Zemahşennin, İslâm ilimleri ile Arap
dili ve belagati konusundaki yetkinliği, bütün ilim erbabmca kabul edilmiştir.
O, toplumun dertleriyle ilgilenmeyen, sadece ilimle uğraşan ve toplumdan soyut
münzevi hayat yaşayan biri değildir. Onun yazdığı“Atvâku’z-Zeheb
fi’l-Mevâ'iz ve’l-Hutab”, “el-telimu’n-Nevâbiğ’ ve “Makâmât” adlı
eserleri, onun, toplumun merkezinde bulunduğuna dair en büyük kanıttır.
Zemahşerî, adı geçen eserlerinde birey ve toplumu inşa veya imha eden kalıcı
özelliklere değinmiştir. Her üç eser, içerik olarak birbirine yakın, hatta
birbirini tamamlayıcı formattadır. O, eserlerinde kimi zaman bireye, kimi zaman
topluma kimi zaman ise idare erkine sahip otoritelere seslenmiştir. Zemahşerî,
birey ve toplumu sihir, fal, şan şöhretten sakındırma; âlim kimseyi ilmiyle
amel etme; idareciyi de adam kayırma, zulüm, rüşvet, zimmet, irtikâp ve yüz
kızartıcı suçlar hakkında uyarmıştır. Bu konuda gelecek tepkilerden ürkmemiş;
çok sevecen ve babacan bir tavırla meramını açıkça ifade etmiştir. Onu, çok
yönlü bir âlim olarak değerlendirmenin yanı sıra bir davetçi, bir kılavuz ve
bir rehber olarak da görmek mümkündür.
Biz,
bu çalışmada onun konu edindiği birey ve toplumu imhaya götüren özellikleri ele
alacak, onların analiz ve kritiğini yapacağız.
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 3 Sayı: 5 |