Velâyet, hukuk dilinde başkaları adına onların rızası alınmaksızın hukukî işlemde bulunma yetkisini ifade ederken, fıkıh terimi olarak “rızası olup olmadığına bakılmaksızın bir sözün başkası adına geçerli ve sonuç doğurucu kılınması” şeklinde tarif edilmektedir. İslâm Aile Hukukunda ise eksik ehliyetli ve ehliyetsizlerin bir yakını tarafından rızaları alınarak veya alınmaksızın evlendirilme yetkisini ifade eder. Bu araştırmanın konusu velâyet, husûsen Şâfiî mezhebi özelinde ve detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Bilindiği üzere Şâfiî mezhebinde konu hakkındaki delillerden ötürü âkil, bâliğ ister kız olsun ister dul kadın olsun velî olmadan kendi irade beyanıyla nikâh akdi yapamazlar. Veliye verilen bu yetkinin kötüye kullanılmaması amacıyla bazı şartlar öne sürülmektedir. Birincisi, velî ile kız arasında açık seçik bir düşmanlık söz konusu olmamalı. İkincisi, evlendirilecek erkek ile aralarında denklik olması gerekir. Üçüncüsü ise erkeğin mehr-i muacceli verme imkânının bulunması gerekmektedir. Bu şartlar, mezhep literatüründe birçok kaynakta yer almaktadır. Dolayısıyla araştırmada zikredilen şartlar üzerinde ayrıca durulup bunlar detaylandırılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2021 |
Gönderilme Tarihi | 11 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 8 Sayı: 15 |