Öz
Doğu Türkçesi; Karahanlı
Türkçesinden itibaren, bünyesinde kısmî olarak Oğuz ve Kıpçak lehçe unsurları
barındıran Harezm Türkçesiyle birlikte edebiyat dili halinde yükselmiş ve
Çağatay Türkçesi ile şekillenip Türk dünyasının Doğu kanadında yerel ağızlarla
beslenerek 20. yüzyıla kadar yaşatılmış tarihȋ Türk yazı dilinin adıdır.
Doğrudan doğruya Eski Türkçenin devamı olup bugün Batı ve Doğu Türkistan’da
konuşulan yazılan çağdaş Türk lehçelerinin kaynak ve çıkış olarak aldığı
edebiyat dili olup bir tür “lingua franca” yani “köprü dili”dir. Bu çalışma,
Doğu Türkçesiyle ilgili yahut bağlantılı olarak daha önce hazırlanmış
bibliyografik mahiyetteki çalışmalarda bulunmayan ve 2014 yılından 2019 yılına
kadar (günümüze kadar) Türkiye’de yazılmış kitap, makale, tez, tanıtma
türündeki eserler üzerinedir. Çalışmada, tespit edildiği şekilde 61 adet eser,
klasik düzen içinde bibliyografik künyesi verilmek ve hakkında kısa açıklama
yapılmak suretiyle kaydedilmiştir. Bu yolla, son beş yıl içinde Türkiye’de
hazırlanmış Doğu Türkçesi ile ilgili çalışmaların bir panoraması çizilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Berbercan, Mehmet Turgut, Şair Mehmed Emanî Manzum Hikâyeler, Der Yayınları, İstanbul 2018, 134 s. Eker, Ümit, “Çağatay Türkçesiyle Yazılmış Bir Kısâs-ı Enbiyâ Nüshası (Dil İncelemesi-Çevriyazı-Türkiye Türkçesine Aktarma)”, Zeitschrift für die Welt der Türken, S.10, 2018, s. 219-236.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Edebi Çalışmalar |
| Bölüm | Bibliyografya |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 1 Sayı: 1 |
