Antigone’nin Kardeşlik Hakkı: Etik ve Politik Birlik Tahayyülü için Bir Giriş
Öz
Bu çalışma, Sophokles’in Antigone adlı tragedyasını etik ve politik birlik bağlamında yeniden okumayı amaçlamaktadır. Antigone’nin eylemlerini yalnızca aile bağlarına indirgemek yerine, Antik Yunan’daki hane ve polis (devlet) arasındaki geçişkenliği sağlayan kardeşlik çerçevesinde inceleyecektir. Kardeşlik, sadece bir akrabalık ilişkisi değil, aynı zamanda etik ve politik sorumluluğun taşıyıcısı olarak ele alınacaktır. Antigone’nin eylemlerini de bireysel sadakat ve erkek egemen topluma isyan olarak ele almaktan ziyade, bu eylemlerin Antik Yunan’da hem hanedeki hem de polis’teki birliği amaçlayan değerlerin temsili olduğu ileri sürülecektir. Antigone’nin eylemlerini bu ikili yapı çerçevesinde değerlendiren çalışma, Antik Yunan’da hanenin ve kardeşlik hukukunun etik ve politik birlik inşasındaki rolünü ön plana çıkaracak ve böyle bir okumanın açabileceği yeni bağlamlara işaret edecektir.
Etik Beyan
Bu araştırma etik beyan gerektirmemektedir.
Destekleyen Kurum
Yazar bu çalışma için finansal destek almadığını beyan etmiştir.
Teşekkür
Yazar teşekkür beyan etmemiştir.
Kaynakça
- Aristoteles. (1999). Eudemos’a etik. (Çev. Saffet Babür). Dost Kitabevi Yayınları.
- Aristoteles. (2018). Politika. (Çev. Furkan Akderin). Say Yayınları.
- Aysever, L. R. (2012). Antigone’nin muhalefeti ya da muhalefet etmenin tarzları üzerine. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 29(2), 13-44.
- Butler, J. (2007). Yaşam ile ölümün akrabalığı: Antigone’nin iddiası. (Çev. Ahmet Ergenç). Kabalcı Yayınevi.
- Freud, S. (2020). Totem ve tabu. (Çev. Zehra Aksu Yılmazer). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Hegel, G. W. F. (1991). Hukuk felsefesinin prensipleri. (Çev. Cenap Karakaya). Sosyal Yayınları.
- Hegel, G. W. F. (2022). Tinin görüngübilimi. (Çev. Aziz Yardımlı). İdea Yayınevi.
- Honig, B. (2013). Antigone, interrupted. Cambridge University Press.
- Irigaray, L. (1985). Speculum of the other woman. Cornell University Press.
- Lacan, J. (1997). The ethics of psychoanalysis: 1959-1960 (Book VII). (Çev. Dennis Porter). W. W. Norton & Company.
- Robert, W. (2010). Antigone’s nature. Hypatia, 25(2), 412-436.
- Schmitt, C. (2006). The nomos of the earth in the international law of jus publicum Europaeum. (Çev. G. L. Ulmen). Telos Press Publishing.
- Sophokles. (2016). Oidipus Kolonos’ta. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Sophokles. (2018). Kral Oidipus. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Sophokles. (2019). Antigone. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Steiner, G. (1996). Antigones. Yale University Press.
- Walsh, K. (2008). Antigone now. Mosaic: An Interdisciplinary Critical Journal, 41(3), 1-13.
- Žižek, S. (2016). Antigone’nin üç yaşamı. (Çev. Erkan Ünal). Encore Yayınları.
Antigone's Right to Brotherhood: An Introduction to the Imagination of Ethical and Political Unity
Öz
This study aims to reexamine Sophocles’ tragedy Antigone in the context of ethical and political unity. Rather than limiting Antigone’s actions solely to familial connections, this analysis will be conducted through the lens of brotherhood, which provides the transitivity between the household and the polis (state) in Ancient Greece. The brotherhood will be analyzed not only as a kinship but also as the custodian of ethical and political accountability. Rather than individual loyalty and rebellion against a male-dominated society, it will be argued that Antigone’s actions are a representation of the values that strive for cohesion within both the household and the polis in Ancient Greece. By evaluating Antigone’s actions within the framework of this dual structure, the study will foreground the role of the household and the law of brotherhood constructing ethical and political unity in Ancient Greece, while also highlighting new contexts that such a reading can open up.
