015), 99-129.
• Belazûrî, Ahmed b. Yahya b. Cabir b. Davud (279/892). Ensâbü’l Eşrâf. thk. Süheyl Zekkar. 13 Cilt. Beyrut: Darü’l Fikir, 1997.
• Buhârî, Ebû Abdullah Muhammmed b. İsmail (256/870). Sahîh. 8 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• Buhârî, Ebû Abdullah Muhammmed b. İsmail el-Edebü’l-Müfred (256/870). el-Edebü’l-Müfred. thk. Abdulbâki. Beyrut: Dâru’l-Beşâiri’l İslâmî, 1989.
• Cevad Ali. el-Mufassal fî Tarihi’l Arab Kable’l İslâm. 10 Cilt. Bağdat: Bağdat Üniversitesi, 1992.
• Demircan, Adnan. Hz Peygamber’in (sas) Ailesi ve Aile Hayatı. İstanbul: Ufuk Yayınları, 2014.
• Dölek, Adem. “Sünnet Işığında Aile İçi İletişimde Hz. Peygamber’in Örnekliği I”. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (1) 2/ (2008), 201-232.
• Ebû Dâvûd, Süleyman b. Eş’as es-Sicistânî (275-889). Sünen. 5 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• El-Makri̇zi̇, Takiyüddin Ahmet B. Ali - Söylemez, Mahfuz. “Ehl-İ Beyt’in Fazileti”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 43/2 (01 Ağustos 2002), 413-447. https://doi.org/10.1501/Ilhfak_0000000098 Gümüş, Sadrettin. Kur’ân’a Göre Hz. Muhammed’in (sav) Aile Hayatı. İstanbul: Ravza Yayınları, ts.
• Halife b. Hayyat, Ebû Amr eş-Şeybani (240/854). Tarihü Halife b. Hayyât. thk. Mustafa Necib Fevvâz. Beyrut-Lübnan: Darul Kütübü’l İlmiyye, 1995.
• Hamidullah, Muhammed. İslâm Peygamberi. çev. Prof. Dr. Salih Tuğ. 2 Cilt. İstanbul: İrfan Yayınları, 4. Basım, 2000.
• Heysemî, Ebul Hasan Nuriddin Ali b. Ebi bekir b. Süleyman (807/1404). Mecmü’z-Zevâid ve Menba’ü’l Fevâid. thk. Hüsâmüddin el-Kudusî. Kahire: Mektebetü’l Kudusî, 1994.
• İbn Abdilber, Ebu Amr Yusuf b. Abdullah b. Muhammed b. Abdilber b. Asım en Nemri el Kurtubî (463/1070). el-İstîâb fi Marifeti’l Ashab. thk. Ali Muhammed el-Becâvî. Beyrut: Daru’l Cîl, 1992.
• İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekir b. Ebî Şeybe, Abdullah b. Muhammed b. İbrahim b. Osmân (235/849). el Kitâbu’l Musannef fî el-Ehâdîsi ve’l Âsâr. thk. Kemal Yusuf el-Hut. Riyad: Mektebetü’r-Rüşd, 1409/1988.
• İbn Habîb, Ebû Ca’fer Muhammed b. Habib İbn Ümeyye b. Amr el-Haşimi el-Bağdadi (245/860). Kitâbü’l Muhabber. Beyrut: Âlemü’l Kitâb, ts.
• İbn Hacer, Ebu’l Fadl Ahmed b. Ali b. Muhammed b. Ahmed el Askalânî ( 852/1448). Fethü’l Bârî Şerhu Sahihi’l Buhârî. thk. Muhammed Fuad Abdülbâki. Beyrut: Darü’l Ma’rife, 1379.
• İbn Hişâm, Ebû Muhammed Cemaleddin Abdülmelik (213/828). es-Sîretü’n-Nebevîyye. thk. Mustafa Saka vd. 4 Cilt. Mısır: Mustafa el-Bâbi el-Halebi, İkinci Baskı., 1375/1955.
• İbn İshâk, Ebû Abdullah Muhammed b. Yesar (150/767). es-Sîretü’n-Nebeviyye. thk. Ahmed Ferid el-Mezidi. Beyrut: Dar el-Kütüb el-İlmiyye, 2004.
• İbn Kesir, Ebu’l Fidâ İsmâil b. Ömer el-Kureşî (774/1372). el-Bidâye ve’n Nihâye. thk. Ali Şîrî. Dârü İhyâü’t Türâsi’l Arabî, ts.
• İbn Kuteybe, Ebî Muhammed Abdulah b. Müslim (276/889). el-Meârif. thk. Servet Ukkaşe. Kahire: Darü’l Meârif, 4. Basım, ts.
• İbn Kuteybe, Ebî Muhammed Abdulah b. Müslim (276/889). Uyunü’l-Ahbar. thk. Yusuf Ali Tavil. Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1986.
• İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezid er-Rebei el-Kazvini 273/887. Sünenu İbn Mace. 2 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992/1413.
• İbn Sa’d, Muhammed b. Sa’d b. Meni’ Zühri (230/845). Kitâbü’t-Tabakâti’l-Kebîr. thk. Ali Muhammed Ömer. 10 Cilt. Kahire: Mektebe Hancı, 2001/1421.
• İbn Şebbe, Ebû Zeyd Ömer b. Şebbe b. Abide Nemeri (262/876). Tarihü’l-Medîneti’l-Münevvere, Ahbarü’l-Medineti’l-Münevvere. thk. Fehim Muhammed Şeltu. 4 Cilt. Cidde: Dârü’l-İsfahani, 2. Basım, 1973.
