KURUM BAKIMINDA KALMIŞ KİŞİLERİN AİLEYE DAİR DÜŞÜNCELERİ

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 1, 75 - 96, 30.06.2020

Hüseyin Çayır

Öz

ÖZ: Kurum bakımı özellikle küçük yaşlardaki çocuklar için temel güven, ait olma ve sevgi ihtiyacını karşılayamamaktadır. Son yıllarda ülkemizde devlet, çocukların korunma sorumluluğunu maliyet ve verimlilik gibi nedenlerle Batı’da olduğu gibi koruyucu aile ve evlatlık modellerini yaygınlaştırarak toplum ile paylaşmaya çalışmaktadır. Bu doğrultuda hazırlanan çalışmanın amacı, kurum bakımında kalmış kişilerin aileye yönelik düşünce ve görüşlerini; koruyucu aile ve evlatlık modellerine dair tutum ve yaklaşımlarını, alandaki sorunları ve beklentilerini incelemektir. Nitel araştırma yöntemi ile tasarlanan çalışmada kurum bakımında kalmış kişiler ile derinlemesine görüşmeler yapıldı. Çalışma grubu, bakım kurumlarında 5395 sayılı kanun kapsamında koruma altına alınmış ve 3413 sayılı kanun kapsamında işe yerleştirilen 20 kişiden oluşmaktadır. Verilerin çözümünde betimsel analizi kullanıldı.. Kurum bakımında kalan kişilerin yakınlarının kurum bakımında kalmalarını istemedikleri ve yaşadıkları aile yoksunluğunun sonraki hayatlarında yakın hissettiklerine bağlanmayı artırdığı belirlenmiştir. Kendilerinin koruyucu aile ve evlat edinmeyi düşünmediklerini ve sorumluluk almaya yatkın olmadıklarını fakat aile merkezli modellerin önemli olduğunu belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Kurum Bakımı, Koruyucu Aile

