Toraks Travması: 440 Olgunun Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 2, 97 - 102, 01.08.2019

Miktat Arif Haberal Özlem Şengören Dikiş Erkan Akar

Öz

Amaç: Günümüzde halen 40 yaş altı ölüm nedenleri arasında travma önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalışmada sekiz yıllık süre içerisinde merkezimizde izlenen toraks travmalı olgular değerlendirildi. Materyal ve Metot: Çalışmaya 2011-2017 tarihleri arasında toraks travması nedeniyle merkezimizde tedavi edilen 16 yaş üzerindeki 440 hasta ( 385 erkek, 55 kadın; ortalama yaş 43.2 dağılım 17-89) alındı. Hastalar yaş, cinsiyet, travma etyolojisi, klinik bulgular, eşlik eden yaralanmalar, ameliyat endikasyonları, uygulanan cerrahi girişimler, gelişen komplikasyonlar ve mortalite açısından incelendi. Bulgular: Olgularımızın 385’i (%87.5) erkek, 55’i (%12.5) kadın olup, yaş ortalaması 43.2 (17-89) yıl idi. Künt toraks travmalı olgularımızın 202’si (%58.6) izole travma iken, 143’ü (%41.4) multipl travmaydı. Penetran toraks travmalı olgularımızın 88’i (%92.6) izole toraks travması iken, yedi (%7.4) olguda ise multipl yaralanma mevcuttu. Künt toraks travmalarının nedenleri motorlu araç kazaları, yüksekten düşme, darp, büyük baş hayvanların sebeb olduğu yaralanmalar idi. Penetran toraks travmalarını ise ateşli silah yaralanması ve delici kesici alet yaralanması oluşturuyordu. Toraksın kemik yapı yaralanmalarında en çok tek veya çoklu kosta kırığı tespit edildi. İntratorasik yaralanmalarda ise pnömotoraks ilk sırayı aliyordu. Tedavide en fazla uygulanan cerrahi yöntem tüp torakostomi iken en az uygulanan yöntem ise sternotomi idi. Sonuç: Toraks travmalarında mortaliteyi artıran en önemli neden eşlik eden organ yaralanmalarıdır. Travmalı bir hasta hızlı bir şekilde sistematik olarak değerlendirilmeli ve gereksiz tetkiklerden kaçınılmalıdır

Anahtar Kelimeler

cerrahi; toraks; travma

Kaynakça

• 1. Dakak M. The role of vats in thoracic trauma (our initial clinical experience). Gulhane Med J 2003;45:218–220.
• 2. Jones KW. Thoracic trauma. Surg Clin North Am 1980;60:957–81.
• 3. Basoğlu A, Akdag AO, Calik B, Demircan S. Thoracic trauma: an analysis of 521 patients. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2004;10:42–6.
• 4. Current problems in surgery. Cardiothoracic Trauma. Volume 35;Number 8;August 1998.
• 5. Kaewlai R, Avery LL, Asrani AV, Novelline RA. Multidetector CT of blund thoracic trauma. Radiographics 2008;28(6):1555–1570.
• 6. Er M, Işık AF, Kurnaz M, Çobanoğlu U, Sağay S, Yalçınkaya İ. Göğüs travmalı 424 olgunun sonuçları. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2003;9:267–274.
• 7. Eren MN, Balcı AE. Toraks travmaları. In: Ökten İ, Güngör A, editörler. Göğüs cerrahisi. Ankara: Sim Matbaacılık; 2003;661–88.
• 8. Ho ML, Gutierrez FR. Chest radiography in thoracic polytrauma. AJR Am J Roentgenol 2009;192:599–612.
• 9. Elkhayat H, Nousseir H. Fixing a traumatic sternal fracture using stainless steel wires. Trauma Mon 2016;21: e27231.
• 10. Simon B, Ebert J, Bokhari F, Capella J, Emhoff T, Hayward T, et al. Management of pulmonary contusion and flail chest: An Eastern Association fort he surgery of trauma practice management guideline. J Trauma Acute Care Surg 2012;73:351–61.
• 11. Kamil Naidoo, Layth Hanbali, Peter Bates. The natural history of flail chest injuries. Chin J Traumatol 2017 oct 20(5):293– 296.
• 12. Pieracci FM, Majercik S, Ali-osman F, Ang D, Doben A, Edwards JG, et al. Consensus statement: Surgical stabilization of rib fractures colloquium clinical practice guidelines. Injury 2017;48(2):307–321.
• 13. Von GarrelT, İnce A, Junge A, Schnabel M, Bahrs C. The sternal fracture: radiographic analysis of 200 fractures with special reference to concomitant injuries. J Trauma 2004;57:837–844.
• 14. Brookes J, Dunn R, Rogers I. Sternal fractures: a retrospective analysis of 272 cases. J Trauma 1993;35:46–54.
• 15. Velissaris T, Tang AT, Patel A, Khallifa K, Weeden DF. Traumatic sternal fracture: outcome following admission to a thoracic surgical unit. Injury 2003;34:924–7.
• 16. İmamoğlu OU, Öncel M, Erginel T, Tunçay E, Dalkılıç G, Acar H, et al. Toraks travmalarında yaklaşım:110 olgunun değerlendirilmesi. Türk Göğüs Kalp Damar Cer Derg 1999;7:450–3.
• 17. Altunkaya A, Aktunc E, Kutluk AC ve Ark. Göğüs travmalı 282 olgunun analizi. Turk J Thorac Cardiovasc Surg 2007;15:127–132.
• 18. Grene R. Lung alterations in thoracic trauma. J Thorac Imaging 1987;2:1–11.
• 19. Battistelle F, Benfield JR. Blunt and penetrating injuries of the chest wall, pleura and lungs. In: shields TW, ed. General Thoracic Surgery 4th ed. USA. Williams and wilkons company; 2002:825–831.
• 20. Ruf G, Mappes HJ, Kohlberger E, Baumgartner U, Farthmann EH. Diagnosis and therapy of diaphragmatic rupture after blunt thoracic and abdominal trauma. Zentralbl Chir 1996;121:24–9.
• 21. Kologlu MB, Fedakar M, Yagmurlu A. Tracheobronchial Rupture due to Blunt Chest Trauma: Report of a Case. Surg Today, 2006, 36:823–6.
• 22. Yörük Y, Sunar H, Köse S, Mehmed R, Akkuş M. Toraks travmaları. Ulus Travma Derg 1996;2:189–93.
• 23. Emircan S, Ozgüç H, Akköse Aydın S, Ozdemir F, Köksal O, Bulut M. Factors affecting mortality in patients with thorax trauma. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2011 Jul; 17(4):329–33.
• 24. Jones R, Gage A, Watchel P. Abdominal trauma. In: Pausada L, Osborn H, David L. Emergency medicine. Williams & Wilkins; 1997;134–72.
• 25. Orhan Yücel, Ersin Sapmaz, Hasan Çaylak, Alper Gözübüyük, Sedat Gürkök, Mehmet Dakak, et al. Hastaneye yatırılmayı gerektiren toraks travmalı 748 olgunun analizi. Gülhane Tıp Dergisi 2009;51:86–90.