Öz
Beyin ölümü; beyin ve beyin sapı reflekslerinin geri dönüşümsüz olarak kaybı ile karakterize intrakraniyal dolaşımın durduğu klinik bir durumdur. Beyin ölümü gerçekleşen adli olgularda organ ve doku nakli işlemleri sırasında bazı adli ve hukuki sorunlar karşımıza çıkabilmektedir. Bu sunumda organ ve dokuları uygun olduğu halde birtakım hukuki engeller nedeni ile kullanılamayan bir olgunun durumu paylaşılarak yasal sorunlara dikkat çekilmesi lanmıştır.Bilinen bir hastalığı olmadığı halde acil servise asistoli ile getirilen hastada izlem süresince ölümünü açıklayacak bir neden bulunamadı. Yatışının 3. gününde beyin ölümü tesbiti yapılarak aileye bildirildi. Görüşmelerde organ ve doku nakli için onam alınarak donör bakımına geçildi. Adli tabip ve nöbetçi savcılığa durum bildirildi. Ancak adli tabipçe yapılan muayene ve incelemeler sonucunda ‘‘ hukuken yaşıyor ’’ kanaatine varıldığından hastadan herhangi bir organ alınmasına izin verilemeyeceği yönünde kanaat belirten tutanak tutuldu. Organlar canlılığını korumasına rağmen olumsuz bu karar nedeni ile kullanılamadı.Sonuç olarak şüpheli adli vakalar nedeni ile‘’alıcı hastaların yüksek yararı prensibi’’ göz önüne alınarak yeniden yasal düzenlemelere gidilmesi gerektiğini düşünmekteyiz
Anahtar Kelimeler
Öz
Brain death is a clinical entity in which intracerebral circulation stops and characterized by irreversible loss of brain and brainstem reflexes. Some forensic and legal problems may arise during organ and tissue transplantations from forensic cases with brain death. In this case report, we aimed to present a case that could not be used as a transplantation donor owing to some legal problems despite presence of favorable organs and tissues, and draw attention to legal problems. A patient without any previous disease was brought to emergency room with cardiac asystole, and any reason for her condition could not be determined during her follow up. Brain death was confirmed on the third day of her hospitalization, and her family was informed. The family’s consent was obtained for organ and tissue transplantation, and the patient was given donor care. Forensic physician and district attorney on call were also informed. However, the forensic physician was convinced that the patient was “legally alive”, and he prepared a written report indicating that the patient was not suitable as an organ donor. The organs of the patient could not be used although they were healthy and suitable for transplantation.In conclusion, we suppose that new legal regulations are needed enabling the usage of suspicious forensic cases as organ donors for “high benefit of organ recipients”.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA34BE72RA |
|---|---|
| Bölüm | Olgu Sunumu |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Kasım 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Yıl: 2016 Sayı: 3 |