Kaynakça

• Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 10,19, 2018 tarihinde Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü:http://cocukhizmetleri.aile.gov.tr/data/544e2899369dc318044059c3/2017. adresinden alındı Atlı, A., & Kutlu, M. (2008). Çocuk Yuvaları ve Yetiştirme Çalışan Personelin Empatik Düzeyleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 41-56. ÇHGM. (2015, Ocak 1). 04 27, 2015 tarihinde Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü: http://cocukhizmetleri.aile.gov.tr/data/544e2899369dc318044059c3/ocak.pdf adresinden alındı Ekici, Y. (2015). Geçmişten Günümüze çocukların korunması uygulamaları üzerine bir inceleme. s. 54. Erdoğan, B. (2018, 10 19). Hayat sende sitesi : https://www.hayatsende.org/blog/yasam/yetimhaneler-bebekleri-nasil-oldurur-205.html adresinden alındı Goffman, E. (2015). Tımarhaneler. (E. Arıcan, Çev.) Ankara: Heretik yayınları. Gökçe, H. (2017). Bir Sosyal Politika Olarak Evlât Edindirmenin Toplumsal Direnç Kaynakları. Uluslararası Beşeri ve Sosyal Bilimler İnceleme Dergisi, 1(1), 19-38. İnak, A. (2018). Kurum Bakım Hizmetinden Yararlanmış Bireyler Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma: Bingöl Yetiştirme Yurdu Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 8(15). İnsan hakları evrensel bildirgesi. (2002). 12 10, 2017 tarihinde www.danistay.gov.tr: http://www.danistay.gov.tr adresinden alındı Işıkçı, Y. M., & Karatepe, S. (2016). Türkiye’de Çocuğa Yönelik Sosyal Politika Uygulamaları ve Tarihsel Analizi. Akademik Yaklaşımlar Dergisi Journal Of Academıc Approaches , 7(1), 70-85. Kalaycı, H. (2007). Yetiştirme Yurtlarındaki Çocuklarda Sosyal Dışlanma Riski (Tokat Ve Turhal Örneği). SAÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmış Doktora Tezi, s. 400-416. Karabekir, H. M. (2010). Yetiştirme Yurtları Örneğin De Sosyal Hizmet Uzmanlarının Sosyal Hizmet Değerlerini Mesleki Uygulamalarına Aktarışı. Hacettepe üniversitesi yayınlanmış tez. Karataş, Z. (2017). Bağlanma Kuramı Açısından Kurum Bakımının Çocuklar Üzerindeki Etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(54), 867-875. Karatay, A. (2018). Erken Cumhuriyet Dönemi Korunma Muhtaç Çocuklar Politikası . İstanbul : Kriter Yayınevi Kesen, N. F., & Daşbaş, S. ( 2013). Çocuk yuvası ve yetiştirme yurdu deneyimi olan yetişkinlerin şiddet eğilimi Üzerine Bir Araştırma. 5. Uluslar arası Risk Altında ve Korunması Gereken Çocuklar Sempozyumunda da sözlü sunulmuş ve özet bildiri olarak yayımlanmıştır, (s. 73-85). Antalya. Kesgin, B. (2016). Kamu Sorumluluğunda Sosyal Hizmet . İstanbul : Açılım Yayıncılık. Suğur, N., & Doğru, E. S. (2012). Koruma Altındaki Çocukalrın Aile ve Devlet Algıları Üzerine Bir Arştırma. Ankara Üniversitesi SBF Dergis, 115-135. Şimşek, N., & Tel, H. (2017). Yapılandırılmış Bir Eğitimin Sosyal Hizmetler Kurumu’ndan Yardım Almakta Olan Ergenlerin Öfke Kontrolü, Atılganlık Ve Benlik Saygısı Düzeyine Etkisi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi / Balıkesır Health Scıences Journal, 6(1), 22-29. TBMM. (2010). www.tbmm.gov.tr. 12 6, 2017 tarihinde Çocuk Koruma Kanununa Göre Verilen Koruyucu Ve Destekleyici Tedbir: https://www.tbmm.gov.tr adresinden alındı Tekin, H. H. (2006). Nitel Araştırma Yönteminin Bir Veri Toplama Teknigi Olarak Derinlemesine GörüşmE. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(13), 103-116 Tuncer, B., & Erdoğan, T. (2018). Korunma Muhtaç Çocuklar Ve Korunma Muhtaç Çocuklara Sağlanan Bakım Yöntemleri. Uluslar Arası Bilimsel Araştırma Dergisi, 520-524. Varol, B. (2017). Kurum Bakımı Deneyimi Olan Yetişkinlerin İş Yaşamına UyumlarI. T.C. Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstġtüsü Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Webb, N. B. (2017). Çocuklar ile Sosyal Hizmet Uygulaması. Ankara: Nika Yayınları . www.koruyucuaile.gov.tr. (2001, 11 22). 11 29, 2017 tarihinde koruyucu aile: http://www.koruyucuaile.gov.tr adresinden alındı www.mevzuat.gov.tr. (1995, 11 13). 10 20, 2018 tarihinde Yetiştirme Yurtlarının Kuruluş Ve İşleyişine İlişkin Yönetmelik: http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.4434&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch= adresinden alındı Yazıcı, E. (2013). Türkiye’de Korunma Muhtaç Çocuklara Yönelik Sosyal Hizmetler: Kurum Bakım Hizmetinden Yararlanmış Bireyler Üzerine Bir Araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bölömler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi Ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı Çalışma Ekonomisi Ve Endüstri İlişkileri Programı Doktora Tezi. Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin yayıncılık. Yolcuoğlu, G. (2012). Bir Yetiştirme Yurdu Öyküsü. Ankara: SABEV yayınları. Yörükoğlu, A. (1989). Değişen Toplumda Aile Ve Çocuk. İstanbul : Özgür Yayıncılık .