يعرِضُ هذا البحثُ موضوع الزخارف البديعية- الشعرية على
وجه الخصوص- في العصرين ( العثماني والمملوكي)، فيذهب إلى أنـَّـــــــــــــــه
لا يمكن فصل المعنى عن المبنى، لأنهما
طرفان لثنائية يكمِّل بعضُها الآخر، فلا يمكن أنْ يقتصرَ الفنُّ على أحدهما لكيلا
يتَّصِفَ بالعُقم والجمود، ومن ثم الموت.
ثم يناقش
البحث هذه القضية من خلال المقارنة بين فن الزخرفة الإسلامية والشعرية، فيذهب إلى
أن فن الزخرفة البديعية اقتصر على المبنى دون المعنى، فغدا شكلاً من غير مضمون،
وما ذلك إلا لأن الشاعر راح يلهث وراء كلمات بعينها ولو لم تفِ بالمعنى المنشود في
الشعر.
الكلمات المفتاحية: الزخرفة، التلاعب اللفظي، الشكل, المضمون، المعنى.
Bu çalışma Osmanlı ve Memluk dönemi, anlamsal ve yapısal
açıdan süsleme sanatını (özellikle şiirsel süslemeyi) ele almakta, anlam ve
yapının birbirinden ayırt edilmesinin mümkün olmadığını ortaya koymaktadır.
Nitekim anlam ve yapı bir birlerini tamamlayan bir ikilemin iki yönünü
oluştururlar. Sanat da bu ikisinden birine indirgenemez. Aksi takdirde kısır,
donuk ve nihayetinde ölü hale gelir.
Araştırma
bu sorunu İslami süsleme ve sözsel (şiirsel) süsleme sanatları arasında
karşılaştırma yaparak ele almakta, süsleme sanatının yapıyla yetindiğini,
anlamsız şekle yöneldiğini ortaya koymaktadır. Bundaki gaye şairin kelimelerin
şiirdeki anlamını dikkate almadan sadece yapıdaki konumunu önemsediğini
göstermektedir.
This study
sheds light on embellishment between form and content that can’t be separated
from each other otherwise, art would be sterile stagnant then dead, so art
can’t be restricted to one of them. The study discusses through the art of
embellishment the relationship between form [represented by poetry and the
pronunciational manipulation within] and content, also this study focuses on
the art of Islamic embellishment that cares about both structure and meaning
unlike the poetic embellishment which ignored the meaning and became only an
art without content.
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 4 Sayı: 7 |