Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The “Relation” which a Face of Miracle in the Qur’an, the Case of Risale-i Nur

Yıl 2016, Sayı: 2, 203 - 219, 06.09.2016
https://doi.org/10.31120/0.2018.19

Öz

Abstract

Miracle, which subjects Qur’an’s uniqueness in respect of its utterance and meaning

is factually been recognized in the time of revelation; but its theoretical and contextual

boundaries is been determined in the end of second or in the beginning of third century

of the hegira calendar. On the other hand, the relation between the surah and the verses of

the Qur’an which are related to miracles was founded as a discipline in the fourth century

of hegira calendar. This relation is seen as important angle of miracle by many classic

and modern Muslim scholars. In this study, the relation between surah and the verses of

the Qur’an which are related to miracles is aimed to be founded in accordance with Said

Nursi who is a modern Muslim scholar and emphasizes miracles in his works. This article,

which covers this subject in the case of Risale-i Nur, also allows for different perspectives

in this regard.

Kaynakça

  • Mustafa Öztürk, Kur’ân Dili ve Retoriği, Kitâbiyât Yayınları, Ankara, 2002, 169.

Kur’ân’ın İ‘câz Yönlerinden “Tenâsüb”, Risâle-i Nur Örneği

Yıl 2016, Sayı: 2, 203 - 219, 06.09.2016
https://doi.org/10.31120/0.2018.19

Öz

Öz

Kur’ân’ın lafız ve mana itibariyle benzersizliğini konu edinen i’câz, olgusal olarak

nüzûl döneminde idrak edilmiş; ancak onun kuramsal ve mahiyet itibariyle sınırları, hicrî

ikinci asrın sonu ya da üçüncü asrın başlarında belirlenmiştir. Öte taraftan i’câzla bağlantılı

olan Kur’ân’ın ayet ve sureleri arasındaki ilişki, hicrî dördüncü asırda bir ilim olarak

ortaya konulmuştur. Bu ilişki, klasik ve modern dönem İslâm âlimlerinden birçok kişi

tarafından Kur’ân’ın önemli i’caz yönlerinden biri olarak görülmüştür. Bu çalışmada, modern

dönem İslam âlimlerinden biri olan ve eserlerinde i’câz meselesine sıkça vurgu yapan

Said Nursî’nin, Kur’ân’ın ayet ve sureleri arasındaki ilişkiyi hangi bağlamda ve nasıl bir

perspektifle ortaya koyduğunun tespit edilmesi hedeflenmektedir. Mevzu bahis meseleyi

Risale-i Nur örneğinde ele alan bu makalede, konuyla ilgili farklı yaklaşımlara da yer

verilecektir.


Abstract

Miracle, which subjects Qur’an’s uniqueness in respect of its utterance and meaning

is factually been recognized in the time of revelation; but its theoretical and contextual

boundaries is been determined in the end of second or in the beginning of third century

of the hegira calendar. On the other hand, the relation between the surah and the verses of

the Qur’an which are related to miracles was founded as a discipline in the fourth century

of hegira calendar. This relation is seen as important angle of miracle by many classic

and modern Muslim scholars. In this study, the relation between surah and the verses of

the Qur’an which are related to miracles is aimed to be founded in accordance with Said

Nursi who is a modern Muslim scholar and emphasizes miracles in his works. This article,

which covers this subject in the case of Risale-i Nur, also allows for different perspectives

in this regard.

Kaynakça

  • Mustafa Öztürk, Kur’ân Dili ve Retoriği, Kitâbiyât Yayınları, Ankara, 2002, 169.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Hakemli Makaleler
Yazarlar

Mehmet Salmazzem Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 6 Eylül 2016
Gönderilme Tarihi 23 Şubat 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Salmazzem, M. (2016). Kur’ân’ın İ‘câz Yönlerinden “Tenâsüb”, Risâle-i Nur Örneği. Katre International Human Studies Journal(2), 203-219. https://doi.org/10.31120/0.2018.19

88x31.png
Katre International Human Studies Journal is open access journal under the CC BY-NC license (Creative Commons Attribution 4.0 International License)

Based on a work at https://dergipark.org.tr/en/pub/katre

E-mail: katre@iikv.org