[DIVINE MANIFESTATION AND PERSONAGE OF THE PROPHET IN WORDING OF QUR’AN]

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 6, 0 - 0, 15.06.2017

Aydın Temizer

Öz

Qur’an has a unique style in its wording. With its original style, he
challenged the unbelievers, but even they have been proficient in Arabic
literature, they couldn’t respond to this challenge. Thus, the Qur’an has
proved that it has a unique style in its wording.

The most basic reflection of this fact can be seen in “divine
manifestation” found in the verses and chapters of Qur'an. Additionally, in its
unique style Qur’an, also mentiones the Prophet Muhammad. The personage of the
prophet that emphasized in Qur’an is always dependent on the dominant nature of
the Qur’an which is called “divine manifestation”. These two main features
which situated in unique Qur’anic style present that “The Qur’an is the word of
God and is not a statement of Muhammad.

Anahtar Kelimeler

Qur’an, wording, i‘jaaz, Divine manifestation, personage of the Prophet

KUR’ÂN ÜSLÛBUNDA İLÂHÎ TECELLİ ve NEBEVÎ ŞAHSİYET

Öz

Kur’ân-ı Kerim kendine özgü bir üslûba sahiptir. Bu Özgü üslûbuyla o,
inkârcı muhataplarına ‘kendisinin benzerini ortaya koymaları’ çağrısını yaparak
meydan okumuş; fakat onlar -edebiyatın öncüleri olmalarına rağmen- söz konusu
meydan okumaya karşılık verememişlerdir. Böylelikle Kur’ân, kendisinin beşer
üstü bir üslûba sahip bulunduğunu ispat etmiştir.

Bu gerçeğin en temel yansıması,
Kur’ân üslûbunda hâkim mahiyette var olan “İlâhî Tecelli”dir. Mevzubahis
tecelli, onun her bir ayet ve suresinde yer alır. Kur’ân’ın beşer üstü
üslûbunda ayrıca, onu tebliğ ve tebyîn eden “Nebî”ye de sık sık vurgu yapılır. Bu
vurgunun yapıldığı “Nebevî Şahsiyet”, Kur’ân üslûbunda hâkim mahiyetteki “İlâhî
Tecelli”ye devamlı surette bağımlı konumda bulunur. İnsanüstü üslûbunda yer
alan bu iki temel özellik Kur’ân’ın İlâhî bir söz olduğunu, onu tebliğ ve
tebyîn eden Hz. Muhammed’in (sas.) sözü olmadığını açıkça ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kur’an, üslûp, i‘câz, İlâhî tecelli, nebevî şahsiyet.

Kaynakça

• Abdülbâkî, Muhammed Fuâd, el-Mu‘cemü’l-müfehres li-elfâzi'l-Kur’âni’l-Kerîm, İstanbul 1982.
• Alûsî, Ebu’s-senâ Şihâbuddîn Mahmûd b. Abdullah (ö. 1270/1854), Rûhu’l-meânî fî tefsîri’l-Kur’âni’l-Azîm ve’s-seb‘ı’l-mesânî, (thk. Muhammed Hüseyin Arab), Beyrût: Dâru’l-fikr 1997.
• Bikâî, Ebu’l-Hasan Burhânüddîn İbrahim b. Ömer b. Hasan (ö. 885/1480), Nazmu’d-dürer fî tenâsübi’l-âyât ve’s-süver, Haydarâbâd 1981.
• Bursevî, İsmail Hakkı, (ö. 1137/1725) Tenvîrü’l-ezhân min tefsîr-i rûhi’l-beyân, (ihtisâr ve thk. Muhammed Ali es-Sâbûnî), Dimaşk: Dâru’l-Kalem, 1988.
• Düzenli, Yaşar, Üslûb ve Semantik Açıdan Kur’ân ve Şefaat, İstanbul: Pınar Yayınları 2006.
• Ferrâ, Ebû Zekeriyyâ Yahyâ b. Ziyad b. Abdullah ed-Deylemi (ö. 207/822), Meâni’l-Kur’ân, Beyrût: Alemü’l-Kütüb, 1983.
• Gâlib, Hasan, “et-Tefsîru’l-İlâhî li’l-Kur’ân”, Mecelletü kadâyâ İslamiyye, 1995, sy. 2.
• İbn Âşûr, Muhammed Tâhir b. Muhammed b. Muhammed Tûnusî (ö. 1394/1973), Tefsîrü’t-tahrîr ve’t-tenvîr, Tunus 1984.
• Kurtubî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr (ö. 671/1273), el-Esnâ fî şerhi esmâi’llâhi’l-hüsnâ ve sıfâtihî, (thk. Salih Atıyye Hatmani) Bingazi: Cem‘iyyetü’d-da‘veti’l-İslâmiyye el-âlemiyye 2001.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr Muhammed b. Mahmud (ö. 333/944), Te’vîlâtü ehli’s-sünne, (thk. Fatıma Yusuf el-Haymî), Beyrut 2004.
• Râfi‘î, Mustafa Sadık, İ‘câzü’l-Kur’ân, Mısır 1961.
• Râzî, Ebû Abdullah Fahreddin Muhammed b. Ömer (ö. 606/1209), et-Tefsirü’l-kebîr=Mefâtîhu’l-gayb, Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1990.
• Süyûtî, Ebu’l-Fadl Celaleddin Abdurrahman b. Ebî Bekr (ö. 911/1505), el-İtkân fî ulûmi’l-Kur’ân, (tlk. Mustafa Dîb Bugâ), Dimaşk: Dâru İbn Kesîr 1987, II, 750.
• Şevkânî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ali b. Muhammed el-Havlânî (ö. 1250/1834), Fethu’l-kadîr: el-Câmi’ beyne fenneyi’r-rivâye ve’d-dirâye min ilmi’t-tefsîr, (thk. Abdurrahman Umeyra), Mansure : Dârü’l-vefa, 1997.
• Temizer, Aydın, ...............Kur’ân’da De Ki Hitabı, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları 2012. ...............Kur’ân Tefsirinde Karine, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları 2016. ...............“Kur’ân’da “Rab” Kavramı Üzerine Semantik Bir Analiz”, Marmara Üniversitesi İlahiyat fakültesi Dergisi, 2013, c. 44, sy. 44.
• Yavuz, Yusuf Şevki, “İ‘câzu’l-Kur’ân”, DİA. (Diyanet İslam Ansiklopedisi), İstanbul 2000.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kasım Carullah Mahmûd b. Ömer b. Muhammed (ö. 538/1144), Tefsirü’l-Keşşâf: el-Keşşâf an hakâikı gavâmidi’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvil fî vucûhi’t-te’vîl, Beyrût: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye 2003.
• Zerkânî, Muhammed Abdülazim, Menâhilü’l-‘irfân fî ulûmi’l-Kur’ân, Beyrut 1995.