Pirdengî di Romana Mîrname ya Jan Dost de

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 1-2, 93 - 107, 19.12.2017

Ümran Altınkılıç

Öz

    Teoriya pirdengiyê ya Mîxaîl Mîxaîlovîç Baxtîn (1895-1975) di teoriya romanê de cihekî giring digire. Pirdengî têkildarî serbixwetiya lehengan e di romanê de; di romaneke pirdeng de leheng ne objeya nivîskêr in, subjeyên gotara xwe ne û tevî nerîn û îdeolojiya xwe di romanê de cih digirin û bi vî awayî otorîteya nivîskarî lawaz dibe. Di vê xebatê de bi amraza vê çemkê hat vekolîn bê di romana Jan Dost Mîrnameyê de leheng çawa ligel cîhana xwe û nerîna xwe ya li cîhanê hatine nimandin û roman çendî vekirî ye.

Anahtar Kelimeler

Baxtîn, Jan Dost, roman, pirdengî, Mîrname

Kaynakça

• ALAN, Remezan (2009), Bendname, Stembol: Avesta.
• ALAPATT, Nisha Francis (2002), Polyphony and Fiction: A Reading of James Joyce’s Ulysses, Kottayam: Mahatma Gandhi University, English Literature School of Letters, (Teza Doktorayê ya neçapkirî).
• BAHTİN, Mihail Mihailoviç (2004), Dostoyevski Poetikasının Sorunları, (wer. Cem Soydemir), İstanbul: Metis.
• BAKHTIN, Mikhail Mikhailovich (1999,) Speech Genres and Other Late Essays, Austin: University Of Texas.
• BOOTH, Wayne C. (2012), Kurmacanın Retoriği, (wer. Bülent O. Doğan), İstanbul: Metis.
• BRANDIST, Graig (2011), Bahtin ve Çevresi, (wer. Cem Soydemir), Ankara: Doğu Batı.