YEREL PAYDAŞLARIN EKOTURİZM ALGISI VE GÖRÜŞLERİ: ORDU İLİ ÖRNEĞİ

Yıl 2022, , 1293 - 1309, 21.12.2022

Semih Saraçoğlu Bayram Kanca

https://doi.org/10.56694/karadearas.1220657

Öz

Bu çalışmanın amacı, Ordu ilinin ekoturizm kapsamındaki mevcut durumunu, ekoturizm olanaklarını, ekoturizmde sahip oldukları fırsatları, hedef pazarlarını, bu pazarlardaki paylarının nasıl arttırabileceğini belirlemektir. Çalışmada araştırma sorularına derinlemesine cevap bulabilmek için sosyal bilimlerde oldukça yaygın olarak kullanılan nitel araştırma yöntemi ve betimsel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Çalışma verileri 2021 yılı Aralık ayında yarı yapılandırılmış mülakat tekniği ile toplanmıştır. Toplanan veriler içerik analizi tekniği ile analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda, Ordu ilinin doğal alanları ön plana çıkartan, çeşitli etkinlikler ile kültürel ve tarihi unsurları içerisinde barındıran turizm aktivitelerinin gerçekleştirildiği bir destinasyon olduğu belirlenmiştir. Ordu ilinin ekoturizmdeki güçlü yönlerinin, sahip olduğu çekicilikler, şehrin sahip olduğu olanaklar, coğrafi şartları, ekoturizm potansiyeli ve destinasyon imajının olması, mutfak kültürü ve ekonomik faydası; zayıf yönlerinin ise, altyapı ve üstyapı sorunları, sektörel problemlerin olması, doğal alanların tahribatı, pazarlama ve imaj sorunları, coğrafi sorunlar ve kamu ile iş birliği sorunları olduğu tespit edilmiştir. Ordu ilinin ekoturizmdeki fırsatları, yatırımcı kuruluşların yönelimleri ve Ordu ilindeki olanaklar; tehditlerinin ise siyasi ve sektörel problemler olarak tespit edilmiştir. Ordu ilinin ekoturizm kapsamında pazar payının büyütülmesi için pazarlama ve tanıtım faaliyetleri, altyapı ve üstyapı sorunlarının giderilmesi, hizmet kalitesinin yükseltilmesi, paydaşların iş birliği yapması ve stratejik planlamaların gerçekleştirilmesi olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm, Yerel Paydaşlar, Ordu, Ecotourism, Local Stakeholders

ECOTOURISM PERCEPTION AND OPINIONS OF LOCAL STAKEHOLDERS: THE CASE OF ORDU

Öz

The goals of the study are to examine the current status of ecotourism in Ordu, Turkey, specify target markets (and how they can increase their shares in these markets),and explore the province’s ecotourism potential. We employed a mix of qualitative and descriptive research methodology, largely collecting our data through interviews we conducted back in December 2021. We then used content analysis to examine the results. Our preliminary findings reveal that Ordu’s natural beauty is its biggest assent, and that it is filled with plenty of cultural and historical elements ideal for tourism. Other assets include how its laid out, the opportunities it offers people, its geographical conditions, destination image, culinary culture, and economic appeal. By contrast, it also has lots of weak points as well, namely: poor infrastructure and superstructure, a lack of industry, destruction of natural zones, marketing and image problems, geographical obstacles, political deadlock, and next to no public consultation. Nevertheless, it has the potential to draw in foreign investment provided local government work on the aforementioned issues, as well as crank up service quality and strategic planning.

