Orman köyleri genellikle yüksek rakımlarda ve tarıma uygun olmayan eğimli arazilerde kurulmuşlardır. Bu yapı, orman köylerinde yaşamayı zorlaştırmakta, ormanlara bağımlılığı arttırmaktadır. Belirlenme kriterleri mülki sınırları içinde orman olup olmamasına dayandırılmakta, sosyo-ekonomik ölçütler dikkate alınmamaktadır. Orman köyleri ve köylülerinin sosyo-ekonomik yapılarını ortaya koyarak geçmişle kıyaslamak, geleceğe ışık tutulması bakımından önemli olacaktır. Trabzon İli’ndeki 211 orman köyünün 68’inde, 848 kişi ile görüşülerek, sosyo-ekonomik yapı ortaya konulmaya çalışılmış, geçmişle kıyaslanarak geleceğe dair öngörülerde bulunulmuştur. Araştırma alanındaki kadınların sosyo-ekonomik konumu, Türkiye ortalamalarının altında, bazı bölgelerin kırsal kesim ortalamalarından daha iyi durumda ve gelişmekte olan çoğu ülke ortalamalarının üzerinde olduğu belirlenmiştir.Konut yapılarındaki değişim, hanelerde sahip olunan dayanıklı tüketim mallarının artması, hayvan sayılarındaki azalma, yeni tarım tercihleri, yakacakların çeşitlenmesi, köylerde yaşayanların özellikle de kadınların yaşam kalitesini arttırırken orman kaynaklarına olan talebi azaltmaktadır. Köylülerin %89,5’inin sağlık güvencesine sahip olması önemli ölçüde rahatlama sağlamıştır. Orman köylerindeki gelirlerin büyük bir kısmını maaşlar oluşturmaktadır. Orman işçiliğinde çalışma ve ormanlardan gelir elde etme gün geçtikçe azalmaktadır. Köylerde yaşayan özellikle orta yaş üzerindeki kadınların okur-yazar olma oranı düşük olmasına karşın, gençlerde bu oran gelişmiş ülkeler düzeyindedir. Köylerin altyapı olanakları, köylülerin sosyal ve ekonomik nitelikleri gelişirken nüfuslarının azaldığı belirlenmiştir. Sürecin devam etmesi halinde, orman köyleri genellikle emeklilerin yaşadığı mekanlara dönüşecektir. Bu değişimler aynı zamanda orman kaynaklarına olan bağımlılığı da azaltacaktır
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2008 |
Published in Issue | Year 2008 Volume: 8 Issue: 1 |