Etik Beyan
This study does not require ethics committee approval.
Destekleyen Kurum
The author declares that this study received no financial support.
Teşekkür
The author declares no acknowledgment.
Kaynakça
- Aristoteles. (1999). Eudemos’a etik. (Çev. Saffet Babür). Dost Kitabevi Yayınları.
- Aristoteles. (2018). Politika. (Çev. Furkan Akderin). Say Yayınları.
- Aysever, L. R. (2012). Antigone’nin muhalefeti ya da muhalefet etmenin tarzları üzerine. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 29(2), 13-44.
- Butler, J. (2007). Yaşam ile ölümün akrabalığı: Antigone’nin iddiası. (Çev. Ahmet Ergenç). Kabalcı Yayınevi.
- Freud, S. (2020). Totem ve tabu. (Çev. Zehra Aksu Yılmazer). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Hegel, G. W. F. (1991). Hukuk felsefesinin prensipleri. (Çev. Cenap Karakaya). Sosyal Yayınları.
- Hegel, G. W. F. (2022). Tinin görüngübilimi. (Çev. Aziz Yardımlı). İdea Yayınevi.
- Honig, B. (2013). Antigone, interrupted. Cambridge University Press.
- Irigaray, L. (1985). Speculum of the other woman. Cornell University Press.
- Lacan, J. (1997). The ethics of psychoanalysis: 1959-1960 (Book VII). (Çev. Dennis Porter). W. W. Norton & Company.
- Robert, W. (2010). Antigone’s nature. Hypatia, 25(2), 412-436.
- Schmitt, C. (2006). The nomos of the earth in the international law of jus publicum Europaeum. (Çev. G. L. Ulmen). Telos Press Publishing.
- Sophokles. (2016). Oidipus Kolonos’ta. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Sophokles. (2018). Kral Oidipus. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Sophokles. (2019). Antigone. (Çev. Ari Çokona). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
- Steiner, G. (1996). Antigones. Yale University Press.
- Walsh, K. (2008). Antigone now. Mosaic: An Interdisciplinary Critical Journal, 41(3), 1-13.
- Žižek, S. (2016). Antigone’nin üç yaşamı. (Çev. Erkan Ünal). Encore Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kadın Araştırmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 27 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 26 Mayıs 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 11 Sayı: 1 |
Yayıncı
Küçük Çamlıca Mh. Kısıklı Cd. No: 112/A Üsküdar / İstanbul / TÜRKİYE
+90 (216) 325 03 07
KADEM Kadın Araştırmaları Dergisi’nde yayımlanan makalelerde ifade edilen görüş ve değerlendirmeler yalnızca yazar(lar)ın sorumluluğundadır; derginin editöryal kurulu ya da yayıncısı bu görüşleri benimsemek zorunda değildir. Dergide yer alan herhangi bir ürün, kurum veya hizmet adı üzerinden açık ya da örtük bir onay veya garanti verildiği anlamı çıkarılamaz.
Makalelerle birlikte gönderilen görseller (tablo, grafik, fotoğraf, şekil vb.) özgün olmalı ya da daha önce yayımlandıysa, hem basılı hem de dijital ortamda kullanılmak üzere, eser sahibinden alınmış yazılı izinle birlikte sunulmalıdır. Bu izinlerin temininden yazar(lar) sorumludur.
Dergiye gönderilen ve yayımlanmak üzere kabul edilen makaleler için yazarlardan herhangi bir ücret talep edilmez. Aynı şekilde, kabul edilen ya da yayımlanan makaleler karşılığında yazarlara herhangi bir ödeme yapılmaz. Makalelerin yeniden basımı gibi talepler yazarın kendi sorumluluğundadır.
KADEM Kadın Araştırmaları Dergisi, akademik bilginin herkes tarafından erişilebilir olmasını önemser. Bu nedenle, yayımlanan tüm içerikler (metin ve görseller), aksi belirtilmedikçe, Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası (CC BY-NC-ND 4.0) lisansı kapsamında erişime sunulur. Bu lisans, içeriğin kaynak gösterilerek, ticari olmayan amaçlarla ve üzerinde herhangi bir değişiklik yapılmaksızın kullanılmasına izin verir. Ticari kullanım talepleri için lütfen dergiyle iletişime geçiniz.