Anahtar Kelimeler

Ekoturizm, Yerel Paydaşlar, Ordu, Ecotourism, Local Stakeholders

Kaynakça

• ALTUNIŞIK, R. vd. (2012). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
• AYTUĞ, H. K. (2019). “Kuşadası Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi”. Turkish Studies-Economics, Finance, Politics. XIV/4: 1187-1211.
• BJÖRK, P. (2000). “Ecotourism from a Conceptual Perspective, An Extended Definition of A Unique Tourism Form”. International Journal of Tourism Research. II/3: 189-202.
• BLAMEY, R. (2001). “Principles of Ecotourism”. The Encyclopedia of Ecotourism. (ed. David Weaver). Wallingford: CABI Publishing: 5-22.
• BUTLER, R. W. (1989). “Alternative Tourism: Pious Hope or Trojan Horse?”. World Leisure & Recreation. XXXI/4: 9-17.
• BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. vd. (2018). Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• CALDICOTT, J. - D. FULLER (2005). “The Concept and Relevance of Ecotourism to Indigenous Economic and Human Development in Remote Australian Communities”. Centre for Regional Tourism Research: 1-17.
• COUNCIL, C. E. vd. (1992). Ecotourism in Canada. Canadian Environmental Advisory Council.
• ÇEVİRGEN, A. (2004). “Edremit Yöresinde Ekoturizme Yönelik Bir Talep Araştırması”. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. VII/12: 46-67.
• DEMİR, C. - A. ÇEVİRGEN (2006). Ekoturizm Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• DIAMANTIS, D. (1999). “The Concept of Ecotourism: Evolution and Trends”. Current Issues in Tourism. II/2-3: 93-122.
• DRUMM, A. vd. (2005). Ecotourism Development: A Manual for Conservation Planners and Managers. An Introduction to Ecotourism Planning, Volume I: Publication for Capacity Building. Arlington: The Nature Conservancy Worldwide Office.
• EĞRİBAŞ, H. N. - A. G. ÖZKOÇ (2019). Nevşehir İlinde Ekoturizmin Geliştirilmesine Yönelik Yerel Paydaşların Görüşleri. Nevşehir: Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• FENNELL, D. A. (2007). Ecotourism. London: Routledge.
• GURL, E. (2017). “SWOT Analysis: A Theoretical Review”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. X/51: 994-1006.
• KAMACI, S. (2015). Hakkâri İlinde Ekoturizm Olanaklarının Araştırılması. Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• KANCA, B. (2018). Düğün Turizmi Kapsamında Antalya ve İstanbul Destinasyonlarının Değerlendirilmesi. Mersin: Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayımlanmamış Doktora Tezi).
• KASALAK, M. A. (2015). “Dünya’da Ekoturizm Pazarı ve Ekoturizm’in Ülke Gelirlerine Katkıları”. Journal of Recreation and Tourism Research. II/2: 20-26.
• NEPAL, S. K. (2000). “Tourism in Protected Areas: The Nepalese Himalaya”. Annals of Tourism Research. XXVII/3: 661-681.
• PLACE, S. E. (1991). “Nature Tourism and Rural Development in Tortuguero”. Annals of Tourism Research. XVIII/2: 186-201.
• STEMLER, S. (2000). “An Overview of Content Analysis”. Practical Assessment, Research, and Evaluation. VII/17: 1-6.
• SURAT, H. vd. (2015). “Yusufeli ve Yakın Çevresinin Ekoturizm Kullanım Potansiyeli Üzerine Bir Araştırma”. Doğu Coğrafya Dergisi. XX/34: 61-88.
• SURAT, H. (2016). “Artvin İlinin Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi”. Karadeniz Araştırmaları. XIII/52: 139-158.
• SURAT, H. (2017). “Artvin Yusufeli’nde Yerel Halkın Ekoturizme Yönelik Algı ve Tutumları”. Düzce Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Dergisi. XIII/2: 9-19.
• TATKAN, A. (2018). Isparta İli Yenişarbademli İlçesinin Ekoturizm Potansiyelinin SWOT Analizi Aracılığıyla Belirlenmesi. İzmir: İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• VALENTINE, P. (1992). Nature-Based Tourism. London: Belhaven Press.
• VALENTINE, P. S. (1993). “Ecotourism and Nature Conservation: A Definition with Some Recent Developments in Micronesia”. Tourism Management. XIV/2: 107-115.
• VATANSEVER, M. vd. (2017). “Sürdürülebilir Turizm Açısından Kızılırmak Deltası Kuş Cennetinin Yerel Paydaşlar Tarafından Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma”. Yönetim Ekonomi Edebiyat İslami ve Politik Bilimler Dergisi. II/2: 194-217.
• WU, H. L. - D. L. VOLKER (2009). “The Use of Theory in Qualitative Approaches to Research: Application in End‐of‐Life Studies”. Journal of Advanced Nursing. LXV/12: 2719-2732.
• ZIFFER, K. (1989). Ecotourism: The Uneasy Alliance, Conservation International. Washington: Ernst and Young.