• İbn-i Hişam, Ebû Muhammed Cemaleddin Abdülmelik (213/828). Siyer. çev. Hasan Ege. 4 Cilt. İstanbul: Kahraman Yayınları, 1985.
• İbnü’l Cevzî, Cemâlü’d Din Ebü’l Ferec Abdurrahman b. Ali b. Muhammed (597/1201). el-Muntazam fî Târîhi’l Ümemi ve’l Mülûk. thk. Muhammed Abdulkadir Atâ. Beyrut: Darü’l Kütüb el İlmiyye, 1992.
• İbnü’l-Esîr, Ebu’l Hasen Ali b. Ebi’l Kerem Muhammed b. Muhammed b. Abdülkerîm b. Abdülvahid eş-Şeybânî el-Cezerî (630/1232). Üsdü’l Gabe fi Ma’rifeti’s Sahâbe. thk. Ali Muhammed Muavviz. Darü’l Kütübü’l İlmiyye, 1415/1994.
• Karaman, Hayrettin. Mukayeseli İslâm Hukuku. İstanbul: İz Yayıncılık, 7. Basım, 2001.
• Kurtubî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Ebi Bekir b. Ferah el-Ensarî el-Hazreci Şemsüddin (671/1272). Câmiü’l Ahkâm-Tefsirü’l Kurtubî. thk. Ahmed el-Berdûnî, İbrahim Atfiş. Mısır: Darü’l Kütüb el-Mısriyye, 1964.
• Mâlik b. Enes, Ebû Abdullah el-Asbahi el-Himyeri (179/795). el-Muvattâ. 2 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
• Mûsa b. Ukbe, Ebû Muhammed Musa b. Ukbe b. Ebû Ayyaş Esedi (141/758). el-Meğâzî. thk. Muhammed Bakşiş Ebû Malik. Fas: İbn Zehr Üniversitesi, 1994.
• Mûsulî, Ebû Ya’lâ Ahmed b. Ali b. el-Müsenna b. Yahya b. İsa b. Hilal et-Temimi (h.307). Müsned. thk. Hüseyin Selim Esed. Dimeşk: Darü’l Me’mun, 1984.
• Münâvî, Zeynüddin Ahmed b. el-Med’uv bi Abdurra’uf b. Tâc el-Ârifîn b. Ali b. Zeyd el-Âbidin (1031/1621). Feyzü’l Kadîr Şerhü’l Kadîr. Mısır: Mektebetü’t Ticâriyye, 1356/1937.
• Müslim, Ebü’l-Hüseyin Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî (261/875). Sahîh. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. İstanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• Nesâî, Ebû Abdurrahman Ahmed b. Ali b. Şuayb (303/915). es-Sünenü’l-Müctebâ. 8 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• Nüveyrî, Şihâbu’d-Din Ahmed b. Abdulvehhab (733/1332). Nihâyetü’l Ereb. thk. Müfid Kamiha - Dr. Hasan Nuruddin. Beyrut: Daru’l Kütübü’l İlmiyye, 2004.
• Öner, Abdulkerim. “Aile İçi İletişimde Tarafların Birbirlerini Dinleme Ve Anlama Tahammülünde Hz. Peygamber’in Örnekliği”. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 25 (19 Ekim 2020), 169-182.
• San’ânî, Ebû Bekr Abdürrezzâk b. Hemmâm Abdürrezzâk (211/827). el-Musannef. thk. Habiburrahman A’zami. Beyrut: el-Meclisü’l-İlmî, 2. Basım, 1403.
• Söylemez, Mahfuz. “Hz. Peygamber’in (sas) Bir Günü Üzerine”. Hz. Peygamber (sas) Döneminde Gündelik Yaşam. ed. Adnan Demircan. İstanbul: Siyer Yayınları, 2015.
• Taberânî, Süleyman b. Ahmed b. Eyyub b. Matir el-Lahmî Ebü’l Kâsım (360/970). el-Mu’cemü’l Kebir. thk. Hamdi b. Abdülmecid es-Selefî. Kahire: Mektebetü İbn Teymiyye, 2., ts.
• Taberânî, Süleyman b. Ahmed b. Eyyûb b. Matir el-Lahmî Ebü’l Kâsım (360/970). Mu’cemü’l Evsât. thk. Tarık b. Avzullah b. Muhammed. Kahire: Darü’l Haremeyn, ts.
• Taberi, Ebû Cafer İbn Cerir Muhammed b. Cerir b. Yezid, 310/923. Tarihi’r-Rüsûl ve’l-Mülûk. thk. Muhammed Ebu’l Fadl İbrahim. Mısır: Daru’l Marife, 2. Basım, ts.
• Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre es_Sülemi (279/892). Câmiü’t-Tirmizî. 8 Cilt. Istanbul: Çağrı Yayınları, ts.
• Vâkıdî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ömer el-Eslemi (207/823). el-Meğazi. thk. Marsden Jones. 3 Cilt. Darü’l Kütüb, 3. Basım, 1984.
• Yazır, Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Azim Yayıncılık, ts.
• Yeniçeri, Celal. Hazreti Muhammed ve Yaşadığı Hayat : Peygamber, Devlet Başkanı, Aile Reisi. İstanbul: İFAV Yayınları, 2015.
• Yılmaz, Muhammet. “Medeni Surelerde Hz. Peygamber’in Aile Yapısından Örnekler”. 10. Tefsir Akademisyenleri Buluşması. Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Belediyesi Yayınları, ts.
• Zehebî, Şemsu’d Din Ebu Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Osman b. Kaymaz (748/1347). Târîhü’l İslâm ve Vefeyâtü’l Meşâhîri ve’l A’lâm. thk. Ömer Abdüsselam et-Tedmûrî. Beyrut: Darü’l Kitabü’l Arabiyye, 1993.