Kur’an’ın
i’câz vecihleri eskiden beri önemle üzerinde durulan bir konudur. Çünkü
Kur’an’ın mucizeliğinin ispat edilmesi, onun ortaya koyduğu hakikatlerin doğru
olduğu anlamına gelir. İnsanlar, Kur’an’ın ilahî kimliğini tasdik eden hakikatlerin
tamamını anlamayabilirler. Ancak, Kur’an’ın Allah’ın kelamı olduğunu gösteren
i’câz yönü ispat edilirse, oradaki bütün hakikatlerin doğru olduğunu kabul
etmek kolaylaşır. Müminler, hikmetini bilmedikleri konularda da teslimiyet
gösterecekleri için imanları sarsılmaktan korunmuş olur. Çünkü i’câzı ispat
edilen Kur’an Allah’ın sözüdür. Allah’ın sözünde ise hilâf-ı hakikat bir beyan
olmaz.
Bilindiği üzere, Kur’an i’câzının değişik
vecihleri vardır. Biz de bu konuya bir katkı sağlamak amacıyla Bediüzzaman’ın
görüşleri doğrultusunda, Kur’an’ın -külli manadaki- üç i’câz yönü üzerinde
duracağız. Bunları “Kur’an’daki açıklamaların şümullü bir ilme dayanması”,
“Kur’an’ın hakiki hikmeti ihtiva etmesi” ve “Tevhidin dengeli bir tarzda
açıklanması” şeklinde sırlayabiliriz.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Hakemli Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 21 Mart 2019 |
Kabul Tarihi | 23 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 7 |
Katre Uluslararası İnsan Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-Gayri Ticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
https://dergipark.org.tr/tr/pub/katre
E-mail: katre@iikv.org