Simulation-based Forest Management Planning: A Framework

Yıl 2009, Cilt: 9 Sayı: 2, 136 - 145, 01.06.2009

Sedat Keleş Emin Zeki Başkent Ali İhsan Kadıoğulları

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Orman Amenajman Planlarının Simülasyon Tabanlı Planlanması: Kavramsal Çerçeve

Öz

Ormanların ekosistem-tabanlı çok amaçlı planlanmasında (ETÇAP) temel felsefe, kısıtlayıcı koşullar altında belirlenen işletme amaç ve koruma hedeflerine ulaşmak için, ormana uygulanacak silvikültürel müdahalelerin tür ve miktarının zaman ve mekan boyutunda düzenlenmesidir. Bu şekilde planların hazırlanarak alternatiflerin üretilmesi ve aralarından orman ekosistemlerinin sürdürülebilirliğine en uygun seçeneğin kararlaştırılması için modelleme tekniklerinin kullanılması kaçınılmazdır. Bu makalede, orman ekosistemlerinin simülasyon tabanlı planlanmasına yönelik bir kavramsal çerçeve ortaya konulmuştur. Bu kapsamda öncelikle, simülasyon kavramı tanımlanmıştır. Daha sonra, simülasyon modellerinin bir kullanım alanı olan, orman amenajmanındaki kullanımına yönelik işlemler ayrıntılı olarak açıklamıştır. Son olarak, simülasyon modellerinin avantajları ve eksiklikleri tartışılmıştır. Sonuçta, orman amenajman planlarının uzun vadeli yapılması, orman dinamiğinin kavranması ve ormanların sürdürülebilir olarak işletilmesi için simülasyon modellerinin gerekliliği ortaya konulmuştur

Anahtar Kelimeler

Orman amenajmanı, Simülasyon, Orman ekosistemi, ETÇAP

Kaynakça

• Asan Ü. 1995. Orman Kaynaklarının Rasyonel Kullanımı ve Ülkemizdeki Durum. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi, 45 (3-4), 15-27.
• Başkent E.Z. 1996. 21. Yüzyıl Ormancılığına Yeni Bir Yaklaşım: Sayısal Ormancılık, KTÜ Orman Fakültesi, Güz Yarıyılı Seminerleri, Seminer Serisi, No: 1, 77-84.
• Başkent E. Z., Yolasığmaz, H. A., Mısır, M. ve Çakır, G. 2002. Kombine Optimizasyon Teknikleri ve Ekosistem Amenajmanı, Orman Amenajmanında Kavramsal Açılımlar ve Yeni Hedefler Sempozyumu, Nisan, İstanbul, Bildiriler Kitabı, 77-88.
• Başkent E.Z. 2004. Yöneylem Araştırması Modelleme ve Doğal Kaynak Uygulamaları, K.T.Ü. Orman Fakültesi, Yayın No: 36, Trabzon, 476 s.
• Başkent E.Z. ve M.F., Türker. 2004. Ormancılıkta Sertifikasyonda gelişmeler - Progress in forest sertification, İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi B serisi.
• Davis R. 1999. Strategic forest management model version 1.6 user guide. Ministry of Natural Resources, Queen’s Printer for Ontario, Canada.
• Karahalil U. 2003. Toprak Koruma ve Odun Üretimi Fonksiyonlarının Doğrusal Programlama ile Modellenmesi, Yüksek Lisans Tezi, K.T.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Keleş S. 2003. Ormanların su ve odun üretimi fonksiyonlarının doğrusal programlama tekniği ile optimizasyonu (Karanlıkdere Planlama Birimi Örneği), Yüksek Lisans Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Keleş S. 2008. Orman Amenajman Planlarının Hazırlanmasına Yönelik Karar Destek Sisteminin Tasarımı ve Prototip Modelinin Geliştirilmesi, Doktora Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Köse S. 1986. Orman işletmelerinin planlanmasında yöneylem araştırması yöntemlerinden yararlanma olanakları, Doktora Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Köse S. ve Başkent E.Z. 2003. Orman Amenajmanı Planlama Sürecinin Teknik, Mevzuat ve Organizasyon Açısından Değerlendirilmesi ve Yeniden Yapılandırılması. Orman Mühendisliği Dergisi, 40 (9–10), 9–20.
• Mısır M. 2001. Çok Amaçlı Orman Amenajman Planlarının Coğrafi Bilgi Sistemlerine Dayalı Olarak amaç Programlama Yöntemiyle Düzenlenmesi (Ormanüstü Planlama Birimi Örneği), Doktora Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Soykan B. 1979. Aynıyaşlı ormanların aktüel kuruluşlarının optimal kuruluşa yaklaştırılmasında yöneylem araştırması metotlarından yararlanma olanaklarının araştırılması, K.T.Ü. Yayın No: 106, Orman Fakültesi Yayın No:5, Trabzon, 252 s.
• Yolasığmaz H.A. 2004. Orman Ekosistem Amenajmanı Kavramı ve Türkiye’de Uygulaması, Doktora Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Yolasığmaz H.A., Sivrikaya F., Keleş S. ve Günlü A. 2005. Ekosistem tabanlı çok amaçlı planlama, 1. Çevre ve Ormancılık Şurası, Mart, Antalya, Bildiriler Kitabı, Cilt 2, 340-350.