This study reconsiders the Eurocentric assumptions of science communication through the Ottoman context, offering an alternative historical perspective. It focuses on the Çiftçiler Derneği Mecmuası (1916–1919), a key agrarian journal in the late Ottoman period, which aimed to disseminate modern agricultural knowledge to farmers with the language of farmers. Within the broader framework of Tanzimat-era modernization, and especially following the Second Constitutional Era, such publications functioned as tools for communicating state-endorsed scientific reforms to the peasantry. Using MAXQDA 2024, the journal’s content is analyzed through critical discourse analysis to uncover the shifting rhetorical strategies across time. The analysis reveals a shift from a contextual model, characterized by the integration of religious references, local cultural elements, and national identity during the years 1916 to 1917, toward a top-down deficit model that began to dominate in the latter half of 1918, marked by expert authority. This reverse shift challenges the assumption that science communication follows a universal, stage-based trajectory. The Ottoman case demonstrates that science communication is shaped by historical context, socio-cultural codes, and political conditions, evolving in plural, non-linear forms. This suggest that science communication needs to be approached not through Eurocentric fixed models but locally grounded, historically situated perspectives.
Science Communication Eurocentrism Ottoman Modernization Agricultural Extension Çiftçiler Derneği Mecmuası
Bu çalışma, bilim iletişiminin Batı merkezli ve doğrusal ilerleme varsayımını Osmanlı bağlamında yeniden değerlendirerek alternatif bir tarihsel perspektif önermektedir. Tanzimat ile ivme kazanan modernleşme süreci, tarımsal üretimin rasyonelleşmesini hedeflemiştir. II. Meşrutiyet sonrasında yayımlanan ziraî yayınlar bu politikaların bir uzantısı olarak, çiftçiye bilimsel bilgi aktarmayı amaçlamıştır. Bu mecmualar arasında yer alan Çiftçiler Derneği Mecmuası ise (1916–1919) modern tarım bilgisini çiftçi diliyle aktaran özgün bir örnek olarak ele alınmıştır. Mecmua içerikleri, MAXQDA 2024 yazılımı kullanılarak eleştirel söylem analiziyle incelenmiştir. Bu sayede, mecmuanın bilim iletişimi stratejisinin hangi söylemler üzerinden inşa edildiği, bu söylemlerin yayımlandıkları tarihsel bağlamlar doğrultusunda nasıl bir dönüşüm geçirdiği ortaya konmuştur. Bu çerçevede 1916–1917 sayılarında yerel kültürel kodları, dini referansları ve toplumsal aidiyeti harmanlayan bağlamsal modelin egemen olduğu; 1918’in ikinci yarısından itibaren ise yukarıdan aşağı kurulan uzman merkezli eksiklik modeline geçildiği belirlenmiştir. Bu yönüyle çalışma, bilim iletişimi modellerinin evrensel ve ardışık biçimde ilerlediğini öne süren Batı merkezli varsayımın, incelenen örnek özelinde Osmanlı tecrübesiyle örtüşmediğini göstermekte; bu modellerin özgün tarihsel ve toplumsal koşullar doğrultusunda ileri ya da geri yönlü salınımlar sergileyebileceğini ortaya koymaktadır.
Bilim İletişimi Batı-merkezcilik Osmanlı Modernleşmesi Tarımsal Yayım Çiftçiler Derneği Mecmuası
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Toplumu |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ekim 2025 |
Gönderilme Tarihi | 23 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 12 Eylül 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 10 |
Kadim'de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır. Bilimsel araştırmaları kamuya ücretsiz sunmanın bilginin küresel paylaşımını artıracağı ilkesini benimseyen dergi, tüm içeriğine anında açık erişim sağlamaktadır. Makalelerdeki fikir ve görüşlerin sorumluluğu sadece yazarlarına ait olup Kadim'in görüşlerini yansıtmazlar. Kullanım Şartları ve Gizlilik Politikası