Autofictional Novel Reading in Annie Ernaux's Happining (L'événement): A Painful Experience

Yıl 2025, Sayı: 36, 707 - 746, 12.12.2025

Ali Tilbe

https://doi.org/10.56597/kausbed.1721179

Öz

Despite being aware of the impossibility of reconstructing the past, Annie Ernaux— the first female author among sixteen French writers honored with the Nobel Prize in Literature in 2022 for her boldness and clinical sharpness in revealing the roots, distances, and shared limitations of personal memory— along with writers like Patrick Modiano (2014), attempts to create new lives in the realms of fiction and reality through narratives that delve into fragments and contours of memories. Some writers choose to hide their identities and selves behind the story and the voice(s), while others, like Ernaux, directly present their self-identity in autobiographical narratives for the reader's appreciation. When the reader is aware of Ernaux’s personal story and accompanies her journey, they can distinguish her traces within the narrative and find whole or fragmented glimpses of life. Ernaux endeavors to rescue all memories she carries within from being forgotten; the images in her memory and photographs are both good for her own life and for the world she inhabits and surrounds. In this study, we aim to analyze Ernaux’s autobiographical novel Aborsion(L’événement, 2000) in terms of its structural and textual features specific to the genre.

Anahtar Kelimeler

Annie Ernaux , Abortion , Female Identity , Autofiction

ANNIE ERNAUX’NUN KÜRTAJ’INDA ÖZKURMACA ROMAN OKUMASI: ACIKLI BİR DENEYİM

Öz

Geçmişi yeniden kurma savında olmanın olanaksızlığının bilincinde olunmasına karşın, İsveç Akademisi tarafından “kişisel belleğin köklerini, uzaklıklarını ve ortaklaşa sınırlılık larını ortaya koyma gözü pekliği ve klinik keskinliğinden ötürü” Nobel Yazın Ödülü ile onurlandırılan on altı Fransız arasında ilk kadın yazar olan Annie Ernaux (2022) ile Patrick Modiano (2014) gibi yazarlar yaşanmışlıkların bellek kırıntıları ve kıvrımlarından devinimle, anlatıları aracılığıyla kurmaca ve gerçeklik düzleminde yeni yaşamlar yaratmayı denemekten geri kalmazlar. Kimi yazarlar kimliklerini ve benliklerini okurdan gizlemeyi seçip öykünün ve sözcü(k)lerin arkasına sığınırken, Ernaux gibi kimi yazarlar da özkurmaca benli anlatılarında özkimliklerini doğrudan okurun beğenisine sunarlar. Ernaux gibi yazarın kişisel öyküsünü okumanın ve onun serüvenine eşlik etmenin bilinciyle okur, anlatıda hemen onlardan izlerin ayırdına varır ve yaşamından bütüncül ya da parçalı kesitler bulur. Ernaux, “içinde taşıdığı tüm anıları unutulmaktan kurtarmaya çalışmaktadır, belleğindeki ve fotoğraflarındaki imgeler hem kendi yaşamına hem de yaşadığı ve onu kuşatan dünyaya iyedir” (Hernández, 2017, s. 200). Biz bu çalışmada, Ernaux’nun Kürtaj (L’événement, 2000) adlı özkurmaca romanını, türe özgü yapısal ve izleksel düzlemde incelemeyi erek ediniyoruz.

Anahtar Kelimeler

Annie Ernaux , Kürtaj , Özkurmaca , Kadın Kimliği

Kaynakça

• Akmanoğlu, Z. N. (2015). Annie Ernaux’nun bir kadın ve bir adam adlı yapıtlarında metinlerarasılık ve anne-kız ilişkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Aksoy Alp, E. (2012). L’Enonciation et la Polyphonie dans l’Œuvre d’Annie Ernaux. (Yaymlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi. Ankara.
• Aktulum, K. (1999). Metinlerarası ilişkiler. Ankara: Öteki Yayınevi.
• Aktulum, K. (2004). Parçalılık/metinlerarasılık. Ankara: Öteki Yayınevi.
• Barthes, R. (1977). Fragments d’un discours amoureux. Paris: Seuil.
• Beauvoir, S. (1993a). Kadın “ikinci cins”: Bağımsızlığa doğru (Cilt 3). (B. Onaran, Çev.). İstanbul: Payel Yayınları.
• Beauvoir, S. (1993b). Kadın “ikinci cins”: Genç kızlık çağı (Cilt 1). (B. Onaran, Çev.) İstanbul: Payel Yayınları.
• Beauvoir, S. (2010). Kadın “ikinci cins”: Evlilik çağı (Cilt 2). (B. Onaran, Çev.) İstanbul: Payel Yayınevi.
• Bourdieu, P. (2016). Eril tahakküm. (B. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Burgelin, C. (1994). Les mots de Jean-Paul Sartre. Paris: Gallimard.
• Civelek, K. (2012). Une passion transformée en une œuvre littéraire Passion Simple d’Annie Ernaux. Interstudia, 12, 122-130.
• Couégnas, D. (1992). Introduction à la paralittérature. Paris: Seuil.
• Ernaux, A. (2012). Ecrire la vie. Editions Quarto. Paris: Gallimard.
• Gardey, D. ve Meron, M. (2008). Re-lire le deuxième sexe de Simone de Beauvoir. Travail Genre et Sociétés, 2, 151-153.
• Gasparini, P. (2004). Est-il je? Roman autobiographique et autofiction. Paris: Seuil.
• Gasparini, P. (2008). Autofiction- une aventure du langage. Paris: Seuil.
• Gasparini, P. (2007). Annie Ernaux, de se perdre à Passion simple. Jean-Louis Jeannelle et Catherine Viollet (Ed.). Dans Genèse et autofiction, “Au cœur des textes”. (pp. 149-173). Louvain-la-Neuve: Bruylant Academia.
• Gasparini, P. (2013). La tentation autobiographique de l’Antiquité à la Renaissance «Poétique». Paris: Seuil.
• Gasparini, P. (2016). Poétiques du je. Du roman autobiographique à l’autofiction. Presses Universitaires de Lyon, coll. Autofictions, (etc.).
• Genette, G. (1972). Figure 3. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1981). Frontières du récit. L’analyse structurale du récit, 158-169.
• Genette, G. (1982). Palimpsestes: la littérature au second degré. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1983). Nouveau discours du récit. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1987). Seuils. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1991). Fiction et diction. Paris: Seuil.
• Greimas, A. J. (1966). Sémantique structurale, Recherche de méthode. Paris: Larousse.
• Günay, D. ve Uzdu, F. (2009). Kitabın kapağından dışarı taşanlar. İstanbul Üniversitesi, Dilbilim Dergisi, 2(20), 19-46.
• Günay, V. D. (2007). Metin bilgisi. 3. Baskı, İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Hernández, A. S. (2017). L’auto-socio-biographie d’Annie Ernaux, un genre à l’écart, Anales de Filología Francesa, 25, 187-205.
• https://dunyaninbahceleri.com/2022/10/07/annie-ernauxnun-babasindan-kalan-izler de-buyuyen-tutkusu/
• Irigaray, L. (2006). Ben sen biz: Farklılık kültürüne doğru. (S. Büyükdüvenci, & N. Tutal, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
• İşler, E. (2008). Mitoslar ve metinlerarasılık. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Journal of Social Sciences, 8(41), 57-68.
• Jauffret, M. (1993). Ernaux; la passion est extraconjugale à 100%. Erişim adresi: http://www.humanite.fr/1993-01-26_Articles_-Annie-Ernaux-la-passion-est -extraconjugale-a-100.
• Jeannelle, J.-L. ve Viollet, C. (2007). Genèse et autofiction. Avec la collaboration de Grell Isabelle, Coll. Au cœur des textes, Louvain-La Neuve: Academia-Bruylant, n° 6.
• Jeannelle, J.-L. ve Viollet, C. (2007). Le propre de l’écriture de soi. Avec la collaboration de Grell Isabelle, Paris: Téraèdre.
• Kıran, A. ve Kıran, Z. (2003). Yazınsal okuma süreçleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Kristeva, J. (2018). Simone de Beauvoir aramızda. (Ö. Berksoy, Çev.). İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Lebrun, J-C. (2001). La chronique littéraire. Erişim adresi: http://www. humanite.fr/2001-02-15_Cultures_-Au-fil-des-pages-La-chronique-litteraire -de-Jean-Claude-Lebrun.
• Lejeune, P. (1971). L’autobiographie en France. Paris: Armand Colin.
• Lejeune, P. (1975). Le pacte autobiographique. Paris: coll. « Poétique », Seuil.
• Lejeune, P. (1980). Je est un autre. Paris: Seuil.
• Lejeune, P. (1986). Moi aussi. Paris: coll. « Poétique », Seuil.
• Lejeune, P. (1988). Peut-on innover en autobiographie? L’autobiographie, Belles Lettres.
• Lejeune, P. (2005). Signes de vie: Le pacte autobiographique, t.2. Paris: Seuil.
• Lejeune, P. (2015). Ecrire sa vie. Du pacte au patrimoine autobiographique. Editions du Mauconduit.
• Papillon, J. (2009). Ernaux ou la traversée des genres: entre Passion simple et Se perdre. Université de Toronto. Erişim adresi: https:// brocku. ca/cfra/voixplurielles06-01/index.html.
• Romanowski, S. (Fall 2002). Passion simple d'Annie Ernaux: le trajet d'une feministe. French Forum, University of Pennsylvania Pres, 27 (3), 99-114.
• Sayın, M. (2019). Annie Ernaux’nun Yalın Tutku ve Philippe Sollers’in Sabit Tutku adlı romanlarında “tutku”nun anlatısı. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 37, 161-169.
• Sever, M. (2022). Annie Ernaux’nun babasından kalan izlerde büyüyen tutkusu, Feminist Tahayyül-Akademik Araştırmalar Dergisi, 3 (2), 248-270.
• Sönmez Öz, E. (2015). Annie Ernaux’nun yapıtlarında toplumsal cinsiyet. Humanitas, 6, 239-252.
• Tilbe, A. (2019). Yeniötesi yazında özkurmaca. London: Transnational Press London.
• Tilbe, A. (2020). Annie Ernaux’nun Yalın Tutku romanında kadınlık durumu. Border Crossing, (10) 2, 215 – 226.
• Tondeur, C-L. (1996). Annie Ernaux ou l’Exil Intérieur. Amsterdam, Atlanta GA: Rodopi.
• Yücel, T. (1995). Anlatı yerlemleri: Kişi, süre, uzam. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.