ŞİÖ, ilk olarak 1996 yılında Şanhay Beşlisi olarak örgütlendi. 2001 yılında Özbekistan'ın üye olmasıyla birlikte Şanhay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) olarak yeniden adlandırıldı. ŞİÖ'nün üyeleri arasında Çin, Rusya, Kazakistan, Özbekistan, Kırgızistan, Tacikistan, Pakistan, Hindistan ve İran yer almaktadır. ŞİÖ'nün gözlemci devletleri olarak Belarus, Moğolistan ve Afganistan, diyalog ortağı olarak ise Türkiye, Azerbaycan, Mısır, Ermenistan, Suudi Arabistan, Kuveyt, Katar, BAE, Bahreyn, Nepal, Maldivler, Sri Lanka, Myanmar ve Kamboçya bulunmaktadır. Örgütün temel amacı Üye Devletler arasında karşılıklı güven ve dostluğu güçlendirmektir.
ŞİÖ, kendi yetkisini kasıtlı olarak kısıtlayarak üyelerine yönelik herhangi bir aksiyon uygulama yetkisini ortadan kaldırmıştır. Bu açıklama, örgütün iki ana gücünün (kurucu üyeler olan Çin ve Rusya) bölgeye yönelik çelişkili planlara sahip olması nedeniyle durumu çok doğru bir şekilde ortaya koyuyor. Böylece birine yarar sağlayacak, diğerinin zararına olacak herhangi bir çabanın başarısızlıkla sonuçlanması kesindir. Bu iki güç arasındaki rekabetten kaynaklanan gerilimler, kendi güçleri Amerika'nınkini aştıkça kaçınılmaz olarak artacaktır. Başlangıçta çıkar ittifaklarını güçlendiren bu zayıflayan tehdit, bu hassas geçiş döneminde çeşitli şoklarla birleşince, neredeyse kesin olarak iki güç arasındaki her türlü işbirliğinin tamamen ortadan kalkmasıyla sonuçlanacaktır. Bu bağlamda, makale, Şanhay İşbirliği Örgütü'nün faaliyetleri üzerinden Rusya-Çin rekabetinin Orta Asya'daki rolünü tespit etmeyi amaçlamaktadır.
The SCO was initially organised as the Shanghai Five in 1996. Along with Uzbekistan’s membership in 2001, it was renamed the Shanghai Cooperation Organization (SCO). The SCO includes members of China, Russia, Kazakhstan, Uzbekistan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Pakistan, India, and Iran. The SCO has Belarus, Mongolia, and Afghanistan as observer states and Türkiye, Azerbaijan, Egypt, Armenia, Saudi Arabia, Kuwait, Qatar, UAE, Bahrain, Nepal, Maldives, Sri Lanka, Myanmar, and Cambodia as dialogue partners. The main aim of the Organisation is to strengthen mutual trust and friendship between the Member States.
The SCO has deliberately restricted its own authority so that it lacks the power to enforce any specific actions on its members. This statement accurately portrays the situation since the two primary powers of the organisation - China and Russia, who were founding members - have conflicting plans for the area. Any effort that benefits one of them at the cost of the other is certain to fail. The tensions arising from the competition between these two powers will inevitably increase as their own power surpasses that of a declining America. This weakening threat, which initially solidified their alliance of convenience, combined with various shocks during this delicate transition period, will almost certainly result in the complete disappearance of any form of cooperation between the two powers. In this case, the study aims to identify the role of the Russia-China rivalry in Central Asia through the activities of the Shanghai Cooperation Organisation.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Bölgesel Çalışmalar |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 6 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 24 Mayıs 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 10 Sayı: 21 |
The Journal of Institute of Black Sea Studies is an Open Access journal and provides immediate open access to its contents. The Journal aims to promote the development of global Open Access to scientific information and research. The Publisher provides copyrights of all online published papers (except where otherwise noted) for free use of readers, scientists, and institutions (such as link to the content or permission for its download, distribution, printing, copying, and reproduction in any medium, except change of contents and for commercial use), under the terms of Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License, provided the original work is cited. Written permission is required from the publisher for use of its contents for commercial purposes.
The Journal of Institute of Black Sea Studies